Alphonse Duvernoy

Victor-Alphonse Duvernoy (Parijs, 30 augustus 1842 - aldaar, 7 maart 1907) was een Frans pianist en componist. Duvernoy was de leraar van Alexander Winkler (1865-1935) en Norah Drewett de Kresz (1882-1960).^[1] De zanger en pianist Edmond Duvernoy was zijn broer.

Leven en carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Duvernoy was de zoon van bas-bariton Charles-François Duvernoy (1796-1872). Hij was een leerling van Antoine François Marmontel, François Bazin en Auguste Barbereau op het Conservatorium van Parijs, waar hij piano studeerde vanaf 1886. Hij maakte vervolgens carrière als pianovirtuoos, componist en docent piano aan het Conservatorium van Parijs.

Hij componeerde opera's, een ballet, symfonische werken en kamermuziek, evenals muziek voor piano. Zijn 1880 symfonisch gedicht La Tempête voor solisten, koor en orkest op de tekst van William Shakespeares The Tempest won de Grand Prix de la Ville de Paris in 1900.^[2]

Geselecteerde werken[bewerken | brontekst bewerken]

Toneelwerken[bewerken | brontekst bewerken]

Sardanapale, opera in 3 akten (1882, Parijs, Concerts Lamoureux), libretto van Pierre Berton naar Lord Byron
Le baron Frick, operette - pasticcio in 1 act (1885, Parijs); libretto van Ernest Depre en Charles Clairville
Helle, opera in 4 aktes (1896, Parijs, Opera National de Paris); libretto van Charles-Louis-Étienne Nuitter en Camille du Locle
Bacchus, ballet in 3 akten, 5 scènes (1902, Parijs, Opera National de Paris); libretto van Georges Hartmann en Jacques Hansen naar een gedicht van Auguste Mermet

Symfonieorkest[bewerken | brontekst bewerken]

Hernani, ouverture (1890)

Soloconcerten[bewerken | brontekst bewerken]

2 Fragments symphoniques voor piano en orkest (1876)
Morceau de concert voor piano en orkest, opus 20 (1877), opgedragen aan Mathurin Barbereau
Scène de bal voor piano en orkest, Op. 28 (1885)
Fantaisie Symphonique voor piano en orkest (1905)

Kamermuziek[bewerken | brontekst bewerken]

Pianotrio in e mineur, Op. 11 (c.1868)
Sonate nr. 1 voor viool en piano, Op. 23 (1885)
Serenade voor trompet, 2 violen, altviool, cello, contrabas en piano, Op. 24 (1906)
Deux morceaux voor fluit en piano, Op. 41 (1898)

# Lamento

# Intermezzo

Concertino voor fluit en piano (of orkest), Op. 45 (1899)
Strijkkwartet in c mineur, Op. 46 (1899)
Lied voor altviool en piano, Op.47 (1901)
Sonate nr. 2 in c mineur voor viool en piano, Op. 51 (1905)

Piano[bewerken | brontekst bewerken]

Zes stukken (gepubliceerd 1868)

# Romance sans paroles

# Gavotte

# Prelude

# Poco agitato

# Chanson

# Étude

Ballade, Op. 8 nr. 1 (gepubliceerd 1872)
Serenade, Op. 8 nr. 2
Queen Mab (gepubliceerd 1872)
Betreurt! (gepubliceerd 1872)
Le message, Caprice (gepubliceerd 1875)
Cinq pièces de genre (gepubliceerd 1876)
Voyage où il vous plaira, 15 stukken, Op. 21 (gepubliceerd 1879)

# En route!

# Recit

# Menuet

# Orientale

# Conversatie

# Allegrezza

# Promenade

# Ischl

# Souvenir

# Momente de caprice

# Chanson

# Un soir

# Inquietude

# Kilia

# Retour

La Tempête, Airs de ballet voor piano 4-handen (1881)
Pensee musicale, Op. 25 (1885)
Intermède, Op. 26 (1885)
Scherzetto, Op. 27 (1885)
Deux pièces, Op. 35
Sous bois, Op. 36 (1894)
Humoresque, Op. 42
L'ecole du mecanisme, 100 Études (1903)
Sonate in A majeur, Op.52 (1906)

Koormuziek[bewerken | brontekst bewerken]

La Tempête, symfonisch gedicht in 3 delen voor solisten, koor en orkest (1880); tekst van Armand Silvestre en Pierre Berton naar The Tempest van William Shakespeare
Cleopâtre, Scène lyrique voor sopraan, koor en orkest (1885?); tekst van Louis Gallet

Vocaal[bewerken | brontekst bewerken]

Zes melodieën voor zang en piano, Op. 7

# Amour; tekst van Pierre de Ronsard

# La Caravane humaine; tekst van Theophile Gautier

# Romance; tekst van Theophile Gautier

# Les Matelots; tekst van Theophile Gautier

# Soupirs; tekst van Sully Prudhomme

# La fuite; tekst van Theophile Gautier

Chanson d'amour voor zang en piano (1904); tekst van Louis Bouilhet
Douces larmes voor zang en piano (1905); tekst van Paul Gravollet
Chansons de page voor tenor of sopraan; tekst van Stephane Bordese

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Paul Frank, Wilhelm Altmann: Kurzgefaßtes Tonkünstler Lexikon. Für Musiker und Freunde der Musik. Gustav Bosse, Regensburg 1936.
Stanley Sadie: The New Grove Dictionary of Music and Musicians. Macmillan, Londen 1980.
Lyle G. Wilson: A Dictionary of Pianists. Robert Hale, Londen 1985.
Adolph Goldberg, Karl Ventzke (et al.).: Porträts und Biographien hervorragender Flöten-Virtuosen,-Dilettanten und-Komponisten. Privatdruck, Berlijn 1906.