Wereldbeker schaatsen 2014/2015 - Massastart mannen
| Wereldbeker schaatsen 2014/2015 | ||
|---|---|---|
 | ||
| 500 m | mannen | vrouwen |
| 1000 m | mannen | vrouwen |
| 1500 m | mannen | vrouwen |
| 3 & 5 km | vrouwen | |
| 5 & 10 km | mannen | |
| Massastart | mannen | vrouwen |
| Achtervolging | mannen | vrouwen |
| Grand World Cup | mannen | vrouwen |
| WB-wedstrijden | ||
| Obihiro · Seoel · Berlijn · Heerenveen (1) · Hamar · Heerenveen (2) · Erfurt | ||
De massastart voor mannen voor de wereldbeker schaatsen 2014/2015 stond voor de vierde keer officieel op het programma, dit seizoen zes keer, een substantiële toename ten opzichte van de twee wedstrijden in het seizoen 2013/2014. De massastart stond dit seizoen voor het eerst ook op het programma van de wereldkampioenschappen schaatsen afstanden 2015 en de wereldbekerserie gold als kwalificatiereeks daarvoor.
Titelverdediger was de Nederlander Bob de Vries die met een derde plaats en een overwinning meer punten veroverde dan Arjan Stroetinga (eerste en vijfde) en Bart Swings (tweede en vierde). De Vries werd opgevolgd door Lee Seung-hoon die drie wedstrijden won en ook de meeste punten verzamelde. De nummers twee (Swings), drie (Andrea Giovannini) en vier (Jorrit Bergsma) van het eindklassement wonnen ook een wedstrijd.
Reglementen[bewerken | brontekst bewerken]
De mannen reden een race van 16 rondes, vier minder dan in de voorgaande jaren. Na 4, 8 en 12 rondes was er een tussensprint waar de eerste drie rijders respectievelijk 5, 3, en 1 punt kregen. In de eindsprint na 16 rondes kregen de eerste drie rijders respectievelijk 60, 40, en 20 punten. De einduitslag werd eerst bepaald aan de hand van het behaalde aantal punten, op deze manier was de top drie van de eindsprint ook altijd het podium van de wedstrijd, terwijl achter het podium eerst alle schaatsers met punten uit de tussensprints kwamen. Voor rijders die een gelijk puntenaantal behaalden, inclusief diegenen zonder punten, was de volgorde van de eindsprint bepalend. Deelnemers die de race niet uitreden verloren eventuele punten behaald in de tussensprints.
Een ander verschil met voorgaande jaren was dat het aantal schaatsers per land beperkt was tot maximaal twee. Bij grote belangstelling werd de wedstrijd niet in een A- en B-groep opgesplitst, maar werd het aantal landen dat een tweede schaatser mocht laten starten ingeperkt.
Podia[bewerken | brontekst bewerken]
| Wedstrijd: | Goud: | Tijd | Punten | Zilver: | Tijd | Punten | Brons: | Tijd | Punten |
| Obihiro | Lee Seung-hoon Zuid-Korea |
8.16,99 | 60 | Kim Cheol-min Zuid-Korea |
8.17,23 | 40 | Bart Swings.svg){kind=small} België |
8.17,28 | 20 |
| Seoel | Andrea Giovannini Italië |
8.10,78 | 70 | Haralds Silovs Letland |
8.12,35 | 40 | Lee Seung-hoon Zuid-Korea |
8.12,56 | 20 |
| Berlijn | Lee Seung-hoon Zuid-Korea |
7.42,33 | 61 | Arjan Stroetinga Nederland |
7.42,77 | 40 | Bart Swings België |
7.42,88 | 25 |
| Heerenveen | Jorrit Bergsma Nederland |
7.32,92 | 70 | Lee Seung-hoon Zuid-Korea |
7.34,57 | 40 | Fabio Francolini Italië |
7.34,60 | 20 |
| Hamar | Lee Seung-hoon Zuid-Korea |
7.50,52 | 60 | Marco Weber Duitsland |
7.50,82 | 40 | Bart Swings België |
7.50,87 | 25 |
| Erfurt | Bart Swings België |
8.10,29 | 65 | Jorrit Bergsma Nederland |
8.10,31 | 41 | Sverre Lunde Pedersen Noorwegen |
8.11,43 | 20 |
Eindstand[bewerken | brontekst bewerken]
Wereldbekerwedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]
Dit is een overzicht van de individuele wedstrijden.
