Naar inhoud springen

Tweede Kamerverkiezingen in het kiesdistrict Gorinchem (1888-1918)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kiesdistrict Gorinchem (1888)

Tweede Kamerverkiezingen in het kiesdistrict Gorinchem (1888-1918) geeft een overzicht van verkiezingen voor de Nederlandse Tweede Kamer in het kiesdistrict Gorinchem in de periode 1888-1918.[1]

Het kiesdistrict Gorinchem was al ingesteld in 1848. De indeling van het kiesdistrict werd gewijzigd na de grondwetsherziening van 1887; tevens werd het kiesdistrict toen omgezet in een enkelvoudig district.[2] Tot het kiesdistrict behoorden vanaf dat moment de volgende gemeenten: Andel, Arkel, Asperen, De Werken en Sleeuwijk, Giessen, Giessen-Nieuwkerk, Giessendam, Gorinchem, Hardinxveld, Herwijnen, Heukelom, Hoogblokland, Hoornaar, Kedichem, Molenaarsgraaf, Nederhemert, Nieuwland, Noordeloos, Rijswijk, Schelluinen, Veen, Vuren, Werkendam, Wijk en Aalburg en Woudrichem.

Het kiesdistrict Gorinchem vaardigde in dit tijdvak per zittingsperiode één lid af naar de Tweede Kamer.


Legenda

  • cursief: in de eerste verkiezingsronde geëindigd op de eerste of tweede plaats, en geplaatst voor de tweede ronde;
  • vet: gekozen als lid van de Tweede Kamer.

6 maart 1888[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na vervroegde ontbinding van de Tweede Kamer.[3]

6 maart
Kiesgerechtigden 3.441
Opkomst 3.118
Geldige stemmen 3.103
Blanco stemmen 12
Kandidaten
H. Seret[4] 1.674
J.J. van Tienhoven van den Boogaard 1.423

9 juni 1891[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

9 juni
Kiesgerechtigden 3.391
Opkomst 2.984
Geldige stemmen 2.953
Blanco stemmen 23
Kandidaten
H. Seret[5] 1.652
W.F. Tak 1.281

10 april 1894[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na vervroegde ontbinding van de Tweede Kamer.[6]

10 april
Kiesgerechtigden 3.396
Opkomst 2.422
Geldige stemmen 2.395
Blanco stemmen 26
Kandidaten
H. Seret[5] 1.266
J.F.W. Conrad 1.113

15 juni 1897[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

15 juni
Kiesgerechtigden 6.271
Opkomst 4.831
Geldige stemmen 4.739
Blanco stemmen 92
Kandidaten
H. Seret[5] 2.511
N.G. Pierson 1.598
G. van Herwaarden 241

14 juni 1901[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

14 juni
Kiesgerechtigden 5.910
Opkomst 4.039
Geldige stemmen 3.874
Blanco stemmen 165
Kandidaten
H. Seret[5] 2.432
D. de Klerk 1.210
W.H.E. van der Borch van Verwolde 232

16 juni 1905[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

16 juni
Kiesgerechtigden 7.594
Opkomst 7.006
Geldige stemmen 6.907
Blanco stemmen 99
Kandidaten
N.G. Pierson 3.506
L. van Andel 3.401

11 juni 1909[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

11 juni
Kiesgerechtigden 8.298
Opkomst 7.404
Geldige stemmen 7.307
Blanco stemmen 97
Kandidaten
H. Pollema 3.806
T.H. de Meester 3.319
J.A. Bergmeyer 182

17 juni 1913[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

17 juni 25 juni[7]
Kiesgerechtigden 8.944 8.944
Opkomst 8.011 8.300
Geldige stemmen 7.901 8.248
Blanco stemmen 110 52
Kandidaten
A.C. Visser van IJzendoorn 3.943 4.262
P.E. Briët 3.683 3.987
J.A. Bergmeyer 275

15 juni 1917[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

15 juni
Kiesgerechtigden 9.340
Kandidaten
A.C. Visser van IJzendoorn[5]

De zeven in de vorige Tweede Kamer vertegenwoordigde partijen hadden afgesproken in elkaars kiesdistricten geen tegenkandidaten te stellen.[8] Visser van IJzendoorn was derhalve de enige kandidaat; hij werd zonder nadere stemming gekozen verklaard.

Opheffing[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezing van 1917 was de laatste verkiezing voor het kiesdistrict Gorinchem. In 1918 werd voor verkiezingen voor de Tweede Kamer overgegaan op een systeem van evenredige vertegenwoordiging met kandidatenlijsten van politieke partijen.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]