Urker vissersmonument
| Urker vissersmonument | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Urker vissersmonument
| ||||
| Kunstenaar | Gerard van der Leeden | |||
| Jaar | 1968 | |||
| Materiaal | Brons, marmer | |||
| Locatie | Peter Salebienplein, Urk | |||
| Coördinaten | 52° 40′ NB, 5° 36′ OL | |||
| Detailkaart | ||||
  | ||||
| ||||
Het Urker vissersmonument is een monument in Urk aan de kust bij Wijk 3.
De visserij en de visverwerkende industrie brachten veel welvaart naar het voormalige eiland Urk. Maar Urk en zijn inwoners hebben daar ook voor moeten betalen. Vroeger werd de visserij nog niet uitgeoefend door middel van moderne technieken en grote kotters. Kwetsbaar waren de botters en kotters, die veelal vergingen in stormen. Velen hebben de visserij met hun leven moeten bekopen, hun lichamen werden vaak ook nooit meer teruggevonden.
Teksten[bewerken | brontekst bewerken]
Gedicht[bewerken | brontekst bewerken]
- Hier wendden zij de steven
- en door wie achterbleven
- werd hier op hen gewacht
- Hier werd voor hen gebeden
- maar ook intens geleden
- als "tinge" (tijding) werd gebracht
- Velen in zee gebleven en
- hier staan ze ingeschreven
- en wordt aan hen gedacht
Bijbelcitaat[bewerken | brontekst bewerken]
... en de zee was niet meer[1]
Onthulling[bewerken | brontekst bewerken]
Op 11 mei 1968 werd door koningin Juliana het vissersmonument onthuld. Dit kunstwerk is vervaardigd door G. van der Leeden uit Bergen (N.H.). het stelt een vissersvrouw voor, die nog één keer achterom kijkt naar zee, vanwaar haar geliefde(n) had(den) moeten komen. Op de 36 marmeren platen staan 379 namen van hen die op zee het leven verloren.
Tussen 1865 en 1904 zijn meer dan 210 Urkers in de golven omgekomen. Onder hen bevonden zich kinderen van 8, 10 en 11 jaar.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
