Wereldkampioenschap voetbal 1974 (kwalificatie CONMEBOL)

WK voetbal kwalificatie 1974
	Kwalificatie CONMEBOL
Toernooi-informatie
Datum	29 april – 26 september 1973
Teams	9 (van 1 confederatie)
Toernooistatistieken
Wedstrijden	16
Doelpunten	39 (2,44 per wedstrijd)
Topscorer(s)	Rubén Ayala (Argentinië); 5 goals
Navigatie
Portaal	Voetbal

Er hebben zich 9 teams van de CONMEBOL ingeschreven voor de kwalificatie van het Wereldkampioenschap voetbal 1974. Venezuela trok zich echter terug zonder een wedstrijd te spelen. Brazilië speelde geen kwalificatiewedstrijden, maar was automatisch gekwalificeerd als kampioen van het vorige toernooi. De deelnemende landen werden in 3 groepen verdeeld. De winnaars van groep 1 en 2 plaatsten zich 2 als groepswinnaars voor het hoofdtoernooi. Chili mocht als vierde land van de CONMEBOL deelnemen na de intercontinentale play-off, de Sovjet-Unie trok zich in die wedstrijd na 1 duel terug. De kwalificatie duurde van 29 april tot en met 26 september 1973.

Gekwalificeerde landen[bewerken | brontekst bewerken]

FIFA-lid	Confederatie	Kwalificatie	Aantal dln. (inclusief 1974)	Dln. op rij	Eerste dln.	Laatste dln.	Titels (exclusief 1974)	Beste prestatie
Brazilië	CONMEBOL	Titelverdediger	10	10	1930	1970	3	Kampioen
Uruguay	CONMEBOL	Winnaar groep 1	7	4	1930	1970	2	Kampioen
Argentinië	CONMEBOL	Winnaar groep 2	6	1	1930	1966	0	Tweede
Chili	CONMEBOL	play-off (UEFA–CONMEBOL)	5	1	1930	1966	0	Derde

Groepen en wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda

■ Geplaatst voor intercontinentale play-off.

■ Geplaatst voor het hoofdtoernooi.

■ Extra play-off in de groep.

Groep 1[bewerken | brontekst bewerken]

Na de vierde plaats op het laatste WK verwachtte Uruguay weinig problemen zich te kwalificeren met weinig aansprekende tegenstanders als Colombia en Ecuador. In de uitwedstrijden won men van Ecuador en speelde gelijk tegen Colombia en aangezien Colombia en Ecuador tegen elkaar gelijk speelden, had Uruguay in de thuiswedstrijden twee kansen zich te plaatsen. De wedstrijd tegen Colombia ging verloren met 0-1 door een doelpunt van Ortiz ver in de tweede helft. Nu was een zege met twee goals tegen Ecuador genoeg voor plaatsing. In de eerste helft was de strijd al snel beslist: 3-0 bij rust, 4-0 eindstand. De Uruguayanen stonden bekend om hun verdedigende voetbal en hardheid, maar waren nooit succesvol in WK's op Europese bodem.

Pos	Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
1	Uruguay	4	2	1	1	6	2	+4	5
2.	Colombia	4	1	3	0	3	2	+1	5
3.	Ecuador	4	0	2	2	3	8	–5	2


21 juni 1973	Colombia	1 – 1	Ecuador	Bogota, Colombia Scheidsrechter: Guenero (PER)
	Ortiz 44'		72' Muñoz


24 juni 1973	Colombia	0 – 0	Uruguay	Bogota, Colombia Scheidsrechter: Goicoechea (ARG)


28 juni 1973	Ecuador	1 – 1	Colombia	Guayaquil, Ecuador Scheidsrechter: Pestarino (ARG)
	Muñoz 29' (pen)		50' Ortiz


1 juli 1973	Ecuador	1 – 2	Uruguay	Quito, Ecuador Scheidsrechter: Arppi Filho (BRA)
	Estupiñán 35'		41' Cubilla 74' Morena


5 juli 1973	Uruguay	0 – 1	Colombia	Montevideo, Uruguay Scheidsrechter: González (CHI)
			71' Ortiz


8 juli 1973	Uruguay	4 – 0	Ecuador	Montevideo, Uruguay Scheidsrechter: Canete (PAR)
	Morena 4', 27' Cubilla 30' Milar 62'

Groep 2[bewerken | brontekst bewerken]

Na de blamage in 1970, toen Argentinië niet eens de eindronde haalde, kon het land geen tweede afgang veroorloven. Het beslissende duel vond plaats in Buenos Aires tegen Paraguay, de winnaar zou zich kwalificeren. Na een 0-1 achterstand wonnen de Argentijnen met 3-1. Er kwam een nieuwe generatie op, die zich vooral moest richten op het WK in eigen land vier jaar later, blikvanger van die generatie was Mario Kempes.

