De kaartendans

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De kaartendans
Stripreeks Suske en Wiske
Volgnummer 57
Scenario Willy Vandersteen
Tekeningen Willy Vandersteen
Lijst van verhalen van Suske en Wiske
Portaal  Portaalicoon   Strip

De kaartendans is het zevenenvijftigste stripverhaal uit de reeks van Suske en Wiske. Het is geschreven door Willy Vandersteen en gepubliceerd in De Standaard en Het Nieuwsblad van 7 maart 1962 tot en met 13 juli 1962.

De eerste albumuitgave was in 1962, in de Vlaamse tweekleurenreeks met nummer 46. In 1970 verscheen het verhaal in de Vierkleurenreeks met albumnummer 101. De geheel oorspronkelijke versie verscheen in 1998 nog eens in Suske en Wiske Klassiek.

Personages en thema[bewerken | brontekst bewerken]

  • Suske, Wiske met Schanulleke, tante Sidonia, Lambik, Jerom, B. Hucht (marktkoopman), opkoper, Tobias, Dolleke, Anne-Marie Van Zwollem, Van Zwollem, markies Matuvu, tovenaar, de betoverde speelkaarten. Het thema van het verhaal is, dat de werkelijkheid meer omvat dan een kaal materialisme: alleen wiske gelooft in een wereld 'van wonderen' dwz. RuitenDame, een kartonnen kaart, leeft, de andere personages tw. Suske, Lambik, Jerom houden gedurende het verhaal vast aan een 'hard materialisme' dwz wat bestaat is, wat je ziet en hoort en daarbuiten bestaat niets. De visie van Wiske krijgt uiteindelijk de overhand. De onderlaag van het verhaal is dus een botsing tussen twee werkelijkheidsvisies, waarvan de mildere dwz. die van wiske uiteindelijk waar blijkt te zijn. Op dit thema is het hele verhaal gebouwd.

Het verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Wanneer Wiske samen Suske en tante Sidonia de Oude markt bezoekt, ziet ze in een stand een grote speelkaart, een ruitendame. Er rolt een traan over de wangen van de dame, hoewel ze enkel een kaart is. Niemand gelooft Wiske. Als tante Sidonia de kaart voor haar wil kopen, komt ineens een vreemde man tussenbeide. Hij wil de kaart absoluut hebben en er ontstaat een ruzie. De koopman besluit de kaart dan maar niet te verkopen. Diezelfde nacht nog verdwijnt de kaart uit zijn opslagplaats met een briefje achtergelaten door de vreemde man.

Suske en Wiske gaan naar Tobias en Dolleke, die na hun vorige avontuur een gezinnetje hebben gekregen. Tobias helpt hen zoeken naar de man van de markt. Later ontdekken Suske en Wiske dat deze man werkt voor een andere bekende, Anne-Marie van Zwollem. Haar vader speelt dat hij een markies is, en is met een metaaldetector op zoek naar een holle ruimte. Als Van Zwollem een ongeluk krijgt met een raket waarmee hij naar de maan wil vliegen, vertelt hij de vrienden over markies Matuvu die in 1717 een ruitendame op het water zag drijven. Er is een legende over een geheime gang naar een betoverd kasteel op de bodem van de vijver. Lambik, Jerom en Anne-Marie brengen Van Zwollem naar een rustoord.

De ruitendame komt in het kasteel van de Van Zwollems te hangen, maar nog steeds gelooft niemand behalve Wiske dat de kaart echt huilt. Wiske duikt in de vijver op zoek naar het kasteel. Suske vindt de geheime gang, want door de ontploffing van de raket is de ingang zichtbaar geworden. Om middernacht gebeurt er iets wonderbaarlijks in het speelkaartenkasteel, de kaarten dansen. Een tovenaar die dit kasteel bewoonde speelde met de kaarten en wekte die met zijn toverkracht tot leven. Na zijn dood lieten de kaarten zichzelf samen met het kasteel naar de bodem van de vijver zinken. De joker blijkt samen met de zwarte kaarten – de schoppen en klaveren – de macht gegrepen te hebben. Ze hebben de rode speelkaarten – dus de harten en ruiten – gevangengenomen. De ruitendame heeft zich opgeofferd, zij is naar de mensenwereld gegaan om hulp te zoeken.