Obihiro[bewerken | brontekst bewerken]
In de race van zondag 16 november 2014 won de Duitser Alexej Baumgärtner de eerste tussensprint en de Japanner Shane Williamson de tweede. In de elfde ronde, kort voor de derde tussensprint, reed Baumgärtner weg met zijn landgenoot Patrick Beckert en de Italiaan Andrea Giovannini. Beckert won de derde tussensprint en probeerde solo voorop te blijven wat hem niet lukte. Een ronde voor het einde ging de Zuid-Koreaan Kim Cheol-min de sprint aan met landgenoot Lee Seung-hoon in zijn rug. Lee werd goed gelanceerd en won de eindsprint voor Kim en de Belg Bart Swings.[1]
| Rang | Schaatser | Ronden | Punten massastart |
Tijd | Punten wereldbeker |
GWC |
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
Lee Seung-hoon |
16 | 60 | 8.16,99 | 100 | 100 |
 |
Kim Cheol-min |
16 | 40 | 8.17,23 | 80 | 80 |
 |
Bart Swings |
16 | 20 | 8.17,28 | 70 | 70 |
| 4 | Alexej Baumgärtner |
16 | 8 | 8.26,57 | 60 | 60 |
| 5 | Patrick Beckert |
16 | 5 | 8.20,62 | 50 | 50 |
| 6 |  Shane Williamson |
16 | 5 | 8.24,14 | 45 | |
| 7 | Andrea Giovannini |
16 | 4 | 8.30,72 | 40 | |
| 8 |  Linus Heidegger |
16 | 3 | 8.24,01 | 36 | |
| 9 | Nicola Tumolero |
16 | 1 | 8.20,15 | 32 | |
| 10 | Douwe de Vries |
16 | 1 | 8.20,43 | 28 | |
| 11 |  Robert Watson |
16 | 0 | 8.17,63 | 24 | |
| 12 |  Jeffrey Swider-Peltz |
16 | 0 | 8.17,84 | 21 | |
| 13 |  Danila Semerikov |
16 | 0 | 8.18,34 | 18 | |
| 14 | Gerben Jorritsma |
16 | 0 | 8.18,77 | 16 | |
| 15 |  Talabuhan Rehanbai |
16 | 0 | 8.19,24 | 14 | |
| 16 | Armin Hager |
16 | 0 | 8.21,62 | 12 | |
| 17 |  Roland Cieślak |
16 | 0 | 8.23,75 | 10 | |
| 18 | Liu Yiming |
16 | 0 | 8.23,92 | 8 | |
| 19 | Ryosuke Tsuchiya |
16 | 0 | 8.24,23 | 6 | |
| 20 | .svg){kind=small} Martin Hänggi |
16 | 0 | 8.27,99 | 5 | |
| 21 | Jevgeni Serjajev |
16 | 0 | 8.38,99 | 4 | |
| 22 | Jan Szymański |
15 | 0 | 8.37,96 | 3 |
Seoel[bewerken | brontekst bewerken]
In de race van zondag 23 november 2014 reed al snel een vijftal weg. De Oostenrijkers Bram Smallenbroek en Linus Heidegger, de Italiaan Andrea Giovannini, de Japanner Ryosuke Tsuchiya en de Pool Roland Cieślak. De eerste tussensprint werd gewonnen door Smallenbroek en de tweede door Giovannini. Zes rondes voor het einde reden Giovannini en Heidegger samen weg waarna de Italiaan ook de derde tussensprint won. Met nog twee rondes voor de boeg reed Giovannini weg bij zijn Oostenrijkse vluchtgenoot en bleef als enige van de kopgroep het peloton voor en won met anderhalve seconde voorsprong op de Let Haralds Silovs en de Zuid-Koreaan Lee Seung-hoon die zich daarmee wel op het podium reden.[2]
