Lucius Cornelius Lentulus Caudinus (consul in 237 v.Chr.)
| Lucius Cornelius Lentulus Caudinus | ||||
|---|---|---|---|---|
| Geboortedatum | ? | |||
| Sterfdatum | 213 v.Chr. | |||
| Cursus Honorum | ||||
| Censor in | 236 v.Chr. | |||
| Consul in | 237 v.Chr. | |||
| Medecensor | Quintus Lutatius Cerco | |||
| Medeconsul | Quintus Fulvius Flaccus | |||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Familie | Cornelii Lentuli | |||
| Zoon van | Lucius Cornelius Lentulus Caudinus | |||
| Vader van | Lucius Cornelius Lentulus Gnaius Cornelius Lentulus | |||
| Broer van | Publius Cornelius Lentulus Caudinus | |||
| ||||
Lucius Cornelius Lentulus Caudinus (Latijn: L. Cornelius L. f. Ti. n. Lentulus Caudinus) was een Romeins politicus uit de 3e eeuw v.Chr.
Lucius Cornelius Lentulus Caudinus was de zoon van de gelijknamige consul van 275 v.Chr. en broer van Publius Cornelius Lentulus Caudinus.
Hij werd in 237 v.Chr. samen met Quintus Fulvius Flaccus tot consul verkozen.[1] Beide consuls zouden campagnes leiden tegen Galliërs en Liguriërs.[2]
In 236 v.Chr., het jaar waarin zijn broer Publius consul was, werd Lucius samen met Quintus Lutatius Cerco aangesteld tot censor, maar Quintus zou datzelfde jaar nog komen te sterven.[3]
In 221 v.Chr. werd Lucius, die dan al pontifex was, tot pontifex maximus gekozen in opvolging van Lucius Caecilius Metellus.[4] Hij liet in 217 v.Chr. als pontifex maximus het volk raadplegen in verband met het ver sacrum (lenteoffer).[5] In tegenstelling tot wat vroeger werd gedacht was hij geen princeps senatus.[6]
Nadat hij in 213 v.Chr. was overleden, werd hij het volgende jaar, na een bitse verkiezing onder het voorzitterschap van de pas verkozen pontifex Marcus Cornelius Cethegus, door de jonge Publius Licinius Crassus Dives opgevolgd als pontifex maximus.[7]
Hij liet twee zonen na, Lucius en Gnaius, die beiden op hun beurt het consulaat zouden bekleden.
Noten[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Fasti Capitolini (L. Cornelius L.f. Ti.n. Lentulus Caudinus, Q. Fulvius M.f. Q.n. Flaccus); Eutropius, III 2; Chronograaf van 354 (Caudino et Flacco); Fasti Hydatius (Omissi Lentulus et Flaccus); Chronicon Paschale (waarin Caudinus, de enige vermelde naam, verkeerdelijk naar Claudius is veranderd); Cassiodorus; Zonaras, Epitome Historiarum IX 18. Zie: A. Degrassi, Fasti Consulares et Triumphales, in Inscriptiones Italiae XIII.1, Rome, 1947, pp. 44f., 117, 438f.
- ↑ Polybius, Historiae II 21.3-6; Florus, Epitome I 19.5; Eutropius, III 2; Zonaras, Epitome Historiarum VIII 18.
- ↑ Fasti Capitolini. Zie: A. Degrassi, Fasti Consulares et Triumphales, in Inscriptiones Italiae XIII.1, Rome, 1947, pp. 44f., 117, 438f.
- ↑ Livius, Ab Urbe condita XXII 10.1.
- ↑ Een offer dat men bracht in tijden van nood, dat bestond uit eerstgeborenen van vee. Livius, Ab Urbe condita XXII 10.1.
- ↑ F.X. Ryan, Rank and Participation in the Republican Senate, Stuttgart, 1998, p. 221.
- ↑ Livius, Ab Urbe condita XXV 2.2.
Referentie[bewerken | brontekst bewerken]
- T.R.S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic, I, New York, 1951, pp. 221-222, 234, 266-267 (n. 6), 271.