Whitbread Round the World 1989-1990

De Whitbread Round the World 1989-1990 was de vijfde editie van de zeilwedstrijd om de wereld die tegenwoordig de "Volvo Ocean Race" heet. De race werd gewonnen door de Nieuw-Zeelandse boot "Steinlager 2" (bijnaam The Big Red) van de schipper Peter Blake. Het team won alle etappes.

Route[bewerken | brontekst bewerken]

Vanwege de internationale boycot van Zuid-Afrika door diens apartheidsregime kon Kaapstad niet meer worden aangedaan en moest een andere route worden gevaren. Deze werd gevonden door direct van Engeland naar Zuid-Amerika te varen, vandaar uit naar Oceanië en dan terug via Zuid-Amerika en Noord-Amerika naar Engeland. Deze editie kende zes etappes, terwijl alle voorgaande er vier hadden. Voor het eerst kwam de race aan in de Verenigde Staten. Voor het eerst werd niet gestart in Portsmouth maar in Southampton.

Etappe	Start	Finish	Afstand	Datum start	Winnaar
1	Southampton	Punta del Este	5.938 Nm	2 september 1989	Steinlager 2
2	Punta del Este	Fremantle	7.260 Nm	28 oktober 1989	Steinlager 2
3	Freemantle	Auckland	3.272 Nm	23 december 1989	Steinlager 2
4	Auckland	Punta del Este	6.255 Nm	4 februari 1990	Steinlager 2
5	Punta del Este	Fort Lauderdale	5.475 Nm	17 maart 1990	Steinlager 2
6	Fort Lauderdale	Southampton	3.818 Nm	5 mei 1990	Steinlager 2

Dodelijk slachtoffer[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de tweede etappe kreeg de Britse boot "Creighton's Naturally" een "broach" op de Zuidelijke Oceaan en twee bemanningsleden sloegen overboord. Beiden droegen een reddingsvest en hadden een zender waardoor ze teruggevonden konden worden. De Belg Bart van den Dwey kon worden gereanimeerd, maar dat lukte niet meer bij de Engelsman Tony Phillips. Van hem wordt verondersteld dat hij bij het overboord slaan zijn hoofd zwaar had verwond. Hij kreeg een zeemansgraf.^[1]

Teams[bewerken | brontekst bewerken]

Aan de vijfde editie deden 23 teams uit 13 landen mee. Twee boten haalden de finish niet. Voor het eerst deed een zeilboot mee met een compleet vrouwelijke bemanning. De naam van het schip was "The Maiden" en was dezelfde boot die onder de naam "Disque d’Or" in 1981 meedeed.

Scoringssysteem[bewerken | brontekst bewerken]

Van elke etappe werd de gevaren tijden volgens het handicapsysteem gecorrigeerd. De gecorrigeerde tijden voor elke etappe werden bij elkaar opgeteld. Het team met de snelste tijd won de race was de winnaar.

Eindklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Positie	Team	Land	Schipper(s)	Gecorrigeerde tijd
1	Steinlager 2	Nieuw-Zeeland	Peter Blake	128 dagen en 9 uur
2	Fisher & Paykel Nz	Nieuw-Zeeland	Grant Dalton	129 dagen en 21 uur
3	Merit	Zwitserland	Pierre Fehlmann	130 dagen en 10 uur
4	Rothmans	Verenigd Koninkrijk	Lawrie Smith	131 dagen en 4 uur
5	The Card	Zweden	Roger Nilson	135 dagen en 7 uur
6	Charles Jourdan	Frankrijk	Alain Gabbay	136 dagen en 15 uur
7	Fortuna Extra Lights	Spanje	Javier de la Gaudera, Jan Santana, José Doreste	137 dagen en 8 uur
8	Gatorade	Italië	Giorgio Falck, Hervé Jan Preire Sicouin	138 dagen en 14 uur
9	Union Bank of Finland	Finland	Ludde Ingvall	138 dagen en 16 uur
10	Belmont Finland II	Finland	Harry Harkimo	139 dagen en 4 uur
11	Fazisi	Sovjet-Unie	Alexi Grischenko, Skip Novak, Valeri Alexeev	139 dagen en 9 uur
12	NCB Ireland	Ierland	Joe English	139 dagen en 19 uur
13	British Satquote Defender	Verenigd Koninkrijk	Frank Esson, Colin Watkins	143 dagen en 12 uur
14	Equity & Law II	Nederland	Dirk Nauta	148 dagen en 23 uur
15	Liverpool Enterprise	Verenigd Koninkrijk	Bob Salmon	151 dagen en 4 uur
16	Creighton's Naturally	Verenigd Koninkrijk	John Chittendon	162 dagen en 6 uur
17	Esprit de Liberté	Frankrijk	Patrick Tabarly	164 dagen en 21 uur
18	Maiden	Verenigd Koninkrijk	Tracy Edwards	167 dagen en 3 uur
19	Schlussel von Bremen	Duitsland	Rolf Renken, Ham Müeller-Röhlok, Jochen Orgelmann, Wilhelm-Otto Beck, Peter Weidner	167 dagen en 19 uur
20	With Integrity	Verenigd Koninkrijk	Andy Coghill	170 dagen en 16 uur
21	La Poste	Frankrijk	Daniel Mallé	181 dagen en 22 uur
Dnf	Rucanor Sport	België	Bruno Dubois	-
Dnf	Martela OF	Finland	Markku Wilkeri	-