Denzel Dumfries

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Denzel Dumfries
Denzel Dumfries
Persoonlijke informatie
Volledige naam Denzel Justus Morris Dumfries
Geboortedatum 18 april 1996
Geboorteplaats Rotterdam, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 188 cm
Been Rechts
Positie Rechtsback
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Italië Internazionale
Rugnummer 2
Contract tot 30 juni 2025
Jeugd


2002–2013
2013–2014
2014–2015 		Vlag van Nederland VV Smitshoek
Vlag van Nederland Spartaan '20
Vlag van Nederland VV Smitshoek
Vlag van Nederland BVV Barendrecht
Vlag van Nederland Sparta Rotterdam
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2015–2017
2017–2018
2018–2021
2021– 		Vlag van Nederland Sparta Rotterdam
Vlag van Nederland sc Heerenveen
Vlag van Nederland PSV
Vlag van Italië Internazionale 		65(2)
33(3)
89(13)
95(9)
Interlands **
2014
2016
2016–2018
2018– 		Vlag van Aruba Aruba
Vlag van Nederland Nederland –20
Vlag van Nederland Nederland –21
Vlag van Nederland Nederland 		2(1)
4(0)
11(0)
52(6)
* Bijgewerkt op 18 april 2024
** Bijgewerkt op 26 maart 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Denzel Justus Morris Dumfries (Rotterdam, 18 april 1996) is een Nederlands voetballer die doorgaans als verdediger speelt. Hij tekende in augustus 2021 een contract tot medio 2025 bij Internazionale, dat circa €15 miljoen voor hem betaalde aan PSV. Dumfries debuteerde in 2018 in het Nederlands voetbalelftal.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Sparta[bewerken | brontekst bewerken]

Dumfries is een laatbloeier die lang uitkwam voor amateurteams. Hij speelde in de jeugd bij Smitshoek, Spartaan '20, wederom Smitshoek en Barendrecht voor hij in 2014 gecontracteerd werd door Sparta Rotterdam.[1][2][3] Hij maakte op 20 februari 2015 zijn debuut in de Eerste divisie, in een met 2–1 verloren wedstrijd uit tegen FC Emmen. Hij verving na rust Johan Voskamp.

Het seizoen erop was Dumfries basisspeler bij Sparta. Hij maakte op 18 januari 2016 tegen RKC Waalwijk zijn eerste doelpunt in het betaald voetbal. Dumfries werd op 11 april met Sparta Rotterdam kampioen van de Eerste divisie.[4][5][6] Hij werd op 4 mei 2016 uitgeroepen tot grootste talent van de Eerste divisie en ontving hiervoor een Gouden Stier.[7][8][9] Gedurende het seizoen 2016/17 was hij ook in de Eredivisie basisspeler bij Sparta. Op 19 november scoorde hij in de Rotterdamse derby tegen Excelsior zijn eerste doelpunt in de Eredivisie. Hij eindigde met Sparta vijftiende en ontliep daarmee degradatie. In totaal speelde Dumfries 72 wedstrijden voor Sparta, waarin hij tot twee goals en vijf assists kwam.

sc Heerenveen[bewerken | brontekst bewerken]

Dumfries tekende in juli 2017 een contract tot medio 2021 bij sc Heerenveen. Hij maakte op 13 augustus tegen FC Groningen met twee assists zijn debuut voor Heerenveen. In zijn eerste vier wedstrijden was hij goed voor vijf assists. Op 9 december scoorde hij tegen VVV-Venlo zijn eerste goal voor Heerenveen. Hij speelde in zijn enige seizoen in Friesland 33 van de 34 competitiewedstrijden, allemaal als basisspeler. Datzelfde gold voor de twee wedstrijden die Heerenveen daarna nog speelde in de play-offs, naar aanleiding van het behalen van de achtste plaats in de competitie. In alle competities kwam Dumfries tot 37 wedstrijden, vier goals en acht assists.

PSV[bewerken | brontekst bewerken]

Dumfries verruilde sc Heerenveen na een seizoen voor PSV, de kampioen van de Eredivisie in het voorgaande seizoen. Dat betaalde circa €5,5 miljoen voor hem. Hij tekende tot medio 2023 bij de Eindhovense club.[10] Dumfries maakte op 7 juli 2018 zijn officieuze debuut voor PSV, net als de andere aankoop Angeliño. De Eindhovense ploeg verloor die dag met 5–3 in een oefenduel tegen RSC Anderlecht. Dumfries kwam op 21 augustus 2018 voor het eerst in actie in een wedstrijd in het kader van de UEFA Champions League. Hij kreeg die dag een basisplaats tijdens een met 2–3 gewonnen voorrondeduel uit bij FK BATE Borisov. Die basisplaats behield hij het hele seizoen 2018/19.

