Naar inhoud springen

Lood(II)hydroxide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lood(II)hydroxide
Algemeen
Molecuulformule Pb(OH)2
IUPAC-naam lood(II)hydroxide
Molmassa 241,21 g/mol
SMILES
[OH-].[OH-].[Pb+2]
CAS-nummer 19781-14-3
PubChem 9859601
Wikidata Q412573
Beschrijving Witte kristallen
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
SchadelijkSchadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H302 - H332 - H360 - H373 - H400 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen geen
Fysische eigenschappen
Kleur wit
Dichtheid 7,41 g/cm³
Smeltpunt (ontleedt) 145 °C
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) 1,42 × 10−20 g/L
Goed oplosbaar in verdunde zuren en basen
Slecht oplosbaar in water
Onoplosbaar in aceton
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Lood(II)hydroxide is een hydroxide van lood, met als brutoformule Pb(OH)2. Het is een zeer zwakke base, en lost heel slecht op in water, waardoor het als witte neerslag te zien is.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Lood(II)hydroxide kan bereid worden uit een metathesereactie van lood(II)nitraat met natriumhydroxide:[1]

Volgens bepaalde bronnen ontstaat hierbij echter geen lood(II)hydroxide, maar een mengsel van loodoxide-hydraten en lood-nitraat-oxide-hydroxide.

Een alternatieve synthese is de reactie van metallisch lood, zuurstofgas en carbonaatvrij water:

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Lood(II)hydroxide komt voor als een wit amorf poeder dat boven 145 °C ontleedt in lood(II)oxide en water (dehydratie):

Wanneer lood(II)hydroxide in reactie met koolstofdioxide wordt gebracht, ontstaat lood(II)carbonaat:

Lood(II)hydroxide is oplosbaar in zuren, waarbij het overeenkomstige zout wordt gevormd. Een voorbeeld is de reactie met zwavelzuur, waarbij lood(II)sulfaat wordt gevormd:

Bij het oplossen in een sterke base (zoals natriumhydroxide), wordt een wateroplosbaar hydroxocomplex gevormd: [Pb(OH)4]2−.