Blob-architectuur

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Kunsthaus Graz, een voorbeeld van BLOB
The Sage Gateshead, door Norman Foster
Het Guggenheim Museum van Bilbao: BLOB en deconstructivisme

Blob-architectuur, ook wel blobitectuur en BLOB genoemd, is een architectuurstijl waarbij de buitenkant van een bouwwerk grillige vormen heeft.

Oorsprong van de term BLOB[bewerken | brontekst bewerken]

De benaming blob voor deze vorm van architectuur werd bedacht door architect Greg Lynn in 1995. Lynn hield zich bezig met experimenten in digitale ontwerptechnieken met CAD-programma's. Hij gebruikte de term blob (klodder) om de vorm te beschrijven die ontstond na het aanklikken van een wolk willekeurige punten in een CAD-computerprogramma.

Typen blob-architectuur[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn vier verschillende typen, afhankelijk van het feit of het inwendige van het gebouw de grillige buitenkant volgt.

Type I[bewerken | brontekst bewerken]

De vloeren zijn rechthoekig en volgen de buitenwand niet. De vloeren worden gedragen door van de buitenwand gescheiden dragers, dus door een interne constructie. Voorbeeld: het Guggenheim Museum in Bilbao.

Type II[bewerken | brontekst bewerken]

De vloeren volgen de buitenwand, maar worden apart ondersteund. Voorbeeld: het Vrijheidsbeeld in New York.

Type III[bewerken | brontekst bewerken]

De vloeren volgen de buitenwand, en de ondersteuningen zitten in de buitenwand verwerkt.

Type IV[bewerken | brontekst bewerken]

De vloeren volgen de buitenwand, en worden door de (versterkte) buitenwand gedragen. De buitenwand is de drager. Zie exoskelet. Voorbeeld: het Swiss Re-gebouw in Londen.

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

Verwante stromingen[bewerken | brontekst bewerken]