Gebruiker:Haaftjlv/EJeanCaroll
Elizabeth Jean Carroll, Detroit (Michigan), V.S., 12 december 1943 is een Amerikaanse journaliste en raadgevend columniste.
Haar "Ask E. Jean"-column verscheen sinds 1993 in Elle magazine en werd gerangschikt als een van de vijf beste tijdschrift-columns (samen met Anthony Lane van The New Yorker en Lewis Lapham van Harper's Magazine) door de Chicago Tribune in 2003. Eerder was zij de Amerikaanse Miss Cheerleader in 1964.
In juni 2019 beschuldigde Carroll president Donald Trump en mediamanager Les Moonves ervan dat zij haar medio jaren negentig seksueel hebben overrompeld. Beiden weerspraken deze beschuldigingen.[1].
Afkomst en opleiding[bewerken | brontekst bewerken]
Carroll werd geboren in Detroit en kreeg vanaf jonge leeftijd de bijnaam "Betty Jean". Haar vader, Thomas F. "Tom" Carroll, Jr.. was een uitvinder en haar moeder, Betty (McKinsey) Carroll, was een politica uit Allen County (Indiana). Carroll groeide op in Fort Wayne (Indiana). Zij studeerde aan de Indiana University, waar zij een Pi Beta Phi en cheerleader en werd gekroond werd als Miss Indiana University. Als vertegenwoordiger van genoemde universiteit verwierf zij in 1964 de Miss Cheerleader-titel.
Carriere[bewerken | brontekst bewerken]
Carrolls column werd bekend dankzij haar opinies over seks, haar benadrukken dat vrouwen "never nooit" hun leven moeten structureren rondom mannen, en haar compassie met briefschrijvers, die moeilijke levensomstandigheden doormaken. Voormalig hoofdredacteur van magazine Elle, Amy Gross, en tegenwoordig hoofd van The Oprah Winfrey Magazine, omschrijft het "Ask E. Jean" -debuut als volgt: "hoewel we haar op een steigerend paard hadden gezet weerklonken de juichkreten en de uitroepen van een onbevreesde volwassen vrouw".
NBC's kabelkanaal, America's Talking, produceerde van 1994 tot 1996 de Ask E.Jean television show, gebaseerd op haar column.[Entertainment Weekly noemde Carroll "de meest onderhoudende talkshow presentator, die u nooit zult zien". Criticus Jeff Jarvis zei in TV Guide dat het zien van E. Jean en haar "robotachtige hyperactiviteit [hem] gek maakte". Hij vervolgde: "Echter, toen ging ik naar haar luisteren en kon het niet helpen van haar te gaan houden". E.Jean geeft goede adviezen". Carroll werd genomineerd voor een Emmy voor haar teksten ten behoeve van de Saturday Night Live-show (1985) en kreeg een Cable Ace Award voor de Ask E.Jean showm(1995).
Carroll exploiteert ook de AskEJean.com-website, gebaseerd op de Elle-column, waar gebruikers vragen kunnen intypen en direct video-antwoorden ontvangen over favoriete thema's, zoals carrière, schoonheid, seks, mannen, dieet, "penibele situaties", en vriendschappen. Ook kunnen zij verbinding maken met de Advice Vixens, waar adviezen worden uitgebracht door andere gebruikers.
Journalistiek en boeken[bewerken | brontekst bewerken]
In 2002 werd Carrolls "The Cheerleaders", dat verscheen in het muziekblad Spin werd onderscheiden met de "Beste Misdaadverhalen van het Jaar". Het werd opgenomen in de bundel Best American Crime Writing, uitgegeven door Pantheon Books in.
Carroll was medeuitgever van Esquire, Outside, en Playboy magazines. Haar focus is "het hart van het Hart van het Land". Voor de editie van april 1992 van Esquire stelde ze de levens van de basketball groupies te boek in een verhaal getiteld "Liefde in een Tijd van Magie".
In juni 1994 ging zij naar Indiana om uit te zoeken waarom vier blanke kinderen van school werden gestuurd omdat ze zich hadden verkleed als zwarte kunstenaars in het theaterstuk "The Return of the White Negro".
