Overleg:Agorafobie

Over angststoornissen

de DSM categorieen die gebruikt worden hier op Wikipedia gaan uit van een bepaald wetenschappelijk paradigma. Maar er zijn ook andere gedachten hierover. sinds het verschijnen van boeken over HSP (hoog sensitieve persoonijkheid) wordt er tegenwoordig een nieuwe nuance toegevoegd, die onder meer angststoornissen toch in een ander licht beschouwd. Zo kan een persoon overweldigd worden door teveel indrukken. een persoon kan te gevoelig zijn en allerlei externe indrukken opdoen, terwijl intern, de gedachten, hier nog een schepje bovenopdoen. De hersenen kunnen dan overvoerd raken. Als je overvoerd bent maar je toch probeert aan te passen aan het 9 tot 5 leven dat van je verwacht wordt, kun je jezelf dwingen over grenzen heen te gaan en dan wordt je overspannen. Je kunt dan allerlei angst en paniekstoornissen krijgen, dissociatie, hyperventilatie etc. Ook kun je stemmingswisselingen krijgen etc. Wat er werkelijk aan de hand is, is dat er teveel impulsen zijn voor deze persoon.

Het is dus niet de 'angst voor de angst' of er is ook niet echt sprake van een 'fobie'.

Je kunt het een beetje vergelijken met iemand die last heeft van bronchitus, en die daarom niet in een rokerig cafe gaat zitten. Dat wil niet automatisch zeggen dat die persoon een sociale fobie heeft of een fobie heeft voor rook. Het wil gewoon zeggen dat die persoon er daadwerkelijk niet zo goed tegen kan. - De voorgaande niet ondertekende opmerking werd toegevoegd door 83.83.175.222 (overleg|bijdragen) op 18 jul 2007 18:01.

---

Dus het kan zijn dat iemand tijdelijk 'system overloaded' een stapje terug moet doen. In de praktijk zit iemand dan terug getrokken thuis. Als iemand dan toch, onder druk van de heersende opninie toch maar de dingen doet die iedereen doet (op zaterdagmiddag naar de markt in een mensenmassa, uitgaan tussen de dronken mensen terwijl je er niets aanvindt etc) Dan kun je gestraft worden dat je je eigen grenzen hebt overschreden. Je kunt dan een paniekaanval krijgen of hyperventilatie oid. Dan kom je bij een psycholoog terecht die je dan helemaal wil behandelen voor die angstaanvallen. Terwijl het werkelijke probleem eigelijk was: system overloaded, stapje terug, geen gekke dingen doen. De angstaanval was juist een goede interventie van je lichaam, die zegt: je moet thuis blijven uitzieken, je bent totaal overspannen je moet daar aan werken en je moet niet net doen alsof er niets aan de hand is en doorgaan als een kip zonder kop.

Dus soms is een angststoornis juist een goed iets dat je een pas op de plaats laat doen. Doordat je gedwongen wordt een stapje terug te doen, voorkom je erger. (bv een totale burnout waarbij je een jaar lang niets meer kan)

Het artikel zoals het op wikipedia staat, gaat ervan uit dat angst iets slechts is, maar het kan ook een heel waardevol waarschuwingsmechanisme zijn - De voorgaande niet ondertekende opmerking werd toegevoegd door 83.83.175.222 (overleg|bijdragen) op 18 jul 2007 18:09.

---

Ik hoor mensen spreken over agorafobie en agorafobie. Wie voegt de juiste klemtoon toe in dit artikel? Zolderman 25 okt 2007 16:11 (CEST)

Verwante fobieen

De angst voor het grote, het overweldigende. Zo onstond bij de astronauten Russell Schweickart en Story Musgrave een soort, nu ja, angstgevoel toen ze aan hun ruimtewandelingen bezig waren. Het zicht op de gekromde horizon van de Aarde, omzoomd door de blauwkleurige atmosfeer met daarbuiten het gitzwart van de ruimte, deed de astronauten deinzen. Hetzelfde kan gezegd worden van mensen die bang zijn van het optisch verschijnsel regenboog (Irisfobie). Het zien van die overweldigend uitziende en perfect halfcirkelvormige "struktuur" in de hemel doet sommigen eveneens deinzen. Dat komt omdat we gewoon zijn om alles binnen vier muren te zien. Het begint reeds in school, als we in het klaslokaal alles praktisch binnen handbereik aanschouwen. Het komt ons vertrouwd over. Het is een kwestie van een aantal kubieke meters. Indien we ons echter op pleinen begeven, of andere grotere oppervlakken, verdwijnt het vertrouwelijke vier muren denken, en voelen sommigen zich hulpeloos. Bij het zien van de regenboog valt het vier muren denken geheel en al weg want we zien die boogvorm oneindig ver weg (het is niet plaatsgebonden), en moeten de hersenen naar een andere manier van denken overschakelen om te begrijpen hoe dit verschijnsel tot stand komt, hetgeen een soort mentale kortsluiting teweegbrengt. DannyCaes (overleg) 14 jun 2023 11:48 (CEST)