Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1984

Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1984
Salzburgring
Land	Oostenrijk
Datum	20 mei 1984
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Randy Mamola
Snelste ronde	Randy Mamola
Eerste	Eddie Lawson
Tweede	Freddie Spencer
Derde	Randy Mamola
250 cc
Poleposition	Christian Sarron
Snelste ronde	Carlos Lavado
Eerste	Christian Sarron
Tweede	Toni Mang
Derde	Sito Pons
80 cc
Poleposition	Stefan Dörflinger
Snelste ronde	Stefan Dörflinger
Eerste	Stefan Dörflinger
Tweede	Hubert Abold
Derde	Gerhard Waibel
Zijspan
Poleposition	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Snelste ronde	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Eerste	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Tweede	Werner Schwärzel/ Andreas Huber
Derde	Masato Kumano/ Helmut Diehl

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1984 was de vierde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1984. De races werden verreden op 20 mei 1984 op de Salzburgring nabij Salzburg. Voor de zijspanklasse was dit de eerste race van het seizoen.

Algemeen

De Salzburgring was intussen het snelste circuit van het hele seizoen en het topvermogen was dan ook veel belangrijk dat het gewicht of de wendbaarheid, want behalve een chicane kende het slechts twee bochten: de "Fahrerlagerkurve" en de "Nockstein-Kehre". Daarmee hadden in de 500cc-klasse de Yamaha OW 76 en in de 80cc-klasse de Krauser-LCR-Zündapps een groot voordeel. De races werden bezocht door 80.000 toeschouwers.

500cc-klasse

Honda had een hele armada om Eddie Lawson af te stoppen en de nog steeds geblesseerde Freddie Spencer aan de overwinning te helpen. Spencer verklaarde na de opwarmronde dat zijn Honda NSR 500 viercilinder nu optimaal liep, maar dat daardoor juist wegliggingsproblemen aan het licht waren gekomen. Teamgenoot Randy Mamola nam in de race de leiding, werd heel even gepasserd door Spencer maar maakte dat onmiddellijk weer goed. Na de eerste ronde leidde Mamola voor Ron Haslam, Freddie Spencer, Rob McElnea, Raymond Roche, Virginio Ferrari en de slecht gestarte Lawson, die na de eerste ronde al aanhaakte achter Spencer. Mamola en Lawson reden weg van de rest en maakten er een interessant gevecht van, waarbij ze na twintig ronden tien seconden voorsprong hadden op Haslam en Spencer. Tegen het eind van de race ging Mamola plotseling twee seconden per ronden langzamer rijden, naar eigen zeggen omdat zijn motor een paar keer bijna vastliep, maar iedereen begreep dat hij volgens - verboden - stalorders op Spencer moest wachten. Daar deed Mamola ook niet moeilijk over: "Ik had Freddie toch wel voorbijgelaten". Ron Haslam had Spencer ook al laten passeren, maar legde de oorzaak bij een versleten voorband. In elk geval had het publiek niet meer dan een fluitconcert over voor de Honda-coureurs.

De training

Freddie Spencer had nog steeds last van zijn voeten, waaraan hij tijdens de Atlantic Trophy geblesseerd was geraakt en die nog nauwelijks in zijn laarzen pasten. Hij kon dan ook de tijd van teamgenoot Randy Mamola niet benaderen en in de laatste training klasseerde ook Eddie Lawson zich nog voor Spencer. Rob McElnea klasseerde zich met zijn 1983 fabrieks-Suzuki als vierde, een stuk beter dan de nieuwe machines van Franco Uncini en Sergio Pellandini. 1. Randy Mamola HRC-Honda 1:18.15 2. Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 1:18.85 3. Freddie Spencer HRC-Honda 1:19.00 4. Rob McElnea Heron-Suzuki 1:19.98 5. Ron Haslam HRC-Honda 1:20.00 6. Raymond Roche Honda 1:20.04 7. Reinhold Roth Fath-Honda 1:20.13 8. Virginio Ferrari Marlboro-Yamaha 1:20.39 9. Franco Uncini HB-Suzuki 1:20.48 10. Boet van Dulmen Bakker-Suzuki 1:20.81