In "The Loves of My Life" (juni 1995), spoorde zij haar oude vrienden op en trok in bij hen en hun vrouwen. Bill Tonelli, haar Esquire en Rolling Stone-uitgever, gaf als commentaar: "Alle verhalen van E.Jean lijken nogal op elkaar. En dat is: ‘Hoe ziet deze persoon eruit als hij of zij met E.Jean in de kamer is?' Zij is nu eenmaal niet in staat om oninteressant te zijn.".
Op het hoogtepunt van het tijdperk van de "Sensibele Man" schreef zij voor de Playboy van februari 1988 dat "dat moderne vrouwen lopen te klagen dat zij een primitieve man willen". Het bracht haar op het idee dat het leuk zou zijn om naar Nieuw-Guinea te vertrekken om daar een echte primitieve man te vinden". Carroll trok met een Papoea-gids en een Telefomin-krijger het Sterrengebergte in. Ze zou de eerste blanke vrouw worden die de voettocht van Telefomin naar Munbil in het vroegere West Iryan Jaya maakte, en daarbij bijna het leven liet.
Voor Outside schreef Carroll o.a. over het bezoeken van de Fran Lebowitz camping en het afdalen van de Colorado met een groep "Vrouwen die joggen zonder kleren aan". Verscheidene stukken van E.Jean voor Outside zijn opgenomen in diverse non-fictie bundels, zoals The Best of Outside: The First 20 Years, (Vintage Books, 1998), Out of the Noosphere: Adventure, Sports, Travel, and the Environment, (Fireside, 1998) en Sand in My Bra: Funny Women Write from the Road, (Traveler's Tales, 2003).
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
Boeken
- Female Difficulties: Sorority Sisters, Rodeo Queens, Frigid Women, Smut Stars, and Other Modern Girls, Bantam Books, 1985.
- A Dog in Heat Is a Hot Dog and Other Rules to Live By, een bundel van haar Ask E. Jean columns, Pocket Books, 1996.
- Hunter: The Strange and Savage Life of Hunter S. Thompson, Dutton, 1993.
- Mr. Right, Right Now, Harper Collins, 2004
- What Do We Need Men For?: A Modest Proposal, St. Martin's Press, 2019.
Websites
In 2002 was Carroll medeoprichter van Greatboyfriends.com met haar zuster, Cande Carroll. Op de site stelden vrouwen hun ex-vrienden aan elkaar voor. In de Oprah Winfrey Show werd de website in 2003 in de schijnwerper geplaatst. In 2005 werd de website gekocht door de The Knot Inc.
In 2004 lanceerde zij Catch27.com als een parodie op Facebook. Mensen plaatsen hun profiel op ansichtkaarten en verhandelen die met elkaar. De Boston Globe wijdde er de kop "Zulke vrienden kun je niet kopen.... behalve deze dan!" aan. AskEJean.com werd gelanceerd in 2007.
Carroll is vermeld op de Tawkify website als medeoprichter en adviseur van Tawkify's koppelings-team.
Seksueel geweld beschuldigingen[bewerken | brontekst bewerken]
Op 21 juni 2019 schreef Carroll in New York magazine dat Donald Trump haar eind 1995 of voorjaar 1996 seksueel attaqueerde in een Bergdorf Goodman warenhuis in New York City.[2]. [3].
BBC News beschreef het als een beschuldiging van verkrachting. Carroll schreef dat zij sinds de betreffende seksuele aanval met niemand meer gemeenschap heeft gehad. Ze schreef ook dat ze twee vriendinnen over het incident had verteld. Deze vriendinnen bevestigden New York dat zij inderdaad zo'n conversatie met Carroll hadden gevoerd.[4]. Het artikel was een deel van het uittreksel uit Carroll's boek "What Do We Need Men For?", A Modest Proposal", Waarvan de publicatie is gepland op 2 juli 2019.
Het Witte Huis en Trump ontkenden de aantijgingen. De volgende dag ontkende Trump Carroll ooit te hebben ontmoet of te weten wie zij was.https:[5]. Niettemin overlegde Carroll een foto van haar met Trump in 1987.[6].
Carroll beschuldigde ook mediamagnaat Les Moonves ervan dat hij midden jaren negentig haar in een lift seksueel had geattaqueerd nadat zij hem had geinterviewd. Moonves sprak de beschuldiging tegen.
Privé[bewerken | brontekst bewerken]
Carroll woont tegenwoordig in het noorden van de staat New York. Ze was voorheen getrouwd met de journalist John Johnson.
Bronnen, noten en/of referenties
|