Indium(III)hydride

Indium(III)hydride
Structuurformule en molecuulmodel
Algemeen
Molecuulformule
Andere namen	Indigaan (substitutief); Trihydridoindium (additief); Indium(III)hydride; Indiumtrihydride
Molmassa	117,842 g/mol
SMILES	[InH3]
PubChem	24000
Wikidata	Q4138049
Fysische eigenschappen
Smeltpunt	(ontleed) −90 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal	Scheikunde

Indium(III)hydride is een anorganische verbinding met de formule ${\ce {InH3}}$ . De verbinding is ook bekend onder de namen indiumtrihydride, trihydroindium, indigaan of indaan (naar analogie met boraan). Het infraroodspectrum,^[2] en daarmee de stof, is waargenomen in inerte matrix waarin met een laser losse indium-atomen gemaakt werden in een waterstof-omgeving.^[3]^[4] Op basis van theoretische voorspellingen wordt aangenomen dat de verbinding in de gasfase stabiel zal zijn.^[5] Van ${\ce {InH3}}$ is geen praktische betekenis bekend.

Chemische eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Voor vast ${\ce {InH3}}$ wordt aangenomen dat het een driedimensionaal polymeer netwerk vormt waarin waterstofatomen een brug vormen tussen de verschillende indium-atomen. Dit netwerk vormt de verklaring voor de brede banden die ontstaan in het infraroodspectrum als ${\ce {InH3}}$ of ${\ce {InD3}}$ , neergeslagen op vast waterstof, langzaam wordt verwarmt.^[2] Een dergelijke structuur is ook bekend van vast aluminiumhydride.^[6]

Wordt de stof boven −90 °C verwarmd dan ontleed hij naar een indium-waterstoflegering en waterstofgas. Tot 2013 is de enige bekende methode om indium(III)hydride te verkrijgen het laten polymeriseren van indaan bij een lagere temperatuur dan −90 °C.

Andere indiumhydrides[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn verschillende verbindingen beschreven met een waterstof-indium-binding.^[7] Hieronder staan voorbeelden van complexen waarin twee waterstofatomen door andere liganden vervangen zijn:

{\ce {K^{+}3[K((CH3)2SiO)7^{+}][InH(CH2C(CH3)3)3^{-}]4}}

^[8]

{\ce {(o-C6H4)HIn.(CH2N(CH3)2)2}}

.

Structuur van het adduct van indium(III)hydride en tricyclohexylfosfine.^[7]

Hoewel ${\ce {InH3}}$ instabiel is, zijn een aantal adducten bekend met de algemene formule ${\ce {InH3.L_{\mathit {n}}}}$ , waarbij n gelijk is an 1 of 2.^[9] 1:1 amine adducten worden gemaakt via ${\ce {LiInH4}}$ met een trialkylammoniumzout. Het trimethylamine-adduct is slechts stabiel tot −30 °C of in verdunde oplossingen.

{\ce {LiInH4\ +\ (CH3)3NHCl\ ->\ (CH3)3N.InH3\ +\ LiCl\ +\ H2}}

De 1:1- (zie de structuur hiernaast) en 1:2-adducten met tricyclohexylfosfine zijn kristallografisch beschreven. De gemiddelde afstand tussen indium en waterstof is 168 pm^[7] Indium(III)hydride vormt ook stabiele adducten met stabiele carbenen.^[10]

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel George Washington (inventor) op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