Uitslag 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	41:23.54	2	15
2	Freddie Spencer	HRC-Honda	41:46.19	3	12
3	Randy Mamola	HRC-Honda	41:47.53	1	10
4	Ron Haslam	HRC-Honda		5	8
5	Rob McElnea	Heron-Suzuki		4	6
6	Raymond Roche	Honda		6	5
7	Reinhold Roth	Fath-Honda		7	4
8	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki		10	3
9	Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki			2
10	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	+1 ronde	11	1
11	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	+1 ronde	9
12	Fabio Biliotti	Honda	+1 ronde
13	Keith Huewen	Honda	+1 ronde
14	Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	+1 ronde	8
15	Klaus Klein	Suzuki	+1 ronde
16	Massimo Broccoli	Honda	+1 ronde
17	Rob Punt	Suzuki	+1 ronde	29
18	Paolo Ferretti	Suzuki	+1 ronde
19	Marco Papa	Honda	+1 ronde
20	Chris Guy	Honda	+1 ronde
21	Lorenzo Ghiselli	Suzuki
22	Louis-Luc Maisto	Honda
23	Manfred Fischer	Juchem

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda
Leandro Becheroni	Suzuki
Christian le Liard	Chevallier-ELF-Honda
Wolfgang von Muralt	Suzuki
Brett Hudson	Suzuki
Josef Ragginger	Suzuki
Marco Lucchinelli	Cagiva

Niet gestart

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Gustav Reiner	Honda	Hersenschudding

Niet gekwalificeerd

Coureur	Merk	Oorzaak
Yashuhiko Gomibuchi	Suzuki
Hans Schuster	Suzuki
Peter Sköld	Honda	Blessure

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Wayne Gardner	Honda	Contract
Takazumi Katayama	HRC-Honda	Blessure
Tadahiko Taira	Yamaha
Roger Marshall	Honda	Contract
Eero Hyvärinen	Suzuki
Armando Errico	Suzuki
Hervé Moineau	Cagiva

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	57
2	Raymond Roche	HRC-Honda / Honda	37
3	Freddie Spencer	HRC-Honda	27
4	Randy Mamola	HRC-Honda	22
5	Ron Haslam	HRC-Honda	21
6	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	17
7	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	15
8	Reinhold Roth	Fath-Honda	9
9	Wayne Gardner	Honda	8
	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda
	Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki

250cc-klasse

Nu de trainingstijden zo dicht bij elkaar lagen was het ook logisch dat er een kopgroep van 18 man ontstond in de 250cc-race van Oostenrijk. Carlos Lavado en Christian Sarron maakten zich los van de groep, waarvan Manfred Herweh een ronde lang de leiding had gehad. De achtervolgende groep bestond uit Toni Mang, Jacques Cornu, Manfred Herweh, Guy Bertin, Alan Carter en de Salzburger Stefan Klabacher, die het verrassend goed deed met zijn overjarige Rotax. De groep wisselde voortdurend van positie. Intussen bleek Sarron de snelste machine te hebben, waardoor Lavado risico's moest nemen om bij te blijven. Sarron had ook voor hardere banden gekozen, waardoor hij in de bochten rustiger moest rijden, maar bochten waren er bijna niet. In de twaalfde ronde nam Herweh de derde plaats in, maar in zijn pogingen om Mang en Bertin af te schudden viel hij. Vlak voor de finish kwam Lavado Sarron voorbij, maar hij werd naar buiten gedreven en viel in de berm. Hij kon zijn machine weer aanduwen, maar werd slechts vijfde. Mang werd tweede voor Sito Pons. Wayne Rainey zag zijn goede trainingstijd tenietgedaan doordat zijn machine pas aansloeg toen het hele veld al vertrokken was. In zijn jacht naar voren kwam hij ten val.

De training

De tien snelsten kwalificeerden zich in Oostenrijk precies binnen één seconde. Hoewel de Pernod-coureurs klaagden over gebrek aan topvermogen, wisten ze zich toch te kwalificeren. Dat gold niet voor de Honda-coureurs, die een tweede mislukte poging deden om zich met de gloednieuwe Honda RS 250 R te plaatsen voor de race. 1. Christian Sarron Sonauto-Yamaha 1:24.78 2. Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax 1:24.88 3. Wayne Rainey Roberts-Marlboro-Yamaha 1:25.25 4. Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 1:25.26 5. Toni Mang HB-Yamaha 1:25.40 6. Sito Pons JJ Cobas-Rotax 1:25.40 7. Mario Rademeyer Yamaha 1:25.64 8. Jean-Michel Mattioli Chevallier-Yamaha 1:25.66 9. Stéphane Mertens Yamaha 1:25.76 10. Jean-François Baldé Pernod 1:25.78

