Dit artikel komt mogelijk voor verwijdering in aanmerking.
Het overleg hierover wordt gevoerd op deze discussiepagina. Iedereen is welkom daaraan bij te dragen. Zie voor meer informatie: Waarom staat mijn artikel op de beoordelingslijst.
Voel je vrij het artikel te bewerken. Haal de pagina echter niet leeg en verwijder deze boodschap niet voordat de discussie gesloten is.
Op Sint Maarten opende Corallo zijn eerste casino in de vroege jaren 1980.[a] Drie decennia later bezat hij diverse casino's in het Caribisch gebied, behalve op Sint Maarten met name op Dominica en Panama.[9][1][10] Hij had ook een gokgelegenheid in Curaçao, maar daar verloor hij zijn licentie nadat zijn naam boven kwam drijven in de praktijken rondom de voormalige Curaçaose premierGerrit Schotte.[1][b]
Naar eigen zeggen heeft Corallo de meeste casino's in Italië. Daar heeft zijn bedrijf Atlantis sinds 2004 een vergunning om een derde van de gokautomaten in het land te beheren. Anno 2016 heeft hij er op naam van zijn bedrijf BPlus tientallen casino's.[10][11] In de jaren 2000 liet Corallo ook zijn politieke invloed gelden bij de Italiaanse rechtse partij PDL, die een tijdje in de regeringscoalitie gezeten heeft en later in de partij van Silvio Berlusconi is opgenomen.[6]
Sinds Corallo in 2004 in Italië een vergunning heeft voor het beheer van gokautomaten is hij aldaar in een juridische strijd verwikkeld over de exploitatievergunningen voor zijn casinobedrijven. Er werden tegen hem een drietal “anti-Corallo-wetten” aangenomen.[6]
In 2011 werd Corallo's huis en kantoor doorzocht door de Italiaanse financiële politie (Guardia di Financa) vanwege een dubieuze lening van 200 miljoen dollar van de Romeinse Banca Popolare aan gokgigant Atlantis/Betplus waarbij Corallo volgens de Italiaanse media de begunstigde was. Hij ontliep arrestatie vanwege zijn claim van diplomatieke onschendbaarheid.[c] In 2012 werd hij nog door Interpol gezocht, wegens verdenking van 'georganiseerde en internationale misdaden en fraude'.[18]
Naar aanleiding van een arrestatiebevel van de Romeinse rechtbank werd Corallo eind 2016 op Sint Maarten door het speciale Nederlandse politieteam Bestrijding Ondermijning gearresteerd op verdenking van belastingontduiking, witwasserij, verduistering en lidmaatschap van een internationale criminele organisatie.[d] In augustus 2017 werd Corallo na een juridische strijd door Sint Maarten uitgeleverd aan Italië.[11][20][3][21]
Eenmaal aangekomen in Italië werd hij vrijwel direct weer vrijgelaten. Volgens Corallo hadden de beschuldigingen tegen hem niets te maken met witwassen van geld of omkoping, maar met het 'vergeten' van te betalen van belastingen uit de periode van 2004 tot 2011.[11] Hij zou die belastingen zowel in Sint Maarten als in Italië betaald hebben.[8]OnderzoeksjournalistWim van de Pol beschreef hem als "een voormalig witwas-verdachte" en impliceerde dat Corallo nooit veroordeeld is geweest voor witwaspraktijken.[6] Een klein jaar na zijn vrijlating in Italië keerde Corallo terug naar Sint Maarten.[22]
Kort na Corallo's arrestatie eind 2016 werd door de aanklager in Rome aan zijn collega's in St.-Maarten gevraagd drie boten van Corallo in beslag te nemen en te verkopen met als doel 215,4 miljoen euro aan onrechtmatige winsten van de zakenman terug te vorderen. Na een juridische strijd waarin Corallo tegen de verkoop van zijn boten streed, gaf een Philipsburgse rechtbank eind 2019 definitief haar fiat aan de verkoop.[4]
In 2022 startte Corallo civiele zaken tegen het Israëlische cybersecurity-bedrijf NSO Group, die hij beschuldigde in zijn iPhone, iCloud of WhatsApp te hebben gehackt en vertrouwelijke informatie te hebben ontvreemd. Hij vermoedde dat dit in opdracht van de Nederlandse of Italiaanse staat was gedaan, omdat zij volgens hem gefrustreerd waren en hem op politiek niveau probeerden tegen te werken.[6]
Corallo, Francesco. Mannen (m/v) met Witte Boorden. Gebaseerd op artikelen van Amigoe, Reuters, sxmislandtime.com, Dominica news online, NOS.
Noten
↑Corallo's vader was lid van de Santapaola-clan van Cosa Nostra. Toen hij gearresteerd werd maakte hij een deal met de Italiaanse justitie op basis waarvan zijn zoon een verdachte werd. De relatie tussen vader en zoon is dermate vertroebeld dat Franceso niets met zijn vader van doen wil hebben. In 2010 erkende een Italiaanse rechtbank dat er geen zakelijke relatie tussen de twee bestond. Later kreeg Francesco het gerechtelijk voor elkaar dat de Italiaanse autoriteiten in hun publicaties geen suggestie mochten wekken van enigerlei relatie van Corallo met zijn vader en/of de maffia.[5][6][7][8]
↑De voormalige Curaçaose premier werd begin 2016 veroordeeld omdat hij honderdduizenden euro's van Corallo heeft aangenomen.[11] Het onderzoek hiernaar kwam aan het rollen na een verzoek om referenties door Schotte aan de Italiaanse regering voor de aanstelling van Corallo in een hoge positie bij een financiële instelling op de Antillen.[12] Aanvankelijk ontkende Corallo geld gegeven te hebben. [13] Later zei hij hierover: "Ik geef geld aan politici, dat doen veel zakenmensen hier." en "We houden ons aan de regels. De accountantsorganisatie KPMG controleert ons." Hij zou voor zijn giften niets terugverwachten van de machthebbers.[10] Maar uit het onderzoek naar Schotte bleek dat Corallo niet alleen diens partij financierde, maar overal invloed op uitoefende, zelfs op de benoeming van ministers. [14] Corallo is hiervoor nooit door de Nederlandse justitie vervolgd geweest.[6]
↑In afwachting van uitzetting werd hij maandenlang in een Philipsburgsepolitiebureau in verzekerde bewaring gesteld. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens bepaalde later dat de omstandigheden rond de bewaring van Corallo in St.-Maarten inhumaan waren, maar oordeelde ook dat de bewaring zelf niet onrechtmatig leek.[19]
↑Schotte behind bars 18 months. The Daily Herald Newspaper St. Maarten (6 december 2018). Gearchiveerd op 19 december 2019. Geraadpleegd op 11 mei 2024.
Italië
Nederland