| Rang | Schaatser | Ronden | Punten massastart |
Tijd | Punten wereldbeker |
GWC |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
Andrea Giovannini |
16 | 70 | 8.10,78 | 100 | 100 |
|
Haralds Silovs |
16 | 40 | 8.12,35 | 80 | 80 |
|
Lee Seung-hoon |
16 | 20 | 8.12,56 | 70 | 70 |
| 4 | Linus Heidegger |
16 | 7 | 8.20,85 | 60 | 60 |
| 5 | Bram Smallenbroek |
16 | 5 | 8.45,19 | 50 | 50 |
| 6 | Ryosuke Tsuchiya |
16 | 3 | 8.27,17 | 45 | |
| 7 | Roland Cieślak |
16 | 2 | 8.23,08 | 40 | |
| 8 | Kim Cheol-min |
16 | 0 | 8.14,49 | 36 | |
| 9 | Sverre Lunde Pedersen |
16 | 0 | 8.15,33 | 32 | |
| 10 | Jeffrey Swider-Peltz |
16 | 0 | 8.15,50 | 28 | |
| 11 | Gerben Jorritsma |
16 | 0 | 8.15,59 | 24 | |
| 12 | Shane Williamson |
16 | 0 | 8.16,64 | 21 | |
| 13 | Jevgeni Serjajev |
16 | 0 | 8.16,88 | 18 | |
| 14 | Tyler Derraugh |
16 | 0 | 8.17,09 | 16 | |
| 15 | Alexej Baumgärtner |
16 | 0 | 8.21,31 | 14 | |
| 16 | Li Bailin |
16 | 0 | 8.27,11 | 12 | |
| 17 | Håvard Holmefjord Lorentzen |
16 | 0 | 8.27,12 | 10 | |
| 18 | Martin Hänggi |
16 | 0 | 8.27,23 | 8 | |
| 19 | Nicola Tumolero |
16 | 0 | 8.27,84 | 6 | |
| 20 | Danila Semerikov |
16 | 0 | 8.34,10 | 5 | |
| 21 | Koen Verweij |
16 | 0 | 8.36,37 | 4 | |
| 22 | Bart Swings |
16 | 0 | 8.39,46 | 3 | |
| 23 | Edwin Park |
16 | 0 | 8.42,40 | 2 | |
| 24 | Robert Watson |
14 | 0 | 8.29,12 | 1 | |
| 25 | Patrick Beckert |
14 | 0 | 8.34,04 | 0 | |
| 26 | Talabuhan Rehanbai |
14 | 0 | 8.39,98 | 0 |
Berlijn[bewerken | brontekst bewerken]
In de race van zondag 7 december 2014 ging Armin Hager uit Oostenrijk al snel onderuit en wist Arjan Stroetinga hem ternauwernood te ontwijken. De eerste sprint werd gewonnen door de Canadees Robert Watson die twee Italianen voorbleef. De Nieuw-Zeelandse inline-skater Peter Michael probeerde weg te rijden, maar toen de tweede tussensprint er aan kwam werd hij voorbijgereden door de sprintende Bart Swings, Jorrit Bergsma en Bram Smallenbroek, waarna er weer rust in het peloton kwam. Een demarrage van Shane Williamson werd gepareerd door Bergsma die samen kort voor het peloton bleven bij de derde sprint. Twee ronden voor het einde verhoogde Bergsma andermaal het tempo en het peloton scheurde in stukken. Bergsma trok de sprint aan voor Stroetinga, maar in de laatste ronde beschikte de Zuid-Koreaan Lee Seung-hoon over meer snelheid en won de eindsprint en daarmee de massastart. De Belg Swings won het brons door Alexis Contin en Haralds Silovs voor te blijven.[3]
| Rang | Schaatser | Ronden | Punten massastart |
Tijd | Punten wereldbeker |
