Naar inhoud springen

Angela Kulikov

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Angela Kulikov
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboorteplaats Los Angeles, CA, VS[1]
Geboortedatum 31 maart 1998
Woonplaats Sun Valley, CA, VS[1]
Lengte 1,70 m[1]
Totaal prijzengeld 97.613 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 10–11
Titels 0 WTA, 0 ITF
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 72–43
Titels 1 WTA, 7 ITF
Hoogste positie 57e (24 oktober 2022)
Laatst bijgewerkt op: 31 juli 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Angela Kirsten Kulikov (Los Angeles, 31 maart 1998)[1] is een tennis­speelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Kulikov is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2018.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Kulikov kwalificeerde zich één keer voor de hoofdtabel van een ITF-toernooi, in 2019 in Cancún (Mexico) – zij bereikte er de halve finale. Door haar beperkte deelname aan het enkelspel kreeg zij nooit een rang­lijst­positie bij de WTA.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Kulikov is bijna uitsluitend in het dubbelspel actief. Zij debuteerde in 2012 op het ITF-toernooi van El Paso (VS), samen met landgenote Emma Higuchi, maar zij werd pas in 2018 echt actief op het ITF-circuit. Zij stond in 2019 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Cancún (Mexico), samen met landgenote Rianna Valdes – zij verloren van het Braziliaanse duo Ingrid Gamarra Martins en Eduarda Piai. Een maand later veroverde Kulikov haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Concord (VS), terug met Valdes, door het Amerikaanse duo Elizabeth Halbauer en Ingrid Neel te verslaan. In mei 2022 bereikte Kulikov de finale van het $100k-ITF-toernooi van Charleston met landgenote Sophie Chang aan haar zijde – daarmee kwam zij binnen op de top 150 van de wereldranglijst. Tot op heden(juli 2023) won zij zeven ITF-titels, de meest recente in 2023 in Charleston (VS).

In 2021 speelde Kulikov voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Concord, samen met landgenote Rianna Valdes – zij wonnen hun openingspartij. Zij stond in 2022 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Hamburg, samen met landgenote Sophie Chang – hier veroverde zij haar eerste titel, door het koppel Miyu Kato en Aldila Sutjiadi te verslaan. Daarmee steeg zij naar de top 100 van de WTA-ranglijst.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 57e plaats, die zij bereikte in oktober 2022.

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 2016–2021 studeerde Kulikov cognitiewetenschap aan de University of Southern California, met als bijvak sportmedia-industrieën.[1] Daar speelde zij college-tennis bij de USC Trojans.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2019 449
2020 414
2021 308
2022 57

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2022-07-23 Vlag van Duitsland WTA Hamburg gravel Vlag van Verenigde Staten Sophie Chang Vlag van Japan Miyu Kato
Vlag van Indonesië Aldila Sutjiadi
6-3, 4-6, [10-6] details
verloren finales
1. 2022-08-20 Vlag van Canada WTA Vancouver hardcourt Vlag van Hongarije Tímea Babos Vlag van Japan Miyu Kato
Vlag van Verenigde Staten Asia Muhammad
3-6, 5-7 details
2. 2022-10-09 Vlag van Tunesië WTA Monastir hardcourt Vlag van Japan Miyu Kato Vlag van Frankrijk Kristina Mladenovic
Vlag van Tsjechië Kateřina Siniaková
2-6, 0-6 details
3. 2023-07-29 Vlag van Duitsland WTA Hamburg gravel Vlag van Tsjechië Miriam Kolodziejová Vlag van Kazachstan Anna Danilina
Witte vlag Aleksandra Panova
4-6, 2-6 details

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]