Atlantique (film)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Atlantique
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Regie Mati Diop
Producent Judith Lou Lévy
Eve Robin
Scenario Mati Diop
Olivier Demangel
Hoofdrollen Mame Bineta Sane
Amadou Mbow
Ibrahima Traoré
Muziek Fatima Al Qadiri
Montage Aël Dallier Vega
Cinematografie Claire Mathon
Productiebedrijf Les Films du Bal
Frakas Productions
Cinekap
Distributie Ad Vitam
Netflix
Première 16 mei 2019 (Cannes)
Genre Speculatieve fictie, romantisch drama
Speelduur 104 minuten
Taal Wolof
Land Vlag van Senegal Senegal
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van België België
Opbrengst 370 duizend US$[1]
Gewonnen prijzen 13
Overige nominaties 46
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Atlantique is een Senegalees-Frans-Belgische speculatieve fictiefilm uit 2019, geregisseerd door Mati Diop.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De tiener Ada woont in Senegal en heeft een relatie met Suleiman die op een dag samen met zijn vrienden besluit om over de Atlantische Oceaan het land te verlaten op zoek naar een betere toekomst maar de jongeren verdwijnen spoorloos. Na de verdwijning van haar vriend wordt Ada door haar familie tegen haar zin uitgehuwelijkt aan een oudere man, de rijke Omar. Maar dan beginnen er vreemde zaken te gebeuren zoals het bed van Omar dat in brand vliegt op hun huwelijksdag. Het blijkt dat de geesten van de vermiste jongeren teruggekeerd zijn en bezit nemen van de lichamen van enkele inwoners van Dakar.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Mame Bineta Sane Ada
Amadou Mbow Issa
Ibrahima Traoré Souleiman
Nicole Sougou Dior
Aminata Kane Fanta
Babacar Sylla Omar

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

Atlantique ging op 16 mei 2019 in première op het filmfestival van Cannes in de competitie voor de Gouden Palm waar hij de Grand Prix won.[2] Het was de eerste maal in de 72-jarige geschiedenis van het festival dat een film van een zwarte vrouwelijke regisseur geselecteerd werd voor de hoofdcompetitie.[3] Netflix kocht na het festival meteen de distributierechten van de prijswinnende film.[4] De film kreeg positieve kritieken van de filmcritici met een score van 95% op Rotten Tomatoes, gebaseerd op 132 beoordelingen.[5]

De film werd geselecteerd als Senegalese inzending voor de beste niet-Engelstalige film voor de 92ste Oscaruitreiking, kwam op de shortlist van december maar werd niet genomineerd.[3]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]