Cedric Dandaré
Cedric Dandaré (Willemstad (Curaçao), 1955) is een Antilliaanse gitarist.
Al tijdens de lagere school raakte hij geïnteresseerd in muziek, mede doordat zijn broer al in een band speelde en vader een gitaar kon bespelen; die wist het bespelen daarvan nauwelijks aan zijn zoon over te brengen. Andere invloeden waren The Beatles en voor het steviger werk Deep Purple. Op de middelbare vwo-school (voorbereidend wetenschappelijk onderwijs, atheneum) leerde hij al Eric Calmes kennen, ze deden in 1975 gezamenlijk eindexamen.
Hij begon zichzelf te ontwikkelen op de gitaar en speelde in en bij allerlei gezelschappen, bijvoorbeeld het koor Orfeon Allegre van Rignald Yankey. Verder te noemen zijn de Gulden Sharks en hij speelde mee in uitvoeringen van de rockopera Tommy. In de jaren zeventig volgde Mundo Nobo en Twilight Zone and Company van Harry Moen en Grupo Serenada. Hij werkte toen ook als medewerker bij personeelszaken op het Ministerie van Algemene Zaken op Curaçao. Het genoemde trio Moen, Calmes en Dandaré besloten in 1979/1980 los van elkaar een goede muziekopleiding te gaan volgen. Moen ging naar Puerto Rico, Calmes naar het Conservatorium van Amsterdam en Dandaré naar het Rotterdams Conservatorium. Hij deed, studerend met een beurs van Sticusa, in 1985 echter eindexamen aan het Conservatorium van Zwolle. Hij deed er studies gitaar, lichte muziek. Hij deed examen met een ensemble dat muziek speelde van Stevie Wonder (soul), Chick Corea, Dizzy Gillespie en hemzelf. Tijdens zijn studie speelde hij in soul- en jazzensembles. Hij hield aan die studie een grote muzikale kring over. Er kwam een album met Macay Prudencia, de ensembles Bess en Nos Kos etc. Na zijn examen in 1985 wilde hij zich toeleggen op arrangeren. In die jaren (tachtig) speelde Dandaré in de band Carifusion, die een mengeling fusion liet horen van muziek uit de Cariben en latin jazz. Met die band wonnen ze in 1987 de Podiumprijs, waarbij tijdens de festiviteiten ook fluitist Ronald Snijders acte-de-presence gaf. In de jaren negentig speelden Calmes en Dandare in Het Antilliaans Ensemble, dat een tournee door Nederlands hield; het bracht een combinatie van jazz en Antilliaanse muziek zoals de tambú en tumba. Het was georganiseerd door het Netwerk Niet-Westerse Muziek. Het Cedric Dandaré Orchestra stond dan weer met Calmes op het KLM Jazz Festival in 1995 gehouden in Brievengat, alwaar ook Rita Reys met Pim Jacobs optrad. In 1997 stonden zowel Dandaré als Calmes in de Mondriaan Zaal tijdens het North Sea Jazz Festival, overigens na Ronald Snijders.[1]
Dandaré werkte mee (ook als componist) aan de compact disc A heart full of music van Denise Jannah dat een Edison kreeg. Dat leverde het verzoek van de Wereldomroep een verzamelalbum (Rhythmical Nature) samen te stellen van niet-westerse muziek. Ook speelde hij in de band van Ruth Jacott.
Dandaré speelde in en leidde allerlei gezelschappen, die voor wat betreft naam snel wisselde. Calmes bleef zijn vaste maatje, zo ook op eind 2023 in Curajazzstars in Willemstad.
Bronnen, noten en/of referenties
|