Naoko Sawamatsu

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naoko Sawamatsu
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Japan Japan
Geboorteplaats Nishinomiya, Japan
Geboortedatum 23 maart 1973
Woonplaats Nishinomiya, Japan
Lengte 1,67 m[1]
Gewicht 58 kg[1]
Profdebuut 1989
Met pensioen 1998
Totaal prijzengeld 1.107.264 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 205–143
Titels 4 WTA, 2 ITF
Hoogste positie 14e (6 februari 1995)
Olympische Spelen 2e ronde (1996)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1995)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4e ronde (1991)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (1992, 1994)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1992, 1995)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 19–34
Titels 0 WTA, 0 ITF
Hoogste positie 98e (30 januari 1995)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1995)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (1992)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1992)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (1992)
Laatst bijgewerkt op: 11 oktober 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Naoko Sawamatsu (Japans: 沢松奈生子, Sawamatsu Naoko) (Nishinomiya, 23 maart 1973) is een voormalig tennisspeelster uit Japan. Zij werd prof in 1989. Haar laatste officiële wedstrijd speelde zij in 1998.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Op de WTA-tour wist zij vier toernooien in het enkelspel te winnen, alsmede twee op het ITF-circuit. Haar beste resultaat op een grandslamtoernooi kwam op het Australian Open in 1995 – zij bereikte toen de kwartfinale en verloor deze van de Spaanse Arantxa Sánchez Vicario. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de veertiende plaats, die zij bereikte in februari 1995.

Sawamatsu vertegenwoordigde Japan op de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona en 1996 in Atlanta.

In de periode 1988–1998 maakte Sawamatsu deel uit van het Japanse Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 8–12.

In 1999 publiceerde zij (in het Japans) het boek "Aangetrokken door de wind van Wimbledon – 10 jaar professioneel tennis".[2] Daarnaast werd zij tenniscommentator op radio en tv[3] en ambassadeur voor het Toray Pan Pacific Open.[4]

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1989 262
1990 31
1991 33 217
1992 24 128
1993 28 237
1994 26 121
1995 17 170
1996 38
1997 34
1998 55

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 1990-04-28 Vlag van Singapore WTA Singapore hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Sarah Loosemore 7-6, 3-6, 6-4
2. 1993-05-23 Vlag van Frankrijk WTA Straatsburg gravel Vlag van Oostenrijk Judith Wiesner 4-6, 6-1, 6-3
3. 1994-04-24 Vlag van Singapore WTA Singapore hardcourt Vlag van Argentinië Florencia Labat 7-5, 7-5
4. 1997-04-27 Vlag van Indonesië WTA Jakarta hardcourt Vlag van Japan Yuka Yoshida 6-3, 6-2
verloren finales
1. 1991-04-21 Vlag van Thailand WTA Pattaya hardcourt Vlag van Indonesië Yayuk Basuki 2-6, 2-6
2. 1992-05-24 Vlag van Frankrijk WTA Straatsburg gravel Vlag van Oostenrijk Judith Wiesner 1-6, 3-6
3. 1993-01-16 Vlag van Australië WTA Melbourne hardcourt Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Amanda Coetzer 2-6, 3-6

WTA-finaleplaatsen dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond tegenstandster in finale score
1. 1989-10-15 Vlag van Japan Nagasaki $ 25.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Akiko Gooden 6-4, 6-0
2. 1990-03-25 Vlag van Frankrijk Moulins $ 25.000 tapijt (i) Vlag van Brazilië Cláudia Chabalgoity 6-3, 6-1

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998
Vlag van Australië Australian Open 3R 3R 2R KF 4R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 4R 1R 2R 2R 3R 2R 1R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 4R 3R 4R 3R 3R 2R 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 2R 3R 1R 1R 3R 2R 2R 2R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1992 1993 1995
Vlag van Australië Australian Open 1R 3R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]