Lambik krijgt 's nachts een visioen waarin de ruitendame hem waarschuwt dat Suske en Wiske in gevaar zijn en samen met Jerom gaat hij naar het kaartenkasteel. Daar veranderen om middernacht de kaarten weer in levende wezens en ze voorkomen dat Suske en Wiske worden onthoofd. De hartenheer en ruitendame komen binnen, en de toverkracht van de joker is hiermee verbroken. Als de schoppen en klaveren berouw tonen, zal het echtpaar hen vergeven. De joker mag echter nooit meer meedoen in een edel kaartspel (zoals whist).

De hartenheer brengt Suske, Wiske, Lambik en Jerom in slaap en laat daarna het kasteel in de bodem wegzinken. De vier vrienden worden wakker in het kasteel van de Van Zwollems en vertellen tante Sidonia over hun "collectieve droom". De ruitendame hangt nog gewoon op haar plaats en de geheime gang blijkt te zijn dichtgemetseld. Of het nu wel of geen droom was, niemand weet inmiddels dat de kaart van de ruitendame elke nacht tussen twaalf en één glimlacht. Van Zwollem die is hersteld keert samen met zijn dochter terug in het kasteel en de vrienden gaan terug naar hun eigen huis.

Achtergronden[bewerken | brontekst bewerken]

  • Op de tweede strook, waarin Suske en Wiske op de rommelmarkt zijn, zegt Wiske: "Zo'n voddenmarkt heeft een eigen atmosfeer waar vele mensen een oplossing zoeken voor hun problemen". Op de tekening staat een karikatuur van Charles de Gaulle te lezen in Reizen naar Algerije. 1962, het jaar waarin dit stripverhaal werd getekend, was ook het jaar van de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog.
  • Er wordt verwezen naar Joeri Gagarin en John Glenn, de eerste Rus respectievelijk de eerste Amerikaan die in de ruimte waren, door Van Zwollem als die zelf als eerste naar de maan wil vliegen. Neil Armstrong kwam in werkelijkheid als eerste mens op de maan, maar dit was zeven jaar nadat dit album is verschenen.
  • De naam van de Markies Matuvu is afkomstig van de Franse uitdrukking « M’as-tu-vu ». Letterlijk vertaald betekent dit “Heb je mij gezien?”. Figuurlijk slaat deze uitdrukking op personen die genieten van aandacht en er ook alles aan doen om in de spotlichten te staan.
  • Er wordt verwezen naar het bridgespel (de nar mag in dit kaartspel niet meedoen).
  • Wiske overtuigt Suske met haar mee te gaan door zich als Conny Froboess te verkleden, een zangeres waar hij blijkbaar een zwak voor heeft.
  • Een levensgrote ruitenvrouw speelt ook een rol in de film The Manchurian Candidate die in het zelfde jaar uitkwam.

Uitgaven[bewerken | brontekst bewerken]

Publicaties
Krant of tijdschrift Nummer Publicatiedatum Voorganger Opvolger
De Standaard / Het Nieuwsblad 47 7 maart 1962 - 13 juli 1962 Het hondenparadijs De kwakstralen
Het Nieuwsblad van het Zuiden 28 18 mei 1962 - 27 september 1962 Het hondenparadijs De kwakstralen
Suske en Wiske 56 13 augustus 2003 - 12 november 2003 Het Bretoense broertje De duistere diamant
Albumuitgaven
Stripreeks of collectie Nummer Eerste druk Voorganger Opvolger
Vlaamse tweekleurenreeks 46 1962 Het hondenparadijs De kwakstralen
Hollandse tweekleurenreeks 35 / 46 1962 Het hondenparadijs De kwakstralen
Vierkleurenreeks 101 januari 1970 Het gouden paard De dromendiefstal
Suske en Wiske Collectie 9 1986
Rode plus reeks 1 101 plus mei 1989 Het hondenparadijs De wolkeneters
Rode klassiek reeks 48 23 september 1998 Het hondenparadijs De kwakstralen
Limburgse uitgave december 1999
Brabants Stripspektakel 26 augustus 2000
Originele Verhalen 13 mei 2002
Uitgave VUM-groep 45 2005 Het hondenparadijs De kwakstralen

Vertalingen[bewerken | brontekst bewerken]

Het album is ook in de volgende talen uitgegeven:

  • Chinees
  • Engels (Willy & Wanda - Dancing Cards).
  • Frans (Bob et Bobette - La dame de carreau).
  • Limburgs (Suske en Wiske - De joker aafgetroef).
  • Portugees (Bob e Bobette - A dama de ouros).
  • Zweeds (Fin och Fiffi - Det hemlighetsfulla slottet).

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]