Heather Ludloff

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Heather Ludloff
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Amerikaanse
Geboorteplaats Honolulu, HI, VS
Geboortedatum 11 juni 1961
Woonplaats Foster City, CA, VS[1]
Lengte 1,65 m
Profdebuut 1980
Met pensioen 1993
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 316.612 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 135–182
Titels 0
Hoogste positie 57e (15 augustus 1983)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1987–1989)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1978, 1990)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1982)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 140–174
Titels 3
Hoogste positie 37e (9 november 1987)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1983)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1983–1987, 1990)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1982, 1989)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 5–13
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1989)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1987)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (1987)
Laatst bijgewerkt op: 6 mei 2021
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Heather Ludloff (Honolulu, 11 juni 1961) is een voormalig tennisspeelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Ludloff speelt rechts­handig en heeft een enkel­handige back­hand. Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1978 tot en met 1993.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Ludloff debuteerde in 1978 op Wimbledon, waar zij deelnam aan het enkelspel en, samen met land­genoot Sam Vuille, ook aan het gemengd dubbelspel. Zij was toen net zeventien jaar geworden. In 1979 begon zij aan een studie Bedrijfskunde aan de Brigham Young-universiteit in Provo (Utah), waar zij college tennis speelde, maar na twee jaar aldaar haar studie staakte om over te stappen naar de UCLA.[2][3]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In november 1980, toen zij nog tweedejaars (sophomore) was, speelde Ludloff voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Hongkong – zij bereikte er de tweede ronde. Haar beste resultaat op de WTA-toernooien is het bereiken van de halve finale, op het WTA-toernooi van Taipei, eenmaal in 1987[4] en andermaal in 1989.[5] Op het WTA-toernooi van Eastbourne van 1991 versloeg zij Française Nathalie Tauziat, op dat moment het nummer 15 van de wereld.[6]

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op het US Open 1982. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 57e plaats, die zij bereikte in augustus 1983.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Ludloff behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1978 op het US Open, samen met landgenote Alycia Moulton. In 1979 won Ludloff haar eerste internationale titel, op het Avon Qualifying-toernooi in Roanoke (Virginia), samen met landgenote Caryn Copeland.[7] In 1980 speelde Ludloff voor het eerst op een door de ITF gedocumenteerd hoofdtoernooi, op het toernooi van Indianapolis (US Clay Courts), samen met landgenote Anne White. Zij stond in 1986 voor het eerst in een WTA-finale, op het Virginia Slims-toernooi van Newport, samen met landgenote Terry Holladay – hier veroverde zij haar eerste titel, door het Amerikaanse koppel Cammy MacGregor en Gretchen Rush te verslaan.[8] In totaal won zij twee WTA-titels, de andere in 1989 in Taipei, samen met de Zweedse Maria Lindström.[5]

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op het Australian Open 1983, samen met de Zuid-Afrikaanse Ilana Kloss. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 37e plaats, die zij bereikte in november 1987.

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In deze discipline speelde Ludloff voornamelijk op Wimbledon, tienmaal in de periode 1978–1991. Haar beste resultaat is het bereiken van de derde ronde, op Wimbledon 1987 met landgenoot Larry Scott aan haar zijde.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1980 [9] 202
1981 [10] 162
1982 [11] 97
1983 76
1984 129
1985 139 [12] 93
1986 251 66
1987 74 38
1988 125 115
1989 164 78
1990 216 72
1991 139 94
1992 281 95
1993 444 118

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1979-03-02 Vlag van Verenigde Staten WTA Roanoke tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Caryn Copeland Vlag van Argentinië Raquel Giscafré
Vlag van Verenigde Staten Jane Stratton
6-3, 6-3
2. 1986-07-20 Vlag van Verenigde Staten WTA Newport (VS) gras Vlag van Verenigde Staten Terry Holladay Vlag van Verenigde Staten Cammy MacGregor
Vlag van Verenigde Staten Gretchen Rush
6-1, 6-7, 6-3
3. 1989-04-30 Vlag van Taiwan WTA Taipei hardcourt Vlag van Zweden Maria Lindström Vlag van Zweden Cecilia Dahlman
Vlag van Japan Nana Miyagi
4-6, 7-5, 6-3
verloren finales
1. 1987-05-03 Vlag van Singapore WTA Singapore hardcourt Vlag van Verenigde Staten Barbara Gerken Vlag van Verenigde Staten Anna-Maria Fernandez
Vlag van Nieuw-Zeeland Julie Richardson
1-6, 4-6
2. 1987-10-04 Vlag van Verenigde Staten WTA New Orleans tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Mareen Louie-Harper Vlag van Verenigde Staten Zina Garrison
Vlag van Verenigde Staten Lori McNeil
3-6, 3-6

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1978 1979 1982 1983 1984 1985 1987 1988 1989 1990 1992
Vlag van Australië Australian Open 1R 2R 2R 2R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 3R 1R 1R 1R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1978 1979 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993
Vlag van Australië Australian Open 1R KF 2R g.t. 2R 1R 1R 3R 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 2R 2R 2R 2R 1R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 2R 1R 3R 2R 1R 1R 1R 3R 2R 1R 1R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1978 1981 1982 1983 1984 1986 1987 1989 1990 1991
Vlag van Australië Australian Open g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 2R 2R 1R 1R 3R 2R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]