Stenamma
| Stenamma | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Stenamma expolitum | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||||
| Stenamma Westwood , 1839 | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Stenamma op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Stenamma is een geslacht van mieren uit de onderfamilie van de Myrmicinae. De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1839 door John Obadiah Westwood.[1]
De soorten uit dit geslacht leven in bossen in grote delen van de noordelijke gematigde zone, evenals Centraal-Amerika en het noordwesten van Zuid-Amerika. Ze kunnen vooral aangetroffen worden in detritus op de bosvloer. Het zijn onopvallende, cryptische soorten. Ze zijn opvallend goed bestand tegen koude, vochtige omstandigheden.[2]
Dit geslacht wordt ook "drentelmieren" genoemd. Op de Belgische Soortenlijst (en de Nederlandse) komen twee Stenamma-soorten voor:[3]
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
- S. africanum Santschi, 1939
- S. ailaoense Liu & Xu, 2011
- S. alas Longino, 2005
- S. asiaticum Ruzsky, 1905
- S. brevicorne (Mayr, 1886)
- S. californicum Snelling, R.R., 1973
- S. chiricahua Snelling, R.R., 1973
- S. debile
- Gewone drentelmier (Foerster, 1850)
- S. diecki Emery, 1895
- S. diversum Mann, 1922
- S. dyscheres Snelling, R.R., 1973
- S. exasperatum Snelling, R.R., 1973
- S. expolitum Smith, M.R., 1962
- S. felixi Mann, 1922
- S. foveolocephalum Smith, M.R., 1930
- S. georgii Arnoldi, 1975
- S. gurkhale DuBois, 1998
- S. heathi Wheeler, W.M., 1915
- S. hissarianum Arnoldi, 1975
- S. huachucanum Smith, M.R., 1957
- S. impar Forel, 1901
- S. jeriorum DuBois, 1998
- S. jhitingriense Bharti, Gul & Sharma, 2012
- S. kashmirense Baroni Urbani, 1977
- S. koreanense Lyu, DuBois & Cho, 2002
- S. kurilense Arnoldi, 1975
- S. lippulum (Nylander, 1849)
- S. manni Wheeler, W.M., 1914
- S. meridionale Smith, M.R., 1957
- S. msilanum Forel, 1901
- S. nipponense Yasumatsu & Murakami, 1960
- S. owstoni Wheeler, W.M., 1906
- S. petiolatum Emery, 1897
- S. picetojuglandeti Arnoldi, 1975
- S. punctatoventre Snelling, R.R., 1973
- S. punctiventre Emery, 1908
- S. sardoum Emery, 1915
- S. schmidti Menozzi, 1931
- S. schmittii Wheeler, W.M., 1903
- S. sequoiarum Wheeler, W.M., 1917
- S. siculum Rigato, 2011
- S. smithi Cole, 1966
- S. snellingi Bolton, 1995
- S. sogdianum Arnoldi, 1975
- S. striatulum Emery, 1895
- S. ussuriense Arnoldi, 1975
- S. westwoodii
- Engelse drentelmier Westwood, 1839
- S. wheelerorum Snelling, R.R., 1973
- S. wilsoni Bharti, Gul & Sharma, 2012
- S. wumengense Liu & Xu, 2011
- S. yaluzangbum Liu & Xu, 2011
- S. zanoni Rigato, 2011
Bronnen, noten en/of referenties
|