Uitslag 250cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha		1	15
2	Toni Mang	HB-Yamaha		5	12
3	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax		6	10
4	Guy Bertin	MBA			8
5	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha		4	6
6	Loris Reggiani	Kawasaki			5
7	Martin Wimmer	Yamaha			4
8	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha			3
9	Jean-François Baldé	Pernod		10	2
10	Siegfried Minich	Yamaha			1
11	Richard Hubin	Yamaha
12	Teruo Fukuda	Yamaha
13	Jean-Michel Mattioli	Chevallier-Yamaha		8
14	Thomas Bacher	Yamaha
15	Erich Klein	Rotax
16	Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha
17	Donnie McLeod	Yamaha
18	Herbert Besendorfer	Yamaha
19	Harald Eckl	Rotax
20	Manfred Obinger	Yamaha

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	Val	2
Hervé Guilleux	Yamaha	Versnellingsbak
Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	Val	3
Patrick Fernandez	Yamaha	Ontsteking
Fauso Ricci	Yamaha
Jacques Bolle	Pernod	Carburatie
Karl-Thomas Grässel	Fath-Yamaha
Mario Rademeyer	Yamaha	Vastloper	7
Stéphane Mertens	Yamaha		9
Thierry Rapicault	Sonauto-Yamaha	Val
Roland Freymond	Parisienne-Honda	Motor
Stefan Klabacher	Rotax

Niet gestart

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax	Blessure

Niet gekwalificeerd

Coureur	Merk	Oorzaak
Thierry Espié	Chevallier-Beko
Jean-Louis Guignabodet	Honda
Luis Miguel Reyes	Honda

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha	Blessure
Andy Watts	EMC-Rotax
Maurizio Vitali	MBA

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	39
2	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	35
3	Toni Mang	HB-Yamaha	23
4	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	18
5	Martin Wimmer	Yamaha	16
6	Patrick Fernandez	Yamaha	15
	Fausto Ricci	Yamaha
8	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	13
9	Jean-François Baldé	Pernod	12
10	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	11

80cc-klasse

Door het vermogensverschil was er geen enkele spanning in de strijd om de overwinning in de 80cc-klasse. Stefan Dörflinger ging er meteen vandoor en WK-leider Pier Paolo Bianchi leverde korte tijd strijd met Hubert Abold en Gerhard Waibel. Hij moest hen echter laten gaan en Abold werd met een flinke voorsprong op Waibel tweede. Met zijn vierde plaats behield Bianchi in elk geval de leiding in het wereldkampioenschap.

De training

Door het hogere topvermogen was het snelle circuit uitermate geschikt voor de Krauser-LCR-Zündapps en Pier Paolo Bianchi kwam dan ook ruim 2,5 seconde tekort op Stefan Dörflinger. Eigenaren van een productie-HuVo-Casal kwamen nog meer tekort en hadden bovendien grote problemen door uitlopende Big-end lagers. Volgens het officiële wedstrijdreglement kwalificeerden zich slechts twaalf rijders. De anderen vielen buiten de 107%-regel. Dat vond de organisatie toch wat te gek en men besloot alle 32 rijders tot de race toe te laten. 1. Stefan Dörflinger Krauser-LCR-Zündapp 1:35.49 2. Jorge Martínez Derbi 1:36.60 3. Hubert Abold Krauser-LCR-Zündapp 1:37.75 4. Pier Paolo Bianchi HuVo-Casal 1:37.94 5. Gerhard Waibel Seel 1:37.94 6. Willem Heykoop HuVo-Casal 1:39.98 7. Hans Müller Sachs 1:40.34 8. Reiner Scheidauer Seel 1:40.95 9. Hans Spaan HuVo-Casal 1:41.30 10. Theo Timmer HuVo-Casal 1:42.73

Uitslag 80cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	32:36.85	1	15
2	Hubert Abold	Krauser-LCR-Zündapp	32:47.37	3	12
3	Gerhard Waibel	Seel	33:03.33	5	10
4	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal		4	8
5	Jorge Martínez	Derbi		2	6
6	Hans Spaan	HuVo-Casal		9	5
7	Willem Heykoop	HuVo-Casal	+1 ronde	6	4
8	Hans Müller	Sachs	+1 ronde	7	3
9	Zdravko Matulja	Ziegler	+1 ronde		2
10	Thomas Engl	Sachs	+1 ronde		1
11	Johann Auer	Eberhardt	+1 ronde
12	Bernd Rossbach	Casal	+1 ronde
13	Chris Baert	Eberhardt	+1 ronde
14	Otto Machinek	Kreidler	+1 ronde
15	Jos van Dongen	Bakker-Sachs	+1 ronde	20
16	Inge Arends	Jas	+1 ronde
17	Gunter Schirnhofer	Honda	+1 ronde
18	Mika-Sakari Komu	Eberhardt	+1 ronde
19	Hans Koopman	Kreidler	+1 ronde	25

