Ryder Cup 2010

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Clubhuis voor Twenty Ten

De Ryder Cup 2010 werd van 1 tot en met 4 oktober op de Twenty Tenbaan van The Celtic Manor Resort in Zuid-Wales gespeeld. Oorspronkelijk was de wedstrijd gepland op 1,2 en 3 oktober maar door het slechte weer, waardoor op de eerste dag lange tijd niet gespeeld kon worden, moest de wedstrijd op maandag 4 oktober afgerond worden, en moest het spelschema aangepast worden.

Het was de 38e editie van het golftoernooi waar een team uit de Verenigde Staten tegen een team uit Europa speelt. De formule is matchplay. Het toernooi eindigde in een overwinning voor het Europese team met 14,5 punten tegen 13,5 punten voor het Amerikaanse team.

Het was de eerste keer dat de Ryder Cup in Wales werd gespeeld. De Twenty Ten werd speciaal voor dit evenement aangelegd.

Terugblik[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds de "continentale" spelers ook in het Europese team mogen spelen (1979) is de Cup 15 keer gespeeld, zeven keer gewonnen door Europa, zeven keer door de Verenigde Staten en één keer gelijk gespeeld. Er hebben in die periode 65 verschillende Europese spelers meegedaan, waarvan Bernhard Langer, Nick Faldo, Colin Montgomerie en het legendarische koppel Severiano Ballesteros en José María Olazabal de bekendste zijn.

De teams[bewerken | brontekst bewerken]

Europees team[bewerken | brontekst bewerken]

Captain Colin Montgomerie speelde zelf acht keer in de Ryder Cup. Hij maakte op zondag 29 augustus de lijst bekend.

Captain Colin Montgomerie
  1. Lee Westwood
  2. Rory McIlroy
  3. Martin Kaymer
  4. Graeme McDowell
  5. Ian Poulter
  6. Ross Fisher
  7. Francesco Molinari
  8. Peter Hanson
  9. Miguel Angel Jimenez
  10. Edoardo Molinari
  11. Luke Donald
  12. Pádraig Harrington

Vice-captains zijn Thomas Bjørn, Darren Clarke, Sergio Garcia en Paul McGinley.
N.B. Ross McGowan heeft een schouderblessure en kan niet meespelen. Dit werd eind augustus in Schotland bekendgemaakt.

Amerikaans team[bewerken | brontekst bewerken]

In de Verenigde Staten verzamelen de spelers punten. De top 8 van die puntenlijst kwalificeren zich voor het team. De andere vier spelers worden door de captain uitgezocht. Captain Corey Pavin maakte de lijst definitief bekend op dinsdag 7 september te New York:

Captain Corey Pavin
  1. Phil Mickelson
  2. Hunter Mahan
  3. Bubba Watson
  4. Jim Furyk
  5. Steve Stricker
  6. Dustin Johnson
  7. Jeff Overton
  8. Matt Kuchar
  9. Zach Johnson
  10. Tiger Woods
  11. Stewart Cink
  12. Rickie Fowler

Van het Europese team waren Lee Westwood (5x), Pádraig Harrington (5x), Miguel Ángel Jiménez (4x), Graeme McDowell (2x), Ian Poulter (2x), Luke Donald (2x), Pádraig Harrington (1x) de ervaren Ryder Cupspelers. De gebroeders Francesco en Edoardo Molinari waren nieuw maar vormden een ijzersterk duo dat in 2009 de World Cup won. Peter Hanson, Rory McIlroy en Martin Kaymer waren ook World Cup spelers.

De Ryder Cupervaring van het Amerikaanse team is anders samengesteld. De geroutineerde spelers waren Phil Mickelson (7x), Jim Furyk, (6x) Tiger Woods (5x), Stewart Cink (4x), Steve Stricker (1x), Zach Johnson (1x) en Hunter Mahan (1x). Nieuw waren Rickie Fowler, Matt Kuchar, Jeff Overton, Dustin Johnson en Bubba Watson.

Europa had de oudste speler, Miguel Ángel Jiménez (46), en de jongste speler, Rory McIlroy (21), in het team. De gemiddelde leeftijd van het Amerikaanse team was iets hoger.

Spelschema[bewerken | brontekst bewerken]

Het oorspronkelijk schema bestond uit vijf sessies, als volgt:

  1. Vrijdagvoormiddag: vier fourballs (matchen tussen twee teams van twee spelers; beide spelers van een team spelen met hun eigen bal de hele hole, maar alleen de beste score telt).
  2. Vrijdagnamiddag: vier foursomes (ook tussen teams van twee spelers, maar nu spelen beide spelers van een team samen met één bal, die ze beurtelings slaan).
  3. Zaterdagvoormiddag: vier fourballs
  4. Zaterdagnamiddag: vier foursomes
  5. Zondag: 12 singles matchen.

