Naar inhoud springen

Dutch Open (snooker)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Snooker-
toernooien
Wereldkampioenschap
Overige rankingtoernooien:

British Open
Riga Masters
Indian Open
World Open
Northern Ireland Open
European Masters
English Open
Wuhan Open
International Championship
UK Championship
Scottish Open
German Masters
World Grand Prix
Welsh Open
Turkish Masters
WST Classic
Snooker Shoot-Out
Gibraltar Open
WST Pro Series
Players Tour Championship
Players Championship
Tour Championship
Championship League
China Open
China Championship

Andere toernooien:

Masters
Champion of Champions
World Masters of Snooker
Paul Hunter Classic
Shanghai Masters
Hong Kong Masters
Vienna Snooker Open
Pink Ribbon
General Cup
Six-red World Championship

Lijst van snookertoernooien

De Dutch Open werd vier keer gehouden in de eerste bloeiperiode van snooker in Nederland, eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Illustere namen als Stephen Hendry, John Parrott, Ken Doherty, Alex Higgins en Tony Drago sierden de deelnemerslijst.

Toen de snookerrage afkoelde, kwam er qua prijzengeld en deelnemersveld nooit meer een toernooi van de grond dat de status en het predicaat Dutch Open waardig was. Tot de Interconnect Dutch Open van 2004.

De eerste Dutch Open vond in 1987 plaats in Ahoy Rotterdam. Ex-amateurwereldkampioen Jon Birch won van de latere profwereldkampioen John Parrott. In de finale klopte Birch de Noord-Ierse legende Alex ‘Hurricane’ Higgins (1e op WK Profs 1972, 1982). De prijzenpot bedroeg 60.000 gulden.

Het Veronica TV Gebouw te Hilversum was in 1989 het toneel van de tweede Dutch Open. Joe Johnson (1e WK 1986) en Stephen Hendry (later zevenvoudig wereldkampioen) haalden de finale niet. Mike Hallett versloeg Darren Morgan in de eindstrijd en incasseerde daarmee 10.000 gulden.

In 1990 werd de derde Dutch Open gehouden in de Lijnbaan Snooker Centre te Rotterdam. Winnaar werd de latere wereldkampioen Peter Ebdon, die daarmee 7500 gulden verdiende. Hij versloeg in de finale Tony Knowles, voormalig nummer twee van de wereldranglijst. Ken Doherty verloor in de voorronden.

De vierde Dutch Open werd in 1993 gehouden in het Turfschip te Breda. Onder de 112 deelnemers waren profs als Peter Francisco, Martin Clark, Mark King en Alain Robidoux. In de finale won Mike Hallett opnieuw, ten koste van Lee Richardson. Hallett kreeg een cheque van 10.000 gulden.

Na twaalf jaar onderbreking kreeg in december 2004 de vijfde Dutch Open gestalte. Liefst 160 spelers kwamen naar SC De Dieze in Den Bosch voor de Interconnect Dutch Open. De Belg Bjorn Haneveer, tweevoudig Europees kampioen, versloeg in de finale het Amsterdamse talent Lennon Starkey.

In 2005 kende de zesde editie van de Interconnect Dutch Open – ook weer gespeeld in SC De Dieze Den Bosch - een deelnemersrecord van 182 spelers, onder wie negentien profs. Bjorn Haneveer prolongeerde zijn titel in de finale tegen Michael Holt, met een hoogste break van 142.

De zevende Interconnect Dutch Open 2006 in De Dieze Den Bosch telde 149 spelers, onder wie een record van 27 professionals, zoals Ian McCulloch en Joe Swail (voormalige halvefinalisten op het WK) en Dave Harold (winnaar Asian Open). Rijzende ster Michael Wild verraste in de finale topfavoriet Mark King.

De Interconnect Open 2007 wordt georganiseerd onder de vlag van de DBSA (Dutch Billiards & Snooker Association) die zich vorig seizoen afscheidde van de KNBB. De DBSA is nu de grootste snookerbond in Nederland (circa 75 procent van alle teams en spelers). Het naamrecht Dutch Open is echter in KNBB-handen. De Interconnect Open 2007 kent 172 inschrijvingen, onder wie 22 professionals.

Plaats van evenement[bewerken | brontekst bewerken]

jaar plaats hal
1988 Rotterdam Ahoy Rotterdam
1989 Hilversum Veronica TV Gebouw
1990 Rotterdam Lijnbaan Snooker Centre
1993 Breda Turfschip
2004-2013 's-Hertogenbosch De Dieze

Winnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Winnaar Verliezend finalist Score
Dutch Open
1987 John Birch Vlag van Engeland ENG Alex Higgins Vlag van Noord-Ierland NIR 6-2
1989 Mike Hallett Vlag van Engeland ENG Darren Morgan Vlag van Wales WAL 6-5
1990 Peter Ebdon Vlag van Engeland ENG Tony Knowles Vlag van Engeland ENG 6-4
1993 Mike Hallett Vlag van Engeland ENG Lee Richardson Vlag van Engeland ENG 6-1
Interconnect Open
2004 Bjorn Haneveer Vlag van België BEL Lennon Starkey Vlag van Nederland NED 6-1
2005 Bjorn Haneveer Vlag van België BEL Michael Holt Vlag van Engeland ENG 6-1
2006 Michael Wild Vlag van Engeland ENG Mark King Vlag van Engeland ENG 6-5
2007 Michael Holt Vlag van Engeland ENG Barry Pinches Vlag van Engeland ENG 6-4
2008 Stuart Bingham Vlag van Engeland ENG Joe Swail Vlag van Noord-Ierland NIR 6-3
2009 Bjorn Haneveer Vlag van België BEL Matthew Couch Vlag van Engeland ENG 6-3
2011 Barry Pinches Vlag van Engeland ENG Bjorn Haneveer Vlag van België BEL 6-3
2012 Bjorn Haneveer Vlag van België BEL Gerrit bij de Leij Vlag van Nederland NED 7-3
2013 Luca Brecel Vlag van België BEL Bjorn Haneveer Vlag van België BEL 5-3

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]