Dumfries maakte op 22 augustus 2019 zijn eerste doelpunt in Europees verband. Hij bracht PSV op 3–0 in een met diezelfde cijfers gewonnen wedstrijd in de voorronden van de UEFA Europa League, thuis tegen Apollon Limasol. Coach Mark van Bommel benoemde Dumfries eind november 2019 tot aanvoerder van PSV.[11] Dit bleef hij ook toen Ernest Faber Van Bommel in december 2019 op interim-basis opvolgde. Hij scoorde vier goals in de laatste acht competitiewedstrijden van het seizoen, voordat de competitie door de coronapandemie werd stilgelegd.

Ook in zijn derde en laatste seizoen bij PSV was Dumfries aanvoerder. Hij kwam dat jaar tot vier goals en negen assists in 41 wedstrijden. In de zomer blonk Dumfries uit op het WK en bleek hij niet te houden voor PSV. Hij kwam in totaal tot 124 wedstrijden voor PSV, waarin hij goed was voor zestien goals en twintig assists.

Internazionale[bewerken | brontekst bewerken]

In augustus 2021 tekende Dumfries een vierjarig contract bij Internazionale.[12] Tijdens zijn eerste seizoen bij de club uit Milaan wist het team, met Dumfries vaak als basisspeler, de Coppa Italia en de Supercoppa te veroveren.[13] In zijn tweede seizoen (2022/23) werd hetzelfde bewerkstelligd en bereikten ze ook de finale van de UEFA Champions League in Istanbul. Die werd echter verloren van Manchester City. Bij Inter maakte hij een sterke ontwikkeling door.[14] In december 2023 werd hij voor het eerst -op positie 97- opgenomen in de prestigieuze lijst van 100 best male footballers in the world van The Guardian.[15]

In het seizoen 2023/24 werd hij voor de eerste keer kampioen van Italië. Dit door in de kampioenswedstrijd uitgerekend AC Milan met 2-1 te verslaan. In de slotfase van dat duel kreeg hij net als Theo Hernández een rode kaart na een opstootje. De twee voetballers hadden het de afgelopen jaren wel vaker met elkaar aan de stok. Dumfries kwam in de problemen toen tijdens het vieren van de titel een spandoek aanpakte van een supporter die Dumfries afbeeldt terwijl hij Hernández als een hond aan de lijn houdt. Na afloop zei hij daar zelf over: "Ik ben een speler die houdt van rivaliteit in het voetbal, het is een cruciaal deel van elke sport. Ik weet nu dat het omhoog van dat spandoek een beoordelingsfout was van mijn kant en zeker niet slim."

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2014/15 Sparta Rotterdam Vlag van Nederland Eerste divisie 3 0 0 0 — — 3 0
2015/16 31 1 2 0 — — 33 1
2016/17 Vlag van Nederland Eredivisie 31 1 5 0 — — 36 1
2017/18 SC Heerenveen 33 3 2 0 — 2 1 37 4
2018/19 PSV 34 4 0 0 8 0 1 0 43 4
2019/20 25 7 2 0 12 1 1 0 40 8
2020/21 30 2 3 1 8 1 0 0 41 4
2021/22 Internazionale Vlag van Italië Serie A 33 5 4 0 7 0 1 0 45 5
2022/23 34 1 5 0 11 1 0 0 50 2
2023/24 28 3 0 0 5 0 0 0 33 3
Carrière totaal 261 27 23 1 47 3 5 1 361 32
Bijgewerkt t/m 30 april 2024.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Dumfries maakte als A-junior van BVV Barendrecht zijn debuut in het Arubaans voetbalelftal. Hij debuteerde hierin op 28 maart 2014 onder bondscoach Giovanni Franken als basisspeler, in een vriendschappelijke thuiswedstrijd tegen het Guamees voetbalelftal (2–2). Drie dagen later maakte Dumfries zijn eerste doelpunt voor Aruba, in een tweede wedstrijd tegen Guam (2–0). Hij werd na 89 minuten vervangen door Nickenson Paul.[16]

Na zijn overgang naar Sparta stopte Dumfries als Arubaans international, in de hoop zich in de kijker te spelen voor Nederlandse nationale (jeugd)elftallen.[17] Hij debuteerde in 2016 in zowel Nederland –20 als Nederland –21. Zijn debuut in het Nederlands voetbalelftal volgde op 13 oktober 2018. Bondscoach Ronald Koeman gaf hem die dag een basisplaats in een met 3–0 gewonnen interland tegen Duitsland in het kader van de UEFA Nations League. Ook tijdens de rest van dit toernooi speelde hij mee, tot in de finale.

