Riemann-Xi-functie
In de analytische getaltheorie, een deelgebied van de wiskunde, is de Riemann-Xi-functie een variant op de Riemann-zèta-functie, vernoemd naar de Duitse wiskundige Bernhard Riemann.
Definitie[bewerken | brontekst bewerken]
Riemann's oorspronkelijke xi-functie (met een kleine letter ξ) is door Edmund Landau hernoemd naar Xi-functie met een grote letter Ξ. Landau's versie met een kleine letter Xi (ξ) wordt als volgt gedefinieerd:
waarbij . De staat voor de Riemann-zèta-functie en de staat voor de gammafunctie.
De Xi-functie (Ξ) van Landau wordt als volgt gedefinieerd:
waarbij
Waarden[bewerken | brontekst bewerken]
De algemene vorm van de xi-functie voor hele getallen gaat als volgt:
waarin Bn staat voor het n-ste bernoulligetal. Bijvoorbeeld
Reeksontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]
De functie heeft de reeksontwikkeling
waarbij
Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Riemann Xi function op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar. |