GWC |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
Lee Seung-hoon |
16 | 61 | 7.42,33 | 100 | 100 |
|
Arjen Stroetinga |
16 | 40 | 7.42,77 | 80 | 80 |
|
Bart Swings |
16 | 25 | 7.42,88 | 70 | 70 |
| 4 | Jorrit Bergsma |
16 | 8 | 7.48,79 | 60 | 60 |
| 5 | Robert Watson |
16 | 5 | 8.14,81 | 50 | 5 |
| 6 | Shane Williamson |
16 | 3 | 7.50,00 | 45 | |
| 7 | Nicola Tumolero |
16 | 3 | 8.03,74 | 40 | |
| 8 | Andrea Giovannini |
16 | 1 | 7.47,87 | 36 | |
| 9 | Bram Smallenbroek |
16 | 1 | 8.12,81 | 32 | |
| 10 |  Alexis Contin |
16 | 0 | 7.43,10 | 28 | |
| 11 | Haralds Silovs |
16 | 0 | 7.43,11 | 24 | |
| 12 | Kim Cheol-min |
16 | 0 | 7.46,83 | 21 | |
| 13 | Sun Longjiang |
16 | 0 | 7.47,44 | 18 | |
| 14 | Marco Weber |
16 | 0 | 7.47,46 | 16 | |
| 15 | Ryosuke Tsuchiya |
16 | 0 | 7.47,76 | 14 | |
| 16 | Jeffrey Swider-Peltz |
16 | 0 | 7.48,76 | 12 | |
| 17 |  Vitalij Michajlov |
16 | 0 | 7.48,88 | 10 | |
| 18 | Tyler Derraugh |
16 | 0 | 7.48,90 | 8 | |
| 19 | Alexej Baumgärtner |
16 | 0 | 7.49,91 | 6 | |
| 20 | Jevgeni Serjajev |
16 | 0 | 7.49,93 | 5 | |
| 21 | Fredrik van der Horst |
16 | 0 | 7.50,27 | 4 | |
| 22 |  Peter Michael |
16 | 0 | 7.54,06 | 3 | |
| 23 |  Stefan Due Schmidt |
16 | 0 | 7.56,66 | 2 | |
| 24 | Roland Cieślak |
16 | 0 | 7.59,38 | 1 | |
| 25 |  Joshua Capponi |
16 | 0 | 8.07,38 | 0 | |
| 26 | Martin Hänggi |
16 | 0 | 8.13,70 | 0 | |
| 27 |  Konrád Nagy |
15 | 0 | 8.04,45 | 10 | |
| 28 | Armin Hager |
4 | 0 | 2.53,41 | 3 |
Heerenveen[bewerken | brontekst bewerken]
In de race van zondag 14 december 2014 komt in de eerste ronden een klein groepje niet echt los. De eerste tussensprint wordt gewonnen door Tyler Derraugh voor Andrea Giovannini en Haralds Silovs. Een ronde later rijdt Jorrit Bergsma weg bij het peloton, Marco Weber probeert mee te gaan, maar blijft tussen Bergsma en het peloton hangen. In dat peloton zijn het met name de Koreanen, Lee Seung-hoon en Kim Cheol-min, die het kopwerk doen. Na acht ronden zijn de vijf punten uiteraard voor Bergsma, drie voor Sun Longjiang en een voor Weber. Dan rijden Patrick Beckert en Giovannini weg, maar ook zij weten het gat met Bergsma niet te dichten en winnen slechts respectievelijk drie en één punten bij de laatste tussensprint. Met nog twee rondes te gaan is het Alexis Contin die aanzet en met onder meer Lee en Arjan Stroetinga achter zich. Bergsma ziet dat zijn voorsprong voldoende is en komt al ruim van te voeren overeind om te juichen na een solo van elf ronden. In de sprint om het zilver en het brons wint Lee zeer nipt voor Fabio Francolini, Contin en Bart Swings. Contin probeerde het podium nog te halen met een spagaatfinish, maar dat leidde tot een valpartij; Stroetinga sprintte niet meer mee omdat hij zijn ploeggenoot reeds zag winnen.[4]
