Papyrus 87

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Papyrus 87
Filemon:13,14
Symbool 87
Bijbeltekst Filemon:13-15 en 24-25.
Datering ca 250
Vindplaats Egypte
Huidige locatie Institut für Altertumskunde, Universiteit van Keulen (P. Col. theol. 12) Keulen.
Publicatie C. Römer, Kölner Papyri 4, Papyrologica Colonensia 7 (Cologne: 1984), pp. 28-31
Teksttype (proto)Alexandrijnse tekst; normale tekst
Categorie 1

Papyrus 87 (in de nummering van Gregory- Aland, of , is een oude kopie van het Nieuwe Testament op papyrus. Het is het oudste bekende manuscript van Filemon. Het geeft de verzen 13-15 en 24-25. Op grond van schrifttype is het handschrift gedateerd laat in de tweede of vroeg in de derde eeuw.

Het manuscript wordt bewaard in de Universiteit van Keulen (P. Col. theol. 12) in Keulen.[1]

Tekst[bewerken | brontekst bewerken]

De Griekse tekst vertegenwoordigt de (proto)Alexandrijnse tekst. Aland beschrijft de tekst als normaal en plaatst het in categorie 1 van zijn Categorieën van manuscripten van het Nieuwe Testament.[1]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. a b Kurt Aland, en Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism, transl. Erroll F. Rhodes; Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan, 1995, p. 101.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • C. Römer, Kölner Papyri 4, Papyrologica Colonensia 7 (Cologne: 1984), pp. 28–31.
  • K. Wachtel, K. Witte, Das Neue Testament auf Papyrus II, Die Paulinischen Briefe, Teil II, Berlin 1994, S. LXIII-IV, P. 87.
  • W. Comfort, D. P. Barrett, The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts, Grand Rapids MI 2001, 617-618.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]