Muskushybriden

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rosa 'Trier' (Lambert 1904), de stammoeder van de meeste muskushybriden

Muskushybriden (Engels: Hybrid Musk) is een verzamelnaam voor een groep hybriden van de veelbloemige roos (Rosa multiflora). Deze multiflora-hybriden verschillen in hun kenmerken sterk van andere multiflora-hybriden. De bloemen verspreiden een muskusachtige geur en ze bloeien het hele seizoen door (ze remonteren). Muskushybriden worden vaak verward met moschata-hybriden.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Het meeste muskushybriden zijn ontstaan door kruising van de roos 'Trier' met andere rozen.[1] 'Trier' is een multiflora-hybride van Peter Lambert die in 1904 werd geïntroduceerd. Lambert zelf gebruikte de roos 'Trier' voor een reeks nieuwe kruisingen ('Geheimrat Dr. Mittweg', 'Heine', 'Schiller', 'Fritz Reuter', 'Lessing' en 'Körner') die, vanwege hun verschil met andere multiflora hybriden, onofficieel Lambertiana-rozen werden genoemd. Ook andere veredelaars gebruikten de roos 'Trier' voor nieuwe kruisingen, bijvoorbeeld Joseph Pemberton ('Clytemnestra', 'Danae', 'Daybreak', 'Felicia', 'Joan', 'Moonlight', 'Pax') en later Louis Lens ('Sourire Rose', 'Twins', 'Yellow Light', 'Feeling', 'Plaisanterie', 'Apricot Bells', 'Souvenir de Rose-Marie', 'Patricia Beucher'). Vanwege hun muskusachtige geur noemde Pemberton zijn kruisingen muskushybriden (Engels: Hybrid Musk) en deze naam werd in 1918 officieel bevestigd door de The National Rose Society in Londen. Dit is niet onomstreden omdat de naam suggereert dat deze rozen hybriden zijn van Rosa moschata, een roos die ook naar muskus geurt. Een chromosomenanalyse heeft echter uitgewezen, dat 'Trier' een zaailing is van de roos 'Aglaia', die door zelfbestuiving is ontstaan. 'Aglaia' is weer een kruising tussen Rosa multiflora en de Noisette-roos 'Reve d'Or'. 'Trier' is dus een multiflora-hybride, een directe verwantschap met Rosa moschata bestaat niet.

De oorspronkelijke uit Azië afkomstige Rosa moschata (vroeger ook bisamroos genoemd) wordt in vakkringen als verloren beschouwd,[2] maar er bestaan wel afstammelingen (hybriden) van deze roos, bijvoorbeeld 'Dupontii' (Du Pont 1817), 'Princesse de Nassau' (Laffay 1828), 'The Garland' (Wells 1835), 'Madame d'Arblay' (Wells 1835) en 'Brunonii flora plena' (G. Paul 1899). Deze worden geen muskushybriden maar moschata-hybriden genoemd.

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

Muskushybriden van Joseph Pemberton (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Muskushybriden van Ann Bentall (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Muskushybriden van W. Kordes’ Söhne (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Muskushybriden van Louis Lens (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Muskushybriden van Ann Velle-Boudolf (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Muskushybriden van andere veredelaars (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

  • (nl) Muskusrozen - Rosa moschata, kwekerijennederland.nl
  • (de) Moschata Hybriden, frost-burgwedel.de
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Rosa Hybrid Musk op Wikimedia Commons.