| Rang | Schaatser | Ronden | Punten massastart |
Tijd | Punten wereldbeker |
GWC |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
Jorrit Bergsma |
16 | 70 | 7.32,92 | 100 | 100 |
|
Lee Seung-hoon |
16 | 40 | 7.34,57 | 80 | 80 |
|
Fabio Francolini |
16 | 20 | 7.34,60 | 70 | 70 |
| 4 | Tyler Derraugh |
16 | 5 | 7.46,38 | 60 | 60 |
| 5 | Andrea Giovannini |
16 | 4 | 7.46,33 | 50 | 50 |
| 6 | Patrick Beckert |
16 | 3 | 7.39,60 | 45 | |
| 7 | Sun Longjiang |
16 | 3 | 7.40,44 | 40 | |
| 8 | Haralds Silovs |
16 | 1 | 7.35,05 | 36 | |
| 9 | Marco Weber |
16 | 1 | 7.40,65 | 32 | |
| 10 | Alexis Contin |
16 | 0 | 7.34,65 | 28 | |
| 11 | Bart Swings |
16 | 0 | 7.34,69 | 24 | |
| 12 | Kim Cheol-min |
16 | 0 | 7.34,98 | 21 | |
| 13 | Robert Watson |
16 | 0 | 7.35,27 | 18 | |
| 14 | Arjen Stroetinga |
16 | 0 | 7.36,05 | 16 | |
| 15 | Shane Williamson |
16 | 0 | 7.37,45 | 14 | |
| 16 | Peter Michael |
16 | 0 | 7.39,07 | 12 | |
| 17 | Jeffrey Swider-Peltz |
16 | 0 | 7.39,33 | 10 | |
| 18 | Jevgeni Serjajev |
16 | 0 | 7.39,73 | 8 | |
| 19 | Roland Cieślak |
16 | 0 | 7.40,09 | 6 | |
| 20 |  Dmitri Babenko |
16 | 0 | 7.41,10 | 5 | |
| 21 | Ryosuke Tsuchiya |
16 | 0 | 7.41,24 | 4 | |
| 22 | Armin Hager |
16 | 0 | 7.42,25 | 3 | |
| 23 | Stefan Due Schmidt |
16 | 0 | 7.43,51 | 2 | |
| 24 | Martin Hänggi |
16 | 0 | 7.45,07 | 1 | |
| 25 | Vitalij Michajlov |
16 | 0 | 7.45,63 | 0 | |
| 26 | Konrád Nagy |
16 | 0 | 7.49,32 | 0 | |
| 27 | Bram Smallenbroek |
16 | 0 | 7.53,38 | 0 | |
| 28 | Joshua Capponi |
16 | 0 | 8.06,39 | 0 |
Hamar[bewerken | brontekst bewerken]
De race van zondag 1 februari 2015 begon redelijk rustig; Armin Hager won de eerste tussensprint, Bart Swings de tweede en Andrea Giovannini de derde. Met nog drie ronden te gaan demarreerde de Duitser Marco Weber en hij pakte een flinke voorsprong. In het peloton vond intussen een valpartij plaats waar onder meer Jorrit Bergsma en Arjan Stroetinga onderuit gingen. In de eindsprint was Lee Seung-hoon de enige van het peloton die Weber nog wist in te halen en hij won de wedstrijd. Weber werd tweede en Swings derde.[5]
| Rang | Schaatser | Ronden | Punten massastart |
Tijd | Punten wereldbeker |
GWC |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
Lee Seung-hoon |
16 | 60 | 7.50,52 | 100 | 100 |
|
Marco Weber |
16 | 40 | 7.50,82 | 80 | 80 |
|
Bart Swings |
16 | 25 | 7.50,87 | 70 | 70 |