Pos	Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
1.	Argentinië	4	3	1	0	9	2	+7	7
2.	Paraguay	4	2	1	1	8	5	+3	5
3.	Bolivia	4	0	0	4	1	11	–10	0


2 september 1973	Bolivia	1 – 2	Paraguay	La Paz, Bolivia Scheidsrechter: Rendón Villads (ECU
	Morales 30'		41' Escobar 74' Insfran


9 september 1973	Argentinië	4 – 0	Bolivia	Buenos Aires, Argentinië Scheidsrechter: Pazos Bianchi (URU)
	Brindisi 30', 43' Ayala 66', 75'


16 september 1973	Paraguay	1 – 1	Argentinië	Asuncion, Paraguay Scheidsrechter: Delgado (COL)
	Arrúa 41'		33' Ayala


23 september 1973	Bolivia	0 – 1	Argentinië	La Paz, Bolivia Scheidsrechter: Coelho (BRA)
			17' Fornari


30 september 1973	Paraguay	4 – 0	Bolivia	Asuncion, Paraguay Scheidsrechter: Tejada Burga (PER)
	Bareiro 10' Osorio 13' Insfran 18' Arrúa 89'


7 oktober 1973	Argentinië	3 – 1	Paraguay	Buenos Aires, Argentinië Scheidsrechter: Diaz (CHI)
	Ayala 32', 57' Guerini 89'		22' Escobar

Groep 3[bewerken | brontekst bewerken]

Omdat Venezuela zich terugtrok, moesten twee landen uit de subtop Peru en Chili tegen elkaar spelen. Beide landen wonnen hun thuiswedstrijd met 2-0, een beslissingswedstrijd in Montevideo moest de beslissing brengen. Chili won met 2-1 en moest nu een play-off spelen tegen de Sovjet-Unie. Peru kon geen vervolg geven aan hun prima WK in Mexico en nam revanche door in 1975 kampioen van Zuid-Amerika te worden.

Pos	Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
1.	Chili	2	1	0	1	2	2	0	2
2.	Peru	2	1	0	1	2	2	0	2
	Venezuela	Teruggetrokken


29 april 1973	Peru	2 – 0	Chili	Lima, Peru Scheidsrechter: Marques (BRA)
	Sotil 43', 62'


13 mei 1973	Chili	2 – 0	Peru	Santiago, Chili Scheidsrechter: Barreto Ruiz (URU)
	Crisosto 68' Ahumada 71'

Omdat het gelijk stond werd er een play-off gespeeld op neutraal terrein.

Play-off


5 augustus 1973	Chili	2 – 1	Peru	Montevideo, Uruguay Scheidsrechter: Da Rosa (URU)
	Valdés 45' Farias 58'		40' Bailetti

Intercontinentale play-off[bewerken | brontekst bewerken]

Op 11 september 1973 brak er een militaire staatsgreep uit in Chili onder leiding van generaal Augusto Pinochet. Het leger versloeg het marxistische bewind van Salvador Allende.Er volgde een schrikbewind, waarbij tegenstanders van het nieuwe bewind werden opgesloten in het Estadio National van Santiago en daar gemarteld en gefolterd werden. Ondertussen moest het Chileens voetbalelftal play-offs spelen tegen de Sovjet-Unie. Vlak na de coup speelde Chili met 0-0 gelijk in Moskou. De Chileense voetbalbond besloot, dat de return gewoon gespeeld kon worden in het Estadio Nacional, alsof er niks was gebeurd en de FIFA nam dat besluit gewoon maar over. Het militaire regieme nodigde ook de buitenland pers uit in het stadion om te laten zien, dat alles normaal is in het stadion, maar de Russen waren niet overtuigd. Zij kwamen niet en de FIFA diskwalificeerde de Russen en gaf ook nog een boete. Op de dag zelf konden de Chileense autoriteiten zich niet om een dubieus stuk propaganda op te voeren, 11 Chilenen trokken ten aanval tegen een onzichtbare tegenstander en na de 1-0 was dit macabere schouwspel afgelopen. Voor de Russen was dit een zwaar gelach, voor de eerste keer sinds 1958 plaatste men zich niet voor een groot toernooi en het zou pas tot 1982 duren voor de Russen zich weer zouden plaatsen voor een eindtoernooi, ondanks de aanwezigheid van een sterke generatie Oekraïense spelers onder aanvoering van Oleg Blochin.


26 september 1973	Sovjet-Unie	0 – 0	Chili	Centraal Leninstadion, Moskou Toeschouwers: 48.891 Scheidsrechter: Armando Marques (BRA)


21 november 1973	Chili	2 – 0 Reglementair^[1]	Sovjet-Unie	Estadio Nacional, Santiago Toeschouwers: 15.000 Scheidsrechter: Erich Linemayr (AUT)

Chili kwalificeert zich voor het hoofdtoernooi.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ De Sovjet-Unie weigerde de tweede wedstrijden in Chili te spelen. Daardoor werd aan Chili een 2–0 zege toegekend.

[1] De Sovjet-Unie weigerde de tweede wedstrijden in Chili te spelen. Daardoor werd aan Chili een 2–0 zege toegekend.

[1]