Challenge Desgrange-Colombo 1949

De Challenge Desgrange-Colombo 1949 was de tweede editie van dit regelmatigheidsklassement. Voor deze tweede editie was de Ronde van Zwitserland toegevoegd, wat het totaal aantal koersen op tien bracht: drie in elk van de organiserende landen (Frankrijk, Italië en België) en een in Zwitserland. Renners moesten in Frankrijk, Italië en België aan minimaal een van de drie wedstrijden hebben meegedaan om in aanmerking te komen voor het eindklassement. Deelname in Zwitserland was hiervoor niet verplicht. Eindwinnaar was Fausto Coppi, die zowel de Giro als de Tour op zijn naam had geschreven. Het landenklassement werd voor de tweede maal op rij gewonnen door Italië.

Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Datum	Koers	Winnaar
19 maart	Milaan-San Remo	Fausto Coppi
10 april	Ronde van Vlaanderen (1949)	Fiorenzo Magni
13 april	Waalse Pijl	Rik Van Steenbergen
18 april	Parijs-Roubaix^[1]	Serse Coppi André Mahé
24 april	Parijs-Brussel	Maurice Diot
15 mei	Parijs-Tours	Albert Ramon
21 mei–12 juni	Ronde van Italië (1949)	Fausto Coppi
30 juni–24 juli	Ronde van Frankrijk (1949)	Fausto Coppi
30 juli–6 augustus	Ronde van Zwitserland	Gottfried Weilenmann
23 oktober	Ronde van Lombardije	Fausto Coppi

Puntenverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Wedstrijd	1^e	2^e	3^e	4^e	5^e	6^e	7^e	8^e	9^e	10^e	11^e	12^e	13^e	14^e	15^e	16^e	17^e	18^e	19^e	20^e	21^e	22^e	23^e	24^e	25^e
Rondes van Italië en Frankrijk	60	52	46	44	42	40	38	36	34	32	30	28	26	24	22	20	18	16	14	12	10	8	6	4	2
Overige wedstrijden	30	26	23	22	21	20	19	18	17	16	15	14	13	12	11	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1

Eindklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Individueel[bewerken | brontekst bewerken]

Plek	Renner	Punten
1	Fausto Coppi	203
2	Gino Bartali	115
2	Fiorenzo Magni	115
4	Nedo Logli	68
5	Adolfo Leoni	67
6	Maurice Mollin	62
7	Giulio Bresci	59
8	Giancarlo Astrua	58
9	Jean Goldschmit	56
10	Albert Ramon	55

Landen[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het landenklassement telden de punten van de beste vijf renners per koers mee (in tegenstelling tot de UCI World Tour, waar de beste vijf renners in de eindstand meetellen).

Plek	Land	Punten
1	Italië	878
2	België	628
3	Frankrijk	621

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Parijs-Roubaix had twee winnaars: André Mahé kwam als eerste over de streep en Serse Coppi won de sprint van het peloton. Coppi diende echter protest in, omdat Mahé niet de juiste route zou hebben gevolgd. Hierop werd Mahé gediskwalificeerd, maar enkele dagen later werd hij door de Franse wielerbond alsnog als winnaar uitgeroepen. Na maandenlange onzekerheid riep de UCI in november uiteindelijk beide coureurs als winnaar uit. Zie ook deze alinea over de betwiste uitslag.

[1] Parijs-Roubaix had twee winnaars: André Mahé kwam als eerste over de streep en Serse Coppi won de sprint van het peloton. Coppi diende echter protest in, omdat Mahé niet de juiste route zou hebben gevolgd. Hierop werd Mahé gediskwalificeerd, maar enkele dagen later werd hij door de Franse wielerbond alsnog als winnaar uitgeroepen. Na maandenlange onzekerheid riep de UCI in november uiteindelijk beide coureurs als winnaar uit. Zie ook deze alinea over de betwiste uitslag.

[1]