Cristina Iglesias
| Cristina Iglesias | ||
|---|---|---|
| ||
| Algemene informatie | ||
| Land | Spanje | |
| Geboortedatum | 8 november 1956 | |
| Geboorteplaats | San Sebastian | |
| Werk | ||
| Beroep | kunstenaar, beeldhouwer, onderwijzer, graveur, graficus, beeldend kunstenaar | |
| Werkveld | beeldende kunst, installatiekunst, beeldhouwkunst | |
| Studie | ||
| School/universiteit | Universiteit van Baskenland, Pratt Institute, Chelsea College of Art and Design | |
| Familie | ||
| Echtgenoot | Juan Muñoz | |
| Broers en zussen | Alberto Iglesias | |
| Persoonlijk | ||
| Talen | Spaans | |
| Diversen | ||
| Prijzen en onderscheidingen | Berliner Kunstpreis (2012), Royal Academy of Arts (2020)[1] | |
| Website | http://cristinaiglesias.com/ | |
| De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie hier bewerken. | ||
Cristina Iglesias (8 november 1956, San Sebastián) is een Spaanse installatiekunstenaar en beeldhouwer die woont en werkt in Torrelodones, Madrid. Ze gebruikt diverse materialen, waaronder staal, water, glas, brons, bamboe en stro.
Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]
Iglesias studeerde scheikunde aan de Universidad del País Vasco in 1976 voordat ze in 1978 keramiek en tekenen ging volgen in Barcelona. In 1980 verhuisde ze naar Londen om beeldhouwkunst te studeren aan het Chelsea College of Art, waar ze haar echtgenoot Juan Muñoz en andere kunstenaars, zoals Anish Kapoor, ontmoette.[2]
In 2016 ontving ze de Tambor del Oro in San Sebastian. Iglesias was de eerste Spaanse vrouw die in 2011 werd uitgenodigd om haar werk te exposeren op de Folkestone Triënnale.[3] Ze is de zus van de voor een Academy Award genomineerde filmcomponist Alberto Iglesias.[4][5]
Iglesias' werk is over heel de wereld tentoongesteld. In 1994 had ze een solotentoonstelling in het Van Abbemuseum in Eindhoven[6], dat ook werk van haar in de collectie heeft.[7] Ze heeft ook kunstwerken gemaakt voor de openbare ruimte, waaronder Diepe Fontein in Antwerpen, als onderdeel van de herinrichting van de Leopold de Waelplaats voor het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten.[8][9] Een gelijkaardige fontein, Forgotten Streams, bevindt zich aan Cannon Street in Londen.
-
Diepe Fontein (2006), Antwerpen -
Forgotten Streams (2017), Londen
In 1999 ontving Iglesias de Premio nacional de Artes Plásticas[10] en in 2012 de Berliner Kunstpreis.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ https://www.royalacademy.org.uk/article/cristina-iglesias-ra-architecture-prize-2020.
- ↑ (es) Cristina Iglesias: agua, acero y seda. El País (31 juli 2014). Geraadpleegd op 5 maart 2016.
- ↑ Cristina Iglesias, primera española en la Trienal Folkestone. Europa Press (24 June 2011). Geraadpleegd op 23 december 2019.
- ↑ "'He made the world larger'", The Guardian, 2 september 2001. Geraadpleegd op 18 October 2015.
- ↑ Juan Munoz. The Daily Telegraph (31 August 2001). Geraadpleegd op 18 October 2015.
- ↑ Cristina Iglesias : One Room. vanabbemuseum.nl. Geraadpleegd op 11 mei 2024.
- ↑ Cristina Iglesias. vanabbemuseum.nl. Geraadpleegd op 11 mei 2024.
- ↑ DBNL, Te gast De fontein van Cristina Iglesias in Antwerpen, Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 56. DBNL. Geraadpleegd op 11 mei 2024.
- ↑ De Diepe fontein van Cristina Iglesias. De Standaard (15 juli 2023). Geraadpleegd op 11 mei 2024.
- ↑ (es) Samaniego, Fernando, "Pablo Palazuelo y Cristina Iglesias comparten el premio nacional de Artes Plásticas", El País, 11 december 1999. Geraadpleegd op 21 juni 2019.