Berylliumhydride

Berylliumhydride
Structuurformule en molecuulmodel
	Structuurformule van berylliumhydride
Algemeen
Molecuulformule	BeH2
IUPAC-naam	berylliumhydride
Molmassa	11,028062 g/mol
SMILES	[H-].[H-].[Be+2]
InChI	1S/Be.2H/q+2;2*-1
CAS-nummer	7787-52-2
PubChem	139073
Wikidata	Q417304
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
H-zinnen	H350i - H330 - H301 - H372 - H319 - H335 - H315 - H317 - H411
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	geen
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Kleur	wit
Dichtheid	0,65 g/cm³
Smeltpunt	(ontleedt) 250 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal	Scheikunde

Berylliumhydride is een anorganische verbinding van beryllium en waterstof, met als brutoformule BeH₂. Het is een witte amorfe vaste stof, die ontleedt in water.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Berylliumhydride werd in 1951 voor het eerst gesynthetiseerd door de reactie tussen dimethylberyllium en lithiumaluminiumhydride:^[1]

{\ce {2 Be(CH3)2 + LiAlH4 -> 2 BeH2 + LiAl(CH3)4}}

Een meer zuiver product kan bekomen worden door de pyrolyse van di-tert-butylberyllium bij 210°C:^[2]

{\ce {Be(C4H9)2 -> BeH2 + 2H2C=C(CH3)2}}

De meest zuivere vorm van berylliumhydride kan echter bereid worden uit reactie van trifenylfosfine en berylliumboorhydride:

{\ce {Be(BH4)2 + 2P(C6H5)3 -> 2(C6H5)3BH3 + BeH2}}

Structuur en eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

In tegenstelling tot de andere hydriden van groep 2 is de binding tussen beryllium en waterstof niet ionair, maar covalent. De reden hiervoor is dat beryllium een zeer hoge ladingsdichtheid bezit en eerder de neiging zal hebben om een ander element te polariseren dan zelf elektronen af te staan. Aangezien beryllium elektrondeficiënt is, wordt een structuur aangenomen die analoog is aan die van boraan: twee H-atomen vormen steeds een brug tussen de berylliumatomen en vormen op deze manier een 3-center-2-elektronbinding. Berylliumchloride neemt een vergelijkbare structuur aan.

Berylliumhydride is een zeer toxische verbinding. In water ontleedt de verbinding tot berylliumhydroxide:

{\ce {BeH2 + 2H2O -> Be(OH)2 + 2H2}}

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Berylliumhydride wordt onder meer gebruikt als raketbrandstof en als moderatorstof in kernreactoren.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ G.D. Barbaras, C. Dillard, A.E. Finholt, T. Wartik, K.E. Wilzbach & H.I. Schlesinger (1951). The Preparation of the Hydrides of Zinc, Cadmium, Beryllium, Magnesium and Lithium by the Use of Lithium Aluminum Hydride. J. Am. Chem. Soc. 73 (10): 4585–4590. DOI: 10.1021/ja01154a025.
↑ G.E. Coates & F. Glockling (1954). Di-tert-butylberyllium and beryllium hydride. J. Chem. Soc.: 2526–2529. DOI: 10.1039/JR9540002526.

[1] G.D. Barbaras, C. Dillard, A.E. Finholt, T. Wartik, K.E. Wilzbach & H.I. Schlesinger (1951). The Preparation of the Hydrides of Zinc, Cadmium, Beryllium, Magnesium and Lithium by the Use of Lithium Aluminum Hydride. J. Am. Chem. Soc. 73 (10): 4585–4590. DOI: 10.1021/ja01154a025.

[2] G.E. Coates & F. Glockling (1954). Di-tert-butylberyllium and beryllium hydride. J. Chem. Soc.: 2526–2529. DOI: 10.1039/JR9540002526.

[1]

[2]