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
George Looijesteijn	HuVo-Casal		11
Theo Timmer	HuVo-Casal		10
Reiner Scheidauer	Seel		8
Reinhard Koberstein	Seel
Mario Stocci	Lusuardi

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Serge Julin	HuVo-Casal
Paul Rimmelzwaan	Harmsen
Gerd Kafka	Sachs
Claudio Granata	Garelli

Top tien tussenstand 80cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	38
2	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	31
3	Hubert Abold	Krauser-Bakker-Zündapp/ Krauser-LCR-Zündapp	30
4	Hans Spaan	HuVo-Casal	19
5	Gerhard Waibel	Seel	16
6	Hans Müller	Sachs	13
	Jorge Martínez	Derbi
8	Henk van Kessel	HuVo-Casal	12
9	Willem Heykoop	HuVo-Casal	9
10	Reiner Scheidhauer	Seel	5

Zijspanklasse

Egbert Streuer en Bernard Schnieders hadden een slechte start, maar konden toch als vierde de race aanvangen, achter Rolf Biland/Kurt Waltisperg, Werner Schwärzel/Andreas Huber en Masato Kumano/Helmut Diehl. Streuer passeerde Schwärzel en Kumano vrij gemakkelijk en ging de strijd aan met Biland, die duidelijk moeite had om voorop te blijven. In de veertiende ronde begaf de machine van Biland het en de tweede helft van de race reden Streuer/Schnieders alleen naar de finish, waar ze tien seconden voor Schwärzel/Huber arriveerden. Kumano won het gevecht met Alain Michel en werd met een seconde verschil derde.

De training

Egbert Streuer en Bernard Schnieders waren veruit de snelsten tijdens de trainingen. Ze stelden het ronderecord 2,5 seconde scherper en waren ruim 1,5 seconde sneller dan Werner Schwärzel en Andreas Huber, die eindelijk Seymaz de rug hadden toegekeerd en ook een - aerodynamisch betere - LCR-zijspancombinatie hadden aangeschaft. Rolf Biland had zijn machine niet optimaal geprepareerd. Hij klaagde over gebrek aan topvermogen, dat op de steile klim onmisbaar was. 1. Egbert Streuer/Bernard Schnieders LCR-Yamaha 1:23.39 2. Werner Schwärzel/Andreas Huber Krauser-LCR-Yamaha 1:24.90 3. Rolf Biland/Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 1:25.23 4. Derek Jones/Brian Ayres LCR-Yamaha 1:26.03 5. Steve Webster/Tony Hewitt LCR-Yamaha 1:26.23 6. Masato Kumano/Helmut Diehl LCR-Yamaha 1:26.40 7. Alain Michel/Jean-Michel Fresc Krauser-LCR-Yamaha 1:26.51 8. Theo van Kempen/Geral de Haas LCR-Yamaha 1:26.57 9. Hans Hügli/Andreas Schütz LCR-Yamaha 1:27.07 10. Wolfgang Stropek/Hans-Peter Demling LCR-Yamaha 1:27.14

Uitslag zijspanklasse

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	38"39'08	1	15
2	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	38"49'20	2	12
3	Masato Kumano	Helmut Diehl	LCR-Yamaha	39"00'80	6	10
4	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	Krauser-LCR-Yamaha		7	8
5	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha		4	6
6	Hans Hügli	Andreas Schütz	LCR-Yamaha		9	5
7	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha	+1 ronde	8	4
8	Hein van Drie	Willem van Dis	LCR-Yamaha	+1 ronde	15	3
9	Hans-Rüdi Christinat	Markus Fährni	LCR-Yamaha	+1 ronde		2
10	Wolfgang Stropek	Hans-Peter Demling	LCR-Yamaha	+1 ronde	10	1
11	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	+1 ronde
12	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	+1 ronde
13	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	+1 ronde
14	Amedeo Zini	Carlo Sonaglia	LCR-Yamaha	+1 ronde
15	Dennis Bingham	Julia Bingham	LCR-Yamaha	+1 ronde
16	Mick Barton	Simon Birchall	LCR-Suzuki	+1 ronde

