Waterstofhypobromiet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Waterstofhypobromiet
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van waterstofhypobromiet
Algemeen
Molecuulformule
IUPAC-naam waterstofhypobromiet
Andere namen hypobromigzuur, broom(I)zuur
Molmassa 96,91134 g/mol
SMILES
OBr
InChI
1S/BrHO/c1-2/h2H
CAS-nummer 13517-11-8
PubChem 83547
Wikidata Q414695
Goed oplosbaar in water
Evenwichtsconstante(n) pKz = 8,65
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Waterstofhypobromiet, hypobromigzuur of onderbromigzuur is een zwak en onstabiel anorganisch zuur met als brutoformule HBrO. Het komt als zodanig enkel voor in een waterige oplossing. Waterstofhypobromiet behoort tot de groep der halogeenzuurstofzuren. Zowel de fysische als chemische eigenschappen lijken goed op die van waterstofhypochloriet.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Een oplossing van waterstofhypobromiet kan bereid worden door dibroom op te lossen in water:

Eigenschappen en reacties[bewerken | brontekst bewerken]

In water reageert waterstofhypobromiet als een zeer zwak zuur (met een pKa van ongeveer 8,7) en een milde oxidator. Het zuur is niet stabiel: zelfs bij milde verhitting treedt langzame ontleding op waarbij waterstofbromide en waterstofbromaat ontstaan. De kleur van de oplossing is lichtgeel-bruin, afkomstig van de ontledingsproducten.

De zouten van waterstofhypobromiet (de hypobromieten) zijn eveneens onstabiel. Bij 20°C gaat de ontleding tot de overeenkomstige bromiden en bromaten snel door:

De disproportionering van waterstofhypobromiet leidt tot vorming van waterstofbromiet en waterstofbromide:

De anodische oxidatie van waterstofhypobromiet met waterstofhypochloriet levert waterstofbromiet en waterstofchloride:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Waterige oplossingen van waterstofhypobromiet worden gebruikt als bleekmiddel, oxidator en desinfecteermiddel. Dit laatste is het gevolg van het oxiderend karakter van de stof.

Voorkomen in de natuur[bewerken | brontekst bewerken]

Waterstofhypobromiet wordt in warmbloedige gewervelden aangemaakt in bepaalde cellen, waaronder de eosinofiele granulocyten, waar het geproduceerd wordt door het enzym eosinofielperoxidase. Dit enzym gebruikt daarbij bromide als substraat.[1] De oxiderende stof bij dit proces is waterstofperoxide, dat gevormd wordt uit zuurstofgas door het NADPH-oxidase (onder reductie van NADPH).

Waterstofhypobromiet is cytotoxisch en betrokken bij bepaalde cellulaire processen, zoals mutagenese en ontstekingen. Het hypobromiet kan echter gereduceerd worden door thiocyanaat, een endogene stof in het menselijk lichaam:[2]

Het daarbij gevormde hypothiocyaniet (OSCN) is een efficiënt antimicrobieel middel en relatief onschadelijk voor zoogdiercellen.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]