Dumfries kreeg ook speeltijd in een deel van de in 2019 gespeelde kwalificatiewedstrijden voor het EK 2020. Hij moest in die periode concurreren met Joël Veltman voor een basisplaats als rechtsback. Met zijn eerste interlanddoelpunt, de 3–2 tegen Oekraïne, besliste Dumfries de eerste wedstrijd van het EK 2020 (gespeeld in 2021) in het voordeel van Nederland. In de tweede wedstrijd van Nederland maakte hij opnieuw een doelpunt.[18]

Dumfries werd geselecteerd voor deelname aan het WK 2022. Tijdens dit toernooi was hij basisspeler als wingback. Waar hij in de drie poulewedstrijden niet opviel, deed hij dit wel in de met 3-1 gewonnen achtste finale tegen de Verenigde Staten. Hij gaf een assist op Memphis Depay en een assist op Daley Blind, en scoorde zelf op aangeven van Blind.[19][20] Dumfries speelde op 18 november 2023 zijn 50e interland voor Oranje, in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Ierland, waarin Nederland zich wist te plaatsen voor het EK 2024.

Interlands van Denzel Dumfries voor Vlag van Nederland Nederland
№ Datum Wedstrijd Uitslag Soort wedstrijd Goals
Als speler van Vlag van Nederland PSV 2
1. 13 oktober 2018 Vlag van Nederland Nederland – Duitsland Vlag van Duitsland 3 – 0 UEFA Nations League 2018/19
2. 16 oktober 2018 Vlag van België België – Nederland Vlag van Nederland 1 – 1 Vriendschappelijk
3. 16 november 2018 Vlag van Nederland Nederland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 0 UEFA Nations League 2018/19
4. 21 maart 2019 Vlag van Nederland Nederland – Wit-Rusland Vlag van Wit-Rusland 4 – 0 Kwalificatie EK 2020
5. 24 maart 2019 Vlag van Nederland Nederland – Duitsland Vlag van Duitsland 2 – 3
6. 6 juni 2019 Vlag van Nederland Nederland – Engeland Vlag van Engeland 3 – 1 UEFA Nations League 2018/19
7. 9 juni 2019 Vlag van Portugal Portugal – Nederland Vlag van Nederland 1 – 0
8. 6 september 2019 Vlag van Duitsland Duitsland – Nederland Vlag van Nederland 2 – 4 Kwalificatie EK 2020
9. 10 oktober 2019 Vlag van Nederland Nederland – Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 3 – 1
10. 7 september 2020 Vlag van Nederland Nederland – Italië Vlag van Italië 0 – 1 UEFA Nations League 2020/21
11. 11 oktober 2020 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Her. – Nederland Vlag van Nederland 0 – 0
12. 11 november 2020 Vlag van Nederland Nederland – Spanje Vlag van Spanje 1 – 1 Vriendschappelijk
13. 15 november 2020 Vlag van Nederland Nederland – Bosnië en Herz. Vlag van Bosnië en Herzegovina 3 – 1 UEFA Nations League 2020/21
14. 18 november 2020 Vlag van Polen Polen – Nederland Vlag van Nederland 1 – 2
15. 24 maart 2021 Vlag van Turkije Turkije – Nederland Vlag van Nederland 4 – 2 Kwalificatie WK 2022
16. 27 maart 2021 Vlag van Nederland Nederland – Letland Vlag van Letland 2 – 0
17. 30 maart 2021 Vlag van Gibraltar Gibraltar – Nederland Vlag van Nederland 0 – 7
18. 2 juni 2021 Vlag van Nederland Nederland – Schotland Vlag van Schotland 2 – 2 Vriendschappelijk
19. 6 juni 2021 Vlag van Nederland Nederland – Georgië Vlag van Georgië 3 – 0
20. 13 juni 2021 Vlag van Nederland Nederland – Oekraïne Vlag van Oekraïne 3 – 2 Groepsfase EK 2020 Goal 85'
21. 17 juni 2021 Vlag van Nederland Nederland – Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 2 – 0 Goal 67'
22. 21 juni 2021 Vlag van Noord-Macedonië Noord-Macedonië – Nederland Vlag van Nederland 0 – 3
23. 27 juni 2021 Vlag van Nederland Nederland – Tsjechië Vlag van Tsjechië 0 – 2 Achtste Finale EK 2020
Als speler van Vlag van Italië Internazionale 4
