Nederlands: "Optreden in het hoger geweldspectrum staat eigenlijk mijn hele carrière al centraal. Zo had ik bij de MARSOF (Maritime Special Operations Forces) als taak om in Uruzgan de Taliban te verstoren. Dat eindigde 9 van de 10 keer in een vuurgevecht. De verhuizing naar Vlissingen was voor mij geen optie en een van de redenen om in 2014 de overstap te maken naar de BSB. Daarnaast had ik voor mijn gevoel alles wel gedaan, zag ik geen carrièremogelijkheden meer bij het Korps en werkte mijn broer ook bij de BSB als persoonsbeveiliger.

Ik stel mezelf graag dienstbaar op voor de Nederlandse samenleving. In Afghanistan was dat ver van huis, nu doe ik dat in eigen land. Als ik Opsporing Verzocht kijk dan gaan mijn nekharen soms recht overeind staan. Wanneer we dan als team zo'n zware crimineel van zijn bed kunnen lichten, geeft mij dat een voldaan gevoel. Echt loon naar werken. Als ik piket heb, neemt de spanning toe. Het geluid van de telefoon gaat op maximaal en ik ben continu met mijn mobieltje bezig. Ik word zelfs een beetje onrustig als er niet wordt gebeld.

En als het dan zover is, gaan alle systemen aan. Ik zeg gedag en ga op pad. Het tijdstip waarop dat gebeurt is meestal ongelukkig, net als je zit te eten bijvoorbeeld. Gelukkig begrijpt mijn vrouw het, ik houd haar altijd op de hoogte. Tijdens een verplaatsing met spoed rijden we soms stevig door, maar daar zijn we gelukkig goed in getraind en opgeleid. Ik ben weleens beschoten, maar tot nu toe zijn alle acties goed verlopen. Criminelen weten vaak wel dat ze geen keuze hebben als wij binnenstormen."