| 4 | Andrea Giovannini |
16 | 8 | 8.08,07 | 60 | 60 |
| 5 | Armin Hager |
16 | 5 | 8.04,29 | 50 | 50 |
| 6 | Sverre Lunde Pedersen |
16 | 4 | 7.57,12 | 45 | |
| 7 | Sun Longjiang |
16 | 3 | 8.28,88 | 40 | |
| 8 | Bram Smallenbroek |
16 | 1 | 7.53,77 | 36 | |
| 9 | Shane Williamson |
16 | 1 | 7,56,01 | 32 | |
| 10 | Alexis Contin |
16 | 0 | 7.50,91 | 28 | |
| 11 | Robert Watson |
16 | 0 | 7.51,14 | 24 | |
| 12 | Kim Cheol-min |
16 | 0 | 7.51,21 | 21 | |
| 13 | Haralds Silovs |
16 | 0 | 7.51,22 | 18 | |
| 14 | Jeffrey Swider-Peltz |
16 | 0 | 7.52,41 | 16 | |
| 15 | Reyon Kay |
16 | 0 | 7.54,81 | 14 | |
| 16 | Nicola Tumolero |
16 | 0 | 7.55,26 | 12 | |
| 17 | Alexej Baumgärtner |
16 | 0 | 7.55,50 | 10 | |
| 18 | Jevgeni Serjajev |
16 | 0 | 7.57,17 | 8 | |
| 19 | Viktor-Hald Thorup |
16 | 0 | 7.57,49 | 6 | |
| 20 | Stefan Waples |
16 | 0 | 7.57,65 | 5 | |
| 21 | Konrád Nagy |
16 | 0 | 7.57,96 | 4 | |
| 22 | Martin Hänggi |
16 | 0 | 8.11,49 | 3 | |
| 23 |  Iñigo Vidondo |
16 | 0 | 8.24,81 | 2 | |
| 24 | Joshua Capponi |
16 | 0 | 8.29,40 | 1 | |
| 25 | Roland Cieślak |
14 | 0 | 7.24,86 | 0 | |
| 26 | Jorrit Bergsma |
14 | 0 | 7.28,22 | 0 | |
| 27 | Arjan Stroetinga |
14 | 0 | 7.48,95 | 0 |
Erfurt[bewerken | brontekst bewerken]
In de afsluitende race van zondag 22 maart 2015 kwam de eerste demarrage op naam van Marco Weber die wel de eerste tussensprint won, maar nooit echt een gat wist te slaan. Andrea Giovannini pakte de tweede tussensprint. Met nog zo'n zeven te gaan reed Jorrit Bergsma weg en hij kreeg Nicola Tumolero, Bart Swings en Sverre Lunde Pedersen mee. De Italiaan kon het tempo niet bijbenen en het overgebleven trio reed naar de streep, waar Swings met een zeer klein verschil Bergsma klopte.[6]
| Rang | Schaatser | Ronden | Punten massastart |
Tijd | Punten wereldbeker |
GWC |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
Bart Swings |
16 | 65 | 8.10,29 | 150 | 150 |
|
Jorrit Bergsma |
16 | 41 | 8.10,31 | 120 | 120 |
|
Sverre Lunde Pedersen |
16 | 23 | 8.11,43 | 106 | 106 |
| 4 | Marco Weber |
16 | 5 | 8.20,48 | 90 | 90 |
| 5 | Andrea Giovannini |
16 | 5 | 8.24,34 | 76 | 76 |
| 6 | Alexej Baumgärtner |
16 | 3 | 8.19,85 | 45 | |
| 7 | Armin Hager |
16 | 3 | 8.30,64 | 40 | |
| 8 | Ryosuke Tsuchiya |
16 | 1 | 8.19,92 | 36 | |
| 9 | Shane Williamson |
16 | 1 | 8.22,64 | 32 | |
| 10 | Arjan Stroetinga |
16 | 0 | 8.16,20 | 28 | |
| 11 | Sun Longjiang |
16 | 0 | 8.16,25 | 24 | |
| 12 | Nicola Tumolero |
16 | 0 | 8.18,89 | 21 | |
| 13 | Linus Heidegger |
16 | 0 | 8.22,35 | 18 |
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 