Gebruiker:Antonius6317/kladblok3

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Uitgeversmaatschappij C. Misset
Oprichting 1873
Opheffing 1996
Oprichter(s) Cornelis Misset
Sleutelfiguren Cornelis Misset
Kees Misset
Henk Misset
Geert van Veen
Land Nederland
Sector Drukkerij
Uitgeverij
Portaal  Portaalicoon   Economie

Uitgeversmaatschappij C. Misset N.V was een drukkerij en uitgever van onder andere De Graafschapbode opgericht door Cornelis Misset in 1873 te Doetinchem (Achterhoek). Het was een van de grootste uitgevers van Nederland.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In 1873 richtte Cornelis Misset drukkerij Uitgeversmaatschappij C. Misset op. Hij begon in een pand in de Grutstraat. In 1879 begon Cornelis Misset met de krant De Graafschapbode, een liberaal blad.

Na enkele jaren zich in de Grutstraat te hebben gevestigd verhuisde het in 1878 naar een groter pand in de Hofstraat. Rond 1890 kwam er een uitgeverij bij en verkaste het bedrijf naar de IJsselkade in diezelfde stad. Het bedrijf breidde zich uit en er werden vakbladen en advertentiebladen toegevoegd aan de werken. In 1888 kwam het eerste vaktijdschrift uit bij C. Misset, vaktijdschrift De Nederlandsche Lederindustrie. Eind 1902 werd het bedrijf een Naamloze Vennootschap.[1] Rond 1907 publiceerde C. Misset z’n tien vak en weekbladen. In 1909 trad zijn eerste zoon Cornelis Junior (Kees) Misset toe tot het bedrijf als chef de bureau. In 1912 werd hij mededirecteur van het bedrijf. Op 1 oktober 1915 verscheen het weekblad Boerderij uitgegeven door C. Misset. In 1916 had het bedrijf een eigen pensioenfonds en bedrijfsziekenfonds al voor het verplicht werd en verstrekte het bedrijf hypotheken aan eigen medewerkers om eigen woningbezit te stimuleren. In 1917 kwam zijn tweede zoon Henk als mededirecteur in dienst van het bedrijf. C. Misset bleef onder leiding van Cornelis en zijn zonen groeien en publiceerde tientallen vak en weekbladen. Het bedrijf groeide uit tot een van de grootste uitgeverij/drukkerij van Nederland.[2]

In 1921 overleed Cornelis Misset op 72-jarige leeftijd.[3] Het bedrijf kwam in volledige handen te vallen van zijn zonen. Henk hield zich bezig met het algemeen toezichthouden op de redactionele werkzaamheden en was hij redacteur van een aantal vakbladen. Ook hield hij zich bezig met het afsluiten van advertentie contracten en hield hij zich bezig met personeelszaken. Kees begon zich bezig te houden met De Graafschapbode. Ook hield hij toezicht op enkele beleidsvormen onder andere op het personeelbeleid, afdeling advertenties en abonnomenten en administratie en andere projecten.[4] Een jaar na het overlijden van Cornelis Misset besloot de gemeenteraad een straat naar Misset te vernoemen, uiteindelijk werd de weg die aansloot aan de IJsselkade en waar het bedrijf zich deels bevind omgedoopt tot de C. Missetstraat.[5]

Jaren 30[bewerken | brontekst bewerken]

Cornelis Junior Misset handschuddend met prins Bernhard tijdens een profpolowedstrijd met Karel Lotsy.

In de jaren 30 van de twintigste eeuw had Uitgeversmaatschappij C. Misset onder leiding van Henk en Kees Misset (zonen) een groot aandeel in het aanzien van de stad. Het droeg bij aan Groenendaal dat nationale en internationale bekendheid verwierf, het bedrijf bouwde en bekostigde ondere voorzieningen zoals zwembad Groenendaal, vliegveld Groenendaal en een paardensportcentrum die in het gebied gevestigd waren.[6] Eind jaren 30 bood het bedrijfsreizen aan, aan haar medewerkers.

Oorlogstijd[bewerken | brontekst bewerken]

In de Tweede Wereldoorlog besloten de gebroeders Misset het bedrijf tijdens de bezetting door te laten draaien. Later in de oorlog kreeg C. Misset een verschijningsverbod voor De Graafschapbode. In 1942 mocht het weer verschijnen naar de wens van de Duitsers. Ook zaten zij netzoals vele ondernemers in een conclaaf. Aan de ene kant werden zij gedwongen om met de bezetter samen te werken, aan de andere kant probeerde ze hun bedrijf te behouden en vooral het personeel te beschermen om als dwangarbeiders naar Duitsland vervoerd te worden. Na de oorlog werd Kees Misset direct opgepakt door verzetsmensen en met een bakfiets door de stad een gereden en uiteindelijk op het politiebureau geplaatst. Zij moesten zich gaan verantwoorden tijdens de perszuivering voor keuzes die ze tijdens de bezetting hadden gedaan.

Na de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]

koersverloop van Uitgeversmaatschappij C. Misset N.V in 1959.

In de jaren 60 liepen de winstmarges van het bedrijf aanzienenlijk terug. Hoewel het de eerste jaren van de jaren 60 de tegenslagen kon opvangen bleven de kosten sneller stijgen dan de omzet ten opzichte van eerdere jaren.[7][8][9][10] In 1968 stond het familiebedrijf onder leiding van Geert van Veen. In dat jaar werden de aandelen van de hand gedaan aan uitgeverij Elsevier en International Publishing Corporation.[11] In 1971 werden de drukkerij en de uitgeverij van elkaar gescheiden en ging het verder als zelfstandig twee zelfstandige bedrijven. Vijf jaar later werd uitgeverij Elsevier voor 100% eigenaar van beide bedrijven.[12][13] Halverwege de jaren tachtig verhuisde de drukkerij na meer dan honderd jaar naar de Hanzestraat op het bedrijventerrein van De Huet.[14] In de jaren 90 was Uitgeversmaatschappij C. Misset met 70 vakbladen marktleider op de Nederlandse markt.[15]

kladblokje voor deze pagina[bewerken | brontekst bewerken]

In 1979 bestond Uitgeversmaatchappij C. Misset 100 jaar, reden voor het bedrijf om dit groots te vieren. Het bedrijf vroeg een Koninklijk predicaat aan te vragen, maar dit verzoek werd afgewezen. (Door de oorlogsgebeurtenissen door het bedrijf (mogelijk) -)

Uitgaves[bewerken | brontekst bewerken]

Uitgeversmaatschappij C. Misset heeft velen uitgaves en drukkerijen van verschillende proporties op haar naam staan. Deze waren opgeslagen in het Gelders Archief. In 2017 werd het vak-tijdschriftenarchief verhuist naar de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag en het bedrijfsarchief verhuisde naar Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers.[16]

Dit overzicht is mogelijk incompleet; u kunt helpen door het uit te breiden.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]