Knysnatoerako
| Knysnatoerako IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Tauraco corythaix (Wagler, 1827) | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de knysnatoerako. | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Knysnatoerako op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De knysnatoerako (Tauraco corythaix) (Afrikaans: knysnaloerie) is een relatief grote vogel die behoort tot de familie Musophagidae (toerako's), die in de altijd groene wouden van zuidelijk en oostelijk Zuid-Afrika en eSwatini voorkomt.
Binnen het verspreidingsgebied is de soort onmiskenbaar, al is hij vaak onopvallend in de boomtoppen. Samen met de lange staart is hij 40-42 cm lang. De vogel heeft een kleine maar dikke oranjerode snavel en een witte lijn net onder het oog, wat contrasteert met de overwegend groene veren. Het heeft een grote groene kuif met een witte kroon. Het oog is bruin en het oogringe is dieprood. Tijdens de vlucht zijn de karmozijnrode slagpennen duidelijk te zien.
Deze vogels leggen twee eieren in een ondiep nest van stokken die als platform in een boom- of bosklimplant zijn gebouwd. De geslachten zijn gelijk, maar jonge vogels hebben een kortere kuif zonder de witte kuif.
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Deze soort komt voor in zuidoostelijk Afrika en telt twee ondersoorten:[2]
- T. c. phoebus: noordwestelijk Swaziland en Transvaal.
- T. c. corythaix: zuidoostelijk Zuid-Afrika.
Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]
- Sinclair, Hockey and Tarboton, SASOL Birds of Southern Africa (Struik 2002) ISBN 1-86872-721-1.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|