Duitse Mediaprijs

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Duitse Mediaprijs (Duits: Deutscher Medienpreis) is een onderscheiding die jaarlijks sinds 1992 wordt uitgereikt door Media Control, een onderneming voor marktstatistieken. De uitreiking vindt plaats in Baden-Baden, de zetel van het bedrijf, voor een gezelschap van rond de 200 uitgenodigde prominente gasten. Karlheinz Kögel stichtte de Duitse Mediaprijs om publieke figuren te eren voor hun werk. Een jury die bestaat uit redacteuren van toonaangevende kranten en tijdschriften beslist over de winnaar.

De prijs zelf is een met de hand gevormd en beschilderd keramieken figuur op een blauwe Braziliaanse marmeren voet. De sinds 1972 in Duitsland wonende Zwitserse kunstenaar Roland Junker maakt de sculptuur, die elk jaar andere kleuren heeft en gemaakt is door de Majolica-maker in Karlsruhe.

Lijst van winnaars en uitreikers[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ontvanger Uitreiker
1992 Helmut Thoma Thomas Gottschalk
1993 Helmut Kohl Jens Feddersen
1994 François Mitterrand Helmut Kohl
1995 Yasser Arafat en postuum Yitzhak Rabin Klaus Kinkel
1996 Boris Jeltsin Helmut Kohl
1997 Koning Hoessein van Jordanië Roman Herzog
1998 Nelson Mandela Jürgen Schrempp
1999 Bill Clinton Karlheinz Kögel
2000 Gerhard Schröder Frank Schirrmacher
2001 Rudolph Giuliani Thomas Middelhoff
2002 Koningin Silvia van Zweden en koningin Rania van Jordanië Liz Mohn en Sabine Christiansen
2003 Kofi Annan Wolfgang Thierse
2004 Hillary Clinton Angela Merkel
2005 Bono Joschka Fischer
2006 Koning Juan Carlos van Spanje Plácido Domingo
2007 Steffi Graf en Andre Agassi Dieter Zetsche en Thomas Middelhoff
2008 Dalai lama Roland Koch
2009 Angela Merkel Anna Netrebko
2010 Sir Richard Branson Guido Westerwelle
2011 Sakena Yacoobi, Mitri Raheb, Stanislav Petrov en Denis Mukwege Roman Herzog
2012 George Clooney Ursula von der Leyen
2013 Koningin Máxima der Nederlanden[1] Daniela Schadt
2014 Joachim Löw[2] Peter Altmaier
2015 Ban Ki-moon Christian Wulff
2016 Barack Obama Joachim Gauck

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]