Didymograptus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Didymograptus
Status: Uitgestorven, als fossiel bekend
Fossiel voorkomen: Vroeg- tot Midden-Ordovicium
Didymograptus murchisoni
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Hemichordata (Kraagdragers)
Klasse:Graptolithina (Graptolieten)
Orde:Graptoloidea
Familie:Dichograptidae
Geslacht
Didymograptus
McCoy, 1851
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Didymograptus[1] is een geslacht van uitgestorven graptolieten uit het Vroeg- tot Midden-Ordovicium.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Didymograptus was een kolonievormend organisme. Deze stevig gebouwde kolonie vertoonde veel gelijkenis met een stemvork. De langwerpige thecae (enkelvoud theca: het chitineuze huisje van een individu uit de kolonie) waren buisvormig. De stipes (takken) werden naar de uiteinden toe breder. Dit geslacht had een drijvende leefwijze op de noordelijke oceanen. De normale lengte van de kolonie bedroeg ongeveer tien centimeter.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Fossielen van Didymograptus zijn gevonden in Argentinië, Australië, Bolivia, Canada (Northwest Territories, Quebec, Yukon, Newfoundland en Labrador), Chili, China, Colombia (Tarqui, Huila), de Tsjechische Republiek, Estland, Frankrijk, Iran , Marokko, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Peru, Portugal, de Russische Federatie, Saoedi-Arabië, Spanje, Zweden, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten (Alaska, Californië, Idaho, Nevada, New York, Utah) en Venezuela.

Soorten[bewerken | brontekst bewerken]