Carlos van Regteren Altena
Herman Hendrik (Carlos) van Regteren Altena (Heiloo, 19 september 1927 – Haarlem, 7 april 2014) was gewoon hoogleraar Middeleeuwse archeologie aan de Universiteit van Amsterdam.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Altena werd geboren als lid van de familie Altena en als zoon van de rechter mr. Abraham Dirk van Regteren Altena (1897-1985) en Gerharda Catharina Evers (1897-1985). In 1954 studeerde hij af in de letteren en wijsbegeerte op Erich Wichmann. Bohemien en fascist aan die universiteit. Na zijn afstuderen was hij werkzaam bij het Instituut voor Prae- en Protohostorie van de Universiteit van Amsterdam. Vanaf 1962 publiceerde hij over verscheidene archeologische opgravingen in Amsterdam, en werd een van de specialisten in wat ging heten 'stadskernonderzoek'. In 1974 werd hij aan zijn alma mater benoemd tot lector Middeleeuwse archeologie om per 1 januari 1980 daar het ambt te aanvaarden van gewoon hoogleraar met die leeropdracht. Op 11 oktober 1988 sprak hij ter gelegenheid van zijn emeritaat de afscheidsrede uit met de titel 'On the growth of young medieval archaeology. A recollection', een rede die gepubliceerd werd in de aan hem door leerlingen en collegae opgedragen bundel over historische archeologie, waarvan de geschiedenis en de ontwikkeling -waaraan hijzelf had bijgedragen- door hem daarin geschetst werd. De publicatie van zijn afscheidsrede bleek meteen zijn laatste. Prof. drs. H.H. van Regteren Altena overleed in 2014 op 86-jarige leeftijd.
Privé[bewerken | brontekst bewerken]
Altena trouwde in 1952 te Oxford met Marie-José Hengst (1924-1995), lid van de familie Hengst. Hij was een oomzegger van kunsthistoricus prof. dr. Iohan Quirijn van Regteren Altena. Zijn neef, Jean François (Jan) van Regteren Altena (1930), die genoemd werd naar zijn grootvader mr. Jean François van Royen, was eveneens archeoloog, bij de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek. Hij hertrouwde na het overlijden van zijn eerste vrouw in 2003 met de Nederlandse vertaalster Thérèse Cornips (1926-2016). Uit zijn eerste huwelijk had hij vier kinderen, onder wie Yvo van Regteren Altena.
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- Erich Wichmann. Bohemien en fascist. Warmond, 1954 (doctoraalscriptie).
- 'Funderingsresten van een middeleeuws huis aan de Nieuwendijk', in: Amstelodamum 49 (1962), p. 171-175.
- De opgraving in het hoge koor van de Oude Kerk', in: Amstelodamum 49 (1962), p. 202-206.
- 'Opgravingen aan het Damrak te Amsterdam', in: Jaarverslag Koninklijk Oudheidkundig Genootschap 106-107 (1963-1965), p. 51-86.
- Een Badorfer tuitpot uit de wierde van Siuksum. (Gem. Loppersum), in: Groningse volksalmanak (1964), p. 203-208.
- 'De opgravingen in het hoge koor van de Oude Kerk', in: Jaarboek van het Genootschap Amstelodamum 56 (1964), pag. 11-30.
- 'Opgravingen in de stadskern van Amsterdam', in: Westerheem 14 (1965), p. 20-21.
- Amsterdam in de put. Opgravingen rond het Damrak Amsterdam, 1966 [tentoonstellingscatalogus Amsterdams Historisch Museum].
- 'De opgravingen in de Olofskapel te Amsterdam', in: Jaarverslag van de vereniging "Hendrick de Keyser" 1970, p. 29-41.
- '"Terug naar Ouderkerk"', in: Amstelodamum 62 (1975), p. 78-83.
- 'Medemblik en de veldverkenningen van oostelijk Westfriesland', in: Westerheem 25 (1976), p. 337-341.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Medieval archaeology in the Netherlands. Studies presented to H.H. van Regteren Altena. Assen [etc.], 1990.
Bronnen, noten en/of referenties
|