Overleg:Willem Jozef Marie Berger

Yvonne Keuls

Ik zag de toevoeging en verwijdering. Ik weet niet of het zou moeten worden opgenomen, het gaat niet om Berger zelf, anderzijds, het geeft wel een beeld van de jaren 80 dat ook nadat het in de publiciteit was gekomen (en het strafbare feit ook als vaststaand was aangenomen) de pg doodleuk kon verklaren dat hij drie jaar na dato nog steeds achter zijn beslissing stond om de betrokken kinderrechter zelf ontslag te laten nemen en uitgebreid zijn medegevoel met die rechter mocht etaleren zonder dat zijn positie ter discussie werd gesteld. Een bron een boekverslag, maar met een verwijzing naar een bespreking in een dagblad dat de PG uitgebreid aan het woord laat. Peter b (overleg) 4 jan 2014 20:33 (CET)

Zie ook hier. Paul Brussel (overleg) 4 jan 2014 20:39 (CET)

Er staat nu: "In Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel beschrijft Yvonne Keuls de levensloop van een schandknaap. Dit verhaal was mede geïnspireerd op de activiteiten van een pedofiele kinderrechter. Mr. Berger verklaarde hierop dat de klacht tegen de betrokken rechter was geseponeerd, o.a. omdat de feiten "bijna verjaard" waren. Haar kritiek op Mr.Berger heeft ze te boek gesteld in De arrogantie van de macht"; dit is niet correct. Er was sprake van een aanklacht van een jongen tegen de rechter bij de rechtbank van Rotterdam, maar deze werd daar door de procureur geseponeerd daar de zaak verjaard was (afgezien van het feit dat de zaak niet door de eigen rechtbank waar de rechter werkzaam was geweest, kon worden behandeld). Tot een formele klacht bij de procureur-generaal van de Hoge Raad kwam het niet omdat de rechter na een gesprek met Berger al ontslag had genomen; ook die procureur-generaal seponeerde dus niet. N.a.v. deze zaak verschenen verschillende persartikelen waarin Berger ook werd aangehaald, die zich in positieve zin uitliet over het bestaande klachtrecht bij de procureur-generaal tegen rechters die fouten begaan hadden, en waarbij het in vier recente gevallen (waaronder deze) tot onmiddellijk ontslag had geleid van de betreffende rechter. In dit specifieke geval vond Berger de aanklacht in Rotterdam zo ernstig dat hij wel een gesprek met de kinderrechter had hetgeen dus leidde tot het gewenste resultaat, namelijk zijn ontslag. Al deze onjuistheden en nuances zouden moeten worden rechtgezet en aangebracht. Paul Brussel (overleg) 5 jan 2014 09:53 (CET)

Ik heb "klacht" gewijzigd in "aangifte". Die aangifte is is geseponeerd zoals je hierboven ook zelf schrijft al noem jij aangifte hier aanklacht. Ik kan je verder niet volgen in je kritiek op mijn bijdrage. Wat jij "het gewenste resultaat" noemt is POV. Waar het mij omgaat is dat dit artikel Mr. Berger in verband brengt met de hypocrisie die spreekt uit zijn woorden "bijna verjaard". Hij wekte daarmee de indruk dat Yvonne Keuls in de ogen van de zittende magistratuur te vroeg met haar boek kwam en daarmee zijn opzet doorkruiste om het wangedrag van kinderrechter te camoufleren tot de houdbaarheidsdatum verstreken was. Otto (overleg) 5 jan 2014 13:21 (CET)

Zoals het er nu staat, blijft het ongenuanceerd, en wat mij betreft in deze vorm ongewenst. Berger ging niet over de seponering van de aangifte, wel over advisering over rechters en hun al dan niet kunnen blijven functioneren; in dat laatste heeft de procureur-generaal slechts een adviserende bevoegdheid die niet verder kan gaan dan het 'best mogelijke resultaat', hetgeen hier namelijk het ophouden van het functioneren als rechter inhoudt, en dat is hier gebeurd want de rechter nam ontslag. Er wordt nu gesuggereerd, bovendien met nu niet echt betrouwbare bronnen (een leesverslag...) of Berger iets met de seponering van de aangifte had te maken, hetgeen niet het geval is. Paul Brussel (overleg) 5 jan 2014 13:33 (CET)

Berger heeft idd niets geseponeerd, hij was daartoe ook niet bevoegd. Rechters zijn wat strafbare feiten betreft gewone burgers, zij het dat een vervolging bij een andere rechtbank wordt gedaan. De beslissing de Haagse kinderrechter niet te vervolgen is dan ook genomen door de toenmalige hoofdofficier van Rotterdam. Berger had wel het recht (en wellicht de morele plicht) om de rechter een klacht bij de Hoge Raad aan de broek te doen. Hij heeft de rechter uitdrukkelijk de mogelijkheid geboden dat te voorkomen door zelf ontslag te nemen. Yvonne Keuls meent dat hij daarmee de doofpot in stand heeft gelaten en daar heeft ze lijkt mij volledig gelijk in. De vraag is wel in welke vorm je dat in het lemma vermeldt. Peter b (overleg) 5 jan 2014 16:24 (CET)

Volgens mij is het helemaal de vraag of Berger de "doofpot" in stand heeft gehouden - hij heeft immers verantwoording afgelegd over zijn handelen. Het is de vraag wat hij had kunnen doen. In de seponering van de aangifte had hij geen bevoegdheden, we kennen de zaak niet, er wordt in de pers ook gesuggereerd dat die aangifte niet helemaal kosjer was, of de zaak verjaard was, is onduidelijk (er wordt gesproken over feiten uit 1971 en dat was natuurlijk dan na 10 jaar verjaard). Het is de vraag of Berger niet gewoon bereikt heeft wat hij in het ernstigste geval had kunnen bereiken, namelijk het ontnemen van de rechterlijke bevoegdheid aan de betreffende rechter, hetgeen hij dus ook bereikt heeft door het aangevraagd ontslag. Ik geloof ook niet dat Berger er een misverstand over liet bestaan dat mr. Theo R. ontoelaatbaar gedrag had vertoond; dat hij ook aandacht besteed aan de positieve zaken van de rechter, betekent niet dat Berger de feiten heeft vergoelijkt, zoals wordt gesuggereerd. Ik begrijp dus niet helemaal wat Berger anders of beter had kunnen doen... Paul Brussel (overleg) 5 jan 2014 17:55 (CET)

Sorry Paul maar dat kan ik niet volgen. Berger had als pg destijds de bevoegdheid een vordering tot ontslag te doen bij de Hoge Raad. Hoewel het onderzoek bij zo'n vordering in raadkamer wordt gedaan is de uitspraak openbaar, oftewel de kinderrechter zou publiekelijk hebben moeten boeten. Dat had Berger kunnen doen, en gegeven het feit dat het strafbare feit zo overduidelijk in functie was begaan zou ik zeggen, dat had hij ook moeten doen. Zelfs in een periode waarin aanzienlijk genuanceerder over het onderwerp werd gedacht, de essentie was imo dat er sprake was van misbruik van functie, dat had reden tot ingrijpen moeten zijn. Peter b (overleg) 5 jan 2014 19:00 (CET)

Wat ik van de zaak begrijp is dat rechter T.R. onmiddellijk na een gesprek met Berger ontslag heeft aangevraagd. Dan rest m.i. voor de procureur-generaal formeel niets meer te doen en kan zo'n vordering dus niet meer worden ingesteld - toch? Paul Brussel (overleg) 5 jan 2014 19:15 (CET)