↑ ^a ^b Indigane (CHEBI:30429). Chemical Entities of Biological Interest (ChEBI). European Bioinformatics Institute.
↑ ^a ^b Andrews, L.; Wang, X. (2004). Infrared Spectra of Indium Hydrides in Solid Hydrogen and of Solid Indane. Angewandte Chemie International Edition 43 (13): 1706–1709. PMID: 15038043. DOI: 10.1002/anie.200353216.
↑ Pullumbi, P.; Bouteiller, Y.; Manceron, L.; Mijoule, C. (July 1994). Aluminium, gallium and indium trihydrides. An IR matrix isolation and ab initio study. Chemical Physics 185 (1): 25–37. DOI: 10.1016/0301-0104(94)00111-1.
↑ Aldridge, S.; Downs, A. J. (2001). Hydrides of the Main-Group Metals: New Variations on an Old Theme. Chemical Reviews 101 (11): 3305–65. PMID: 11840988. DOI: 10.1021/cr960151d.
↑ Hunt, P.; Schwerdtfeger, P. (1996). Are the Compounds InH₃ and TlH₃ Stable Gas Phase or Solid State Species?. Inorganic Chemistry 35 (7): 2085–2088. DOI: 10.1021/ic950411u.
↑ Turley, J. W.; Rinn, H. W. (1969). The Crystal Structure of Aluminum Hydride. Inorganic Chemistry 8 (1): 18–22. DOI: 10.1021/ic50071a005.
↑ ^a ^b ^c Jones, C. (2001). The stabilisation and reactivity of indium trihydride complexes. Chemical Communications (22): 2293–2298. ISSN: 1359-7345. PMID: 12240044. DOI: 10.1039/b107285b.
↑ Rowen Churchill, M.; Lake, C. H.; Chao, S.-H. L.; Beachley, O. T. (1993). Silicone grease as a precursor to a pseudo crown ether ligand: crystal structure of [K⁺]₃[K(Me₂SiO)₇⁺][InH(CH₂CMe₃)₃^–]₄. Journal of the Chemical Society, Chemical Communications 1993 (20): 1577–1578. DOI: 10.1039/C39930001577.
↑ Wang, X.; Andrews, L. (20 May 2004). Infrared Spectra of Indium Hydrides in Solid Hydrogen and Neon. The Journal ical Chemistry A 108 (20): 4440–4448. DOI: 10.1021/jp037942l.
↑ Abernethy, C. D.; Cole, M. L.; Jones, C. (2000). Preparation, Characterization, and Reactivity of the Stable Indium Trihydride Complex [InH₃{IMes}]. Organometallics 19 (23): 4852–4857. DOI: 10.1021/om0004951.

[Indigane_(CHEBI:30429)-1] Indigane (CHEBI:30429). Chemical Entities of Biological Interest (ChEBI). European Bioinformatics Institute.

[Wang2004-2] Andrews, L.; Wang, X. (2004). Infrared Spectra of Indium Hydrides in Solid Hydrogen and of Solid Indane. Angewandte Chemie International Edition 43 (13): 1706–1709. PMID: 15038043. DOI: 10.1002/anie.200353216.

[3] Pullumbi, P.; Bouteiller, Y.; Manceron, L.; Mijoule, C. (July 1994). Aluminium, gallium and indium trihydrides. An IR matrix isolation and ab initio study. Chemical Physics 185 (1): 25–37. DOI: 10.1016/0301-0104(94)00111-1.

[4] Aldridge, S.; Downs, A. J. (2001). Hydrides of the Main-Group Metals: New Variations on an Old Theme. Chemical Reviews 101 (11): 3305–65. PMID: 11840988. DOI: 10.1021/cr960151d.

[5] Hunt, P.; Schwerdtfeger, P. (1996). Are the Compounds InH₃ and TlH₃ Stable Gas Phase or Solid State Species?. Inorganic Chemistry 35 (7): 2085–2088. DOI: 10.1021/ic950411u.

[6] Turley, J. W.; Rinn, H. W. (1969). The Crystal Structure of Aluminum Hydride. Inorganic Chemistry 8 (1): 18–22. DOI: 10.1021/ic50071a005.

[Jones2001-7] Jones, C. (2001). The stabilisation and reactivity of indium trihydride complexes. Chemical Communications (22): 2293–2298. ISSN: 1359-7345. PMID: 12240044. DOI: 10.1039/b107285b.

[8] Rowen Churchill, M.; Lake, C. H.; Chao, S.-H. L.; Beachley, O. T. (1993). Silicone grease as a precursor to a pseudo crown ether ligand: crystal structure of [K⁺]₃[K(Me₂SiO)₇⁺][InH(CH₂CMe₃)₃^–]₄. Journal of the Chemical Society, Chemical Communications 1993 (20): 1577–1578. DOI: 10.1039/C39930001577.

[Wang2004May-9] Wang, X.; Andrews, L. (20 May 2004). Infrared Spectra of Indium Hydrides in Solid Hydrogen and Neon. The Journal ical Chemistry A 108 (20): 4440–4448. DOI: 10.1021/jp037942l.

[10] Abernethy, C. D.; Cole, M. L.; Jones, C. (2000). Preparation, Characterization, and Reactivity of the Stable Indium Trihydride Complex [InH₃{IMes}]. Organometallics 19 (23): 4852–4857. DOI: 10.1021/om0004951.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]