Molybdeen-99

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Molybdeen-99
Algemeen
Element molybdeen (Mo)
Nuclide 99Mo
Aantal protonen 42
Aantal neutronen 57
Nuclidische gegevens
Nuclidenmassa 98,90771187 u
Spin 1/2+
Bindingsenergie 8,607754 MeV
Massaoverschot −85,96584 MeV
Vervalgegevens
Type verval β-verval
Halveringstijd 2,7489 dagen
Vervalenergie 1,357302 MeV
Vervalproduct technetium-99
Isotopen van molybdeen
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde
Natuurkunde

Molybdeen-99 of 99Mo is een instabiele radioactieve isotoop van molybdeen, een overgangsmetaal. De isotoop komt van nature niet op Aarde voor.

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

Molybdeen-99 ontstaat onder meer bij het radioactief verval van niobium-99, maar wordt doorgaans geproduceerd door bestraling van (hoogverrijkt) uranium-235 met neutronen.[1] Omdat het gebruik van hoogverrijkt uranium (in dit geval zelfs zonder meer weapons-grade) onwenselijk is met het oog op proliferatie van kernwapens, zoekt men naar alternatieven.[2][3][4]

In Amerika werd een alternatieve productiemethode bedacht met behulp van een deeltjesversneller[5]. Het bedrijf ASML ontwikkelde naar eigen zeggen een betere deeltjesversneller voor dit proces.[6][7] De Belgische regering stelde in oktober 2018 54 miljoen euro beschikbaar om de mogelijkheden tot productie in Fleurus verder te onderzoeken.[8] Ondertussen bouwt het bedrijf Shine aan een productielocatie in Amerika en wordt ook gekeken naar een productielocatie in Europa.

Radioactief verval[bewerken | brontekst bewerken]

Molybdeen-99 vervalt door β-verval tot de radio-isotoop technetium-99 (in eerste instantie tot de metastabiele isotoop technetium-99m):

De halveringstijd bedraagt 65,94 uur. Dit verval is onderdeel van de gebruikelijke productiewijze van technetium-99m voor medisch gebruik.