Op de eerste dag werd de wedstrijd lang stilgelegd vanwege hevige regen. Men paste het speelschema aan om nog op zondag rond te komen, maar dat lukte niet en de wedstrijd kon pas op maandag afgewerkt worden. Het uiteindelijke schema bestond uit vier sessies:

  • Sessie 1 (vrijdag en zaterdag): 4 fourballs
  • Sessie 2 (zaterdag): 6 foursomes
  • Sessie 3 (zaterdag en zondag): 2 foursomes en 4 fourballs
  • Sessie 4 (maandag): 12 singles

Wedstrijdverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Sessie 1[bewerken | brontekst bewerken]

Fourballs (vrijdag, maar voltooid op zaterdag)

Vlag van Europa Uitslag Vlag van Verenigde Staten
Westwood/Kaymer Vlag van Europa winnen 3 & 2 Mickelson/D.Johnson
McIlroy/McDowell Gelijk Cink/Kuchar
Poulter/Fisher Vlag van Verenigde Staten winnen 2 up Stricker/Woods
Donald/Harrington Vlag van Verenigde Staten winnen 3 & 2 Watson/Overton
Uitslag van de sessie
Tussenstand

Sessie 2[bewerken | brontekst bewerken]

Foursomes (zaterdag)

Vlag van Europa Uitslagen Vlag van Verenigde Staten
Jiménez/Hanson Vlag van Verenigde Staten winnen 4 & 3 Woods/Stricker
Molinari/Molinari Vlag van Verenigde Staten winnen 2 up Z.Johnson/Mahan
Westwood/Kaymer Gelijk Furyk/Fowler
Harrington/Fisher Vlag van Europa winnen 3 & 2 Mickelson/D.Johnson
Poulter/Donald Vlag van Europa winnen 2 & 1 Watson/Overton
McDowell/McIlroy Vlag van Verenigde Staten winnen met 1 hole Cink/Kuchar
Uitslag van de sessie
4 Tussenstand 6

Sessie 3[bewerken | brontekst bewerken]

(zaterdag, op zondag voltooid)

Foursomes

Vlag van Europa Uitslagen Vlag van Verenigde Staten
Donald/Westwood Vlag van Europa winnen 6 & 5 Stricker/Woods
McDowell/McIlroy Vlag van Europa winnen 3 & 1 Z.Johnson/Mahan

Fourballs

Vlag van Europa Uitslagen Vlag van Verenigde Staten
Harrington/Fisher Vlag van Europa winnen 2 & 1 Furyk/D.Johnson
Hanson/Jiménez Vlag van Europa winnen met 2 holes Watson/Overton
Molinari/Molinari Gelijk Cink/Kuchar
Poulter/Kaymer Vlag van Europa winnen 2 & 1 Mickelson/Fowler
Uitslag van de sessie ½
Tussenstand

Sessie 4[bewerken | brontekst bewerken]

Singles (maandag)

Vlag van Europa Uitslagen Vlag van Verenigde Staten
Lee Westwood Vlag van Verenigde Staten wint 2 & 1 Steve Stricker
Rory McIlroy Gelijk Stewart Cink
Luke Donald Vlag van Europa wint 1 up Jim Furyk
Martin Kaymer Vlag van Verenigde Statenwint 6 & 4 Dustin Johnson
Ian Poulter Vlag van Europa wint 5 & 4 Matt Kuchar
Ross Fisher Vlag van Verenigde Staten wint 3 & 2 Jeff Overton
Miguel Ángel Jiménez Vlag van Europa wint 4 & 3 Bubba Watson
Francesco Molinari Vlag van Verenigde Staten wint 4 & 3 Tiger Woods
Edoardo Molinari Gelijk Rickie Fowler
Peter Hanson Vlag van Verenigde Staten wint 4 & 2 Phil Mickelson
Pádraig Harrington Vlag van Verenigde Staten wint 3 & 2 Zach Johnson
Graeme McDowell Vlag van Europa wint 3 & 1 Hunter Mahan
5 Uitslag van de sessie 7
14½ Eindstand 13½

Nabeschouwing[bewerken | brontekst bewerken]

De regen maakte er een rommelige week van, maar men was onder de indruk van de inzet van velen, niet alleen baanpersoneel maar ook vrijwilligers en zelfs schoolkinderen, die zich inspanden om de baan weer bespeelbaar te maken.

Het was ook een spannende week waarbij de uitkomst pas op de voorlaatste green bepaald werd. Voordat de laatste sessie begon stond Europa drie punten voor, maar met de singles wonnen de Amerikanen zes partijen en Europa maar vier. Toch was dat net genoeg om de Cup terug te winnen.

Ryder Cup 2012[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende editie van de Ryder Cup vindt plaats in de Verenigde Staten, op de Medinah Country Club nabij Chicago van 25 tot 30 september 2012.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]