24. 1 September 2021 Vlag van Noorwegen Noorwegen – Nederland Vlag van Nederland 1 – 1 Kwalificatie WK 2022
25. 4 september 2021 Vlag van Nederland Nederland – Montenegro Vlag van Montenegro 4 – 0
26. 7 september 2021 Vlag van Nederland Nederland – Turkije Vlag van Turkije 6 – 1
27. 8 oktober 2021 Vlag van Letland Letland – Nederland Vlag van Nederland 0 – 1
28. 11 oktober 2021 Vlag van Nederland Nederland – Gibraltar Vlag van Gibraltar 6 – 0 Goal 48'
29. 13 november 2021 Vlag van Montenegro Montenegro – Nederland Vlag van Nederland 2 – 2
30. 16 november 2021 Vlag van Nederland Nederland – Noorwegen Vlag van Noorwegen 2 – 0
31. 26 maart 2022 Vlag van Nederland Nederland – Denemarken Vlag van Denemarken 4 – 2 Vriendschappelijk
32. 29 maart 2022 Vlag van Nederland Nederland – Duitsland Vlag van Duitsland 1 – 1
33. 3 juni 2022 Vlag van België België – Nederland Vlag van Nederland 1 – 4 UEFA Nations League 2022/23 Goal 62'
34. 11 juni 2022 Vlag van Nederland Nederland – Polen Vlag van Polen 2 – 2 Goal 54'
35. 14 juni 2022 Vlag van Nederland Nederland – Wales Vlag van Wales 3 – 2
36. 22 september 2022 Vlag van Polen Polen – Nederland Vlag van Nederland 0 – 2
37. 25 september 2022 Vlag van Nederland Nederland – België Vlag van België 1 – 0
38. 21 november 2022 Vlag van Senegal Senegal – Nederland Vlag van Nederland 0 – 2 Groepsfase WK 2022
39. 25 november 2022 Vlag van Nederland Nederland – Ecuador Vlag van Ecuador 1 – 1
40. 29 november 2022 Vlag van Nederland Nederland – Qatar Vlag van Qatar 2 – 0
41. 3 december 2022 Vlag van Nederland Nederland – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 3 – 1 Achtste finale WK 2022 Goal 81'
42. 9 december 2022 Vlag van Nederland Nederland – Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 2 Kwartfinale WK 2022
43. 27 maart 2023 Vlag van Nederland Nederland – Gibraltar Vlag van Gibraltar 3 – 0 Kwalificatie EK 2024
44. 14 juni 2023 Vlag van Nederland Nederland – Kroatië Vlag van Kroatië 2 – 4 UEFA Nations League 2022/23
45. 18 juni 2023 Vlag van Nederland Nederland – Italië Vlag van Italië 2 – 3
46. 7 september 2023 Vlag van Nederland Nederland – Griekenland Vlag van Griekenland 3 – 0 Kwalificatie EK 2024
47. 10 september 2023 Vlag van Ierland Ierland – Nederland Vlag van Nederland 1 – 2
48. 13 oktober 2023 Vlag van Nederland Nederland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 2
49. 16 oktober 2023 Vlag van Griekenland Griekenland – Nederland Vlag van Nederland 0 – 1
50. 18 november 2023 Vlag van Nederland Nederland – Ierland Vlag van Ierland 1 – 0
51. 22 maart 2024 Vlag van Nederland Nederland – Schotland Vlag van Schotland 4 – 0 Vriendschappelijk
52. 26 maart 2024 Vlag van Duitsland Duitsland – Nederland Vlag van Nederland 2 – 1

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie Aantal Jaren
Vlag van Nederland Sparta Rotterdam
Eerste divisie 1x 2015/16
Vlag van Italië Internazionale
Serie A 1x 2023/24
Coppa Italia 2x 2021/22, 2022/23,
Supercoppa Italiana 3x 2021, 2022, 2023
Individueel
Gouden Stier 1x 2015/16
Eredivisie-Elftal van het Seizoen 1x 2018/19[21]

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Dumfries werd geboren in Rotterdam als zoon van een Arubaans-Surinaamse vader en een Surinaamse moeder.[22] Zijn ouders vernoemden hem naar de Amerikaanse acteur Denzel Washington, die diverse Oscars in de wacht sleepte.[23] Dumfries is de neef van kickboksers Jason Wilnis en Jahfarr Wilnis.[24] In september 2020 werd hij voor de eerste maal vader.[25]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Denzel_Dumfries&oldid=67461833"