Franciscus Johannes Emilius van Zinnicq Bergmann
| Franciscus Johannes Emilius van Zinnicq Bergmann | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemeen | ||||
| Geboren | Lier, 10 november 1807 | |||
| Overleden | 's-Hertogenbosch, 24 februari 1879 | |||
| Partij | Rooms-Katholieken (conservatief) | |||
| Religie | Rooms-Katholiek | |||
| Titulatuur | Mr. | |||
| Functies | ||||
| 1866-1879 | lid Tweede Kamer der Staten-Generaal | |||
| ||||
Franciscus Johannes Emilius van Zinnicq Bergmann (Lier, 10 november 1807 - 's-Hertogenbosch, 24 februari 1879) was een Nederlands jurist en kamerlid.
Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Van Zinnicq Bergmann studeerde te Gent en promoveerde te Leiden in 1832.
Sinds 1836 rechter in de rechtbank van eerste aanleg te 's-Hertogenbosch, werd hij in 1838 raadsheer bij het provinciaal gerechtshof van Noord-Brabant, wat hij bleef tot de reorganisatie van de hoven 1875.
Sedert 1866 was hij lid van de Tweede Kamer.
Franciscus Van Zinnicq Bergmann had twee zonen die bekend zouden worden; Emilius advocaat en eerste kamerlid en George, een pastoor betrokken bij een moordzaak.
Werk[bewerken | brontekst bewerken]
- Het voormalig Hertogdom Brabant, Geschied- en regtskundig onderzoek naar den staatkundigen toestand van dat land, bepaaldelijk ook met betrekking tot Noord-Brabant, de Meijerij en stad 's-Hertogenbosch (dl. I en II, 1, 's-Bosch 1856)
- De oorsprong van het Tiendregt en het regt van collatie ('s-Bosch 1861)
- De Salische wet ('s-Bosch 1875-'76)
Bronnen, noten en/of referenties
|