Niet gefinisht

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak	Grid
Derek Bayley	Brian Nixon	LCR-Yamaha
Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Yamaha		5
Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	Vastloper	3

Niet gekwalificeerd

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak
Martin Kooij	Raimond van den Groep	Kova-Yamaha	Technisch

Top tien tussenstand zijspanklasse

Conform wedstrijduitslag

Trivia

Met de beste bedoelingen…

Voorafgaand aan de trainingen liet de organisatie het circuit reinigen met een borstelwagen. De machine lekte echter tientallen liters hydraulische olie op de baan, waardoor de trainingen bijna een halve dag moesten worden uitgesteld om dit weer op te ruimen.

Passagiers genoeg

Alain Michel was het seizoen begonnen Hans Mainka, maar was tijdens een race om het Europees kampioenschap bijna in de hekken gevlogen, volgens zijn zeggen mede door de onervaren Mainka. Michel Fresc werd zijn achtste bakkenist. De eerste was Bernard Garcia, die zich in 1977 plotseling niet meer in het rennerskwartier durfde te vertonen nadat hij een affaire met andermans echtgenote had gehad. Hij werd vervangen door Gérard Lecorre. Daarna kwam Stuart Collins, die al ervaring had opgedaan bij Bill Crook en Malcolm Hobson. In 1980 werd het eerst de Belg Paul Gérard die stopte nadat hij een hartaanval had gehad. Hij werd vervangen door Michael Burkhardt. In 1983 volgde Claude Monchaud, daarna heel even Mainka en nu dus Fresc.

Smeekbede verhoord

Loris Reggiani had bij de organisatie moeten smeken om met zijn Kawasaki überhaupt aan de training deel te mogen nemen. Men gaf hem uiteindelijk startnummer 53. In de race eindigde hij als zesde.

Snelle tijden

Randy Mamola had op zaterdag, toen Freddie Spencer een ronde van 1:19.20 had gereden, al gezegd dat een ronde van 1:18.50 met een driecilinder Honda onmogelijk was. Toch kwam hij met een ronde van 1:18.15 op poleposition te staan. Eddie Lawson twijfelde aan die tijd: "Randy is hier zeer geliefd. Vorig jaar hebben ze hem ook de snelste ronde geschonken." Mamola's eigen team klokte zelf ook een tragere tijd, maar manager Jim Doyle vertelde dat dit voor alle Amerikanen het geval was.

Laatste kans

Virginio Ferrari zat bij het Marlboro-Yamaha-team van Giacomo Agostini op de schopstoel. Voor sommige van zijn slechte resultaten was een excuus, zoals een gebroken been tijdens de Spaanse Grand Prix, maar zijn opgave in Zuid-Afrika en zijn achtste plaats in de GP des Nations werden hem aangerekend. Men had al een opvolger in gedachten: Wayne Gardner, die met zijn productie-Honda RS 500 R vierde was geworden in de GP des Nations, maar door zijn contract met Honda-Britain voornamelijk in Groot-Brittannië reed. In deze race reed Ferrari de meest vreemde lijnen en hij kwam aan de pit met klachten over het weggedrag van zijn Yamaha. Men verstelde de stuurdemper en met een ronde achterstand sloot Ferrari achter Rob McElnea aan om slechts veertiende te worden.

Doe-het-zelf

Hoewel Albert Siegers, de monteur van de verongelukte Jack Middelburg, zich intussen bij het team van Egbert Streuer had gevoegd, deed Streuer het meeste tuning zelf. Rolf Biland weet zijn technische problemen aan tuner Romero Folghera, die naar het team van Parisienne was vertrokken. Biland verdacht Folghera er zelfs van dat hij de beste Hummel-cilinders voor Jacques Cornu had bewaard.

Verwondingen

Toen Hein van Drie na afloop van de zijspanrace naar de dokter ging omdat een steen zijn linkerteen had opengesneden, trof hij daar Theo van Kempen, die werd geholpen aan brandwonden. Zijn uitlaatdempers waren tijdens de race verdraaid en stonden precies gericht op zijn rechterhand en -been.

Bronnen, noten en/of referenties

• Motor Magazine
• Moto 73

Voetnoten

· ·

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1980–1989)

· ·

Grand Prix-wegrace van Oostenrijk

1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1947 · 1948 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1993 · 1994 · 1996 · 1997 